تپندۀ
-
از رینگ‌های بافندگی تا قلب تپندۀ کارخانۀ «زاینده‌رود»
خبرآنی/اصفهان قبل از انقلاب کار و رنج اصلی از ما بود، اما پولِ اصلی همیشه به جیب بالادستی‌ها می‌رفت. اعتراض هم همیشه بود و کارگران از میزان حقوقشان گلایه داشتند. با این وجود کارگر راضی بود و با وجود اعتراضات و چانه‌زنی‌های همیشگی، کارخانۀ «زاینده‌رود» هرگز تعطیل نشد. این‌ها را یداللّه فروزنده می‌گوید که در نوجوانی به کارخانۀ ریسندگی و بافندگی «زاینده‌رود» پا گذاشت، کارخانه‌ای که قرار بود به تالار فرهنگی هنری شهر اصفهان تبدیل شود، اما سرانجام دیگری پیدا کرد و پیش‌تر در نوشتاری که در گفت‌وگو با محمدحسن ملک مدنی، شهردار سابق اصفهان و با نام سرنوشت تلخ کارخانۀ زاینده‌رود در خبرآنی منتشر شد به این موضوع پرداخته شد. یدالله فروزندۀ سیچانی که متولد مهرماه ۱۳۲۰ در سیچان است کارش را با کارگری در بخش رینگ‌های بافندگیِ کارخانۀ زاینده‌رود آغاز کرد، و سرانجام در دهۀ پنجم عمرش وقتی که کارگر...
دوستان ما
