مشاور مدیر طرح دریاچه چیتگر و عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به اینکه دریاچه چیتگر فقط حدود ۲.۵ درصد آب رودخانه کن را برداشت می‌کند، گفت: اگر رودخانه فصلی کن بخواهد با خطر خشک شدن مواجه شود، قبل از اینکه دریاچه چیتگر خشک شود اتفاق‌های بدتر دیگری می‌افتد.
حسین هاشمی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه آورده میانگین رودخانه کن سالانه حدود ۸۰ میلیون متر مکعب است، گفت: این رودخانه، رودخانه‌ای فصلی است که در برخی سال‌ها آورده بیشتر و در برخی سال‌ها آورده کمتری دارد.
وی ادامه داد: شرکت آب منطقه‌ای پس از بررسی‌های خود و در نظر گرفتن نیازها و شرایط رودخانه به این نتیجه رسیده بود که برای دریاچه چیتگر می‌توان ۵میلیون متر مکعب آب از محل رودخانه کن برداشت و مجوز آن را صادر کرد. اما در عمل برای تامین آب دریاچه این مقدار آب برداشت نمی‌شود.
این عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به اینکه دریاچه چیتگر حدود ۲ میلیون متر مکعب آب از رودخانه کن برداشت می‌کند، تصریح کرد: دریاچه در ابتدا برای آبگیری به آب بیشتری نیاز داشت، بنابراین ۵ میلیون متر مکعب آب به آن اختصاص داده شد، ولی در حال حاضر حدود دو میلیون مترمکعب و حتی کمتر، از رودخانه کن برداشت می‌کند.
مشاور مدیر طرح دریاچه چیتگر با تاکید بر اینکه برداشت آب از رودخانه کن در ماه‌های خاصی صورت می‌گیرد، گفت: این آب در زمستان و زمانی که فصل کشاورزی نیست، برداشت می‌شود. شرکت آب منطقه‌ای بر روند برداشت آب نظارت دارد و در فصولی که بارندگی نداریم و یا آب توسط کشاورزان برداشت می‌شود، اجازه برداشت آب برای دریاچه چیتگر را نمی‌دهد.
به گفته هاشمی، برداشت واقعی از رودخانه کن برای دریاچه چیتگر معادل تبخیر و نسبت به آورده میانگین ۸۰ میلیون متر مکعبی دریاچه کن، حدود ۲.۵ درصد و یک چهلم آن است.
وی با بیان اینکه ممکن است این برداشت در سال‌های مختلف کمتر یا بیشتر از ۲.۵ درصد شود، تصریح کرد: اگر بخواهد مشکلی برای آب رودخانه پیش بیاید و تراز آب آن کم شود، بعید می‌دانم که به دلیل برداشت برای دریاچه چیتگر باشد؛ چرا که برای تامین آب دریاچه فقط به یک چهلم آب رودخانه نیاز داریم و این میزان نسبت به کل عدد کوچکی است.
مشاور مدیر طرح دریاچه چیتگر در ادامه اظهار کرد: اگر شرایط آبی کشور در شرایطی قرار گیرد که رودخانه فصلی کن بخواهد با خطر خشک شدن مواجه شود قبل از اینکه دریاچه چیتگر خشک شود، اتفاق‌های بدتر دیگری می‌افتد و فضای سبز تهران به طور کلی تهدید می‌شود.
این عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی در پایان با اشاره به اینکه ایجاد هر گونه فضای تفریحی ملاحظات خود را دارد، گفت: فرض کنیم به جای دریاچه، این منطقه را به فضای سبز تبدیل می‌کردیم، فضای سبز نیز تقریبا به همین میزان آب نیاز داشت و باید آب مورد نیاز آن را از راه دیگری تامین می‌کردیم.
