به گزارش پایگاه خبری خبرآنی به نقل از ساینس آلرت، این سرنخ‌ها حدود ۴.۵ میلیارد سال زنده ماندند، به همین دلیل یافته مذکور بسیار جالب توجه است. گروهی از محققان بین المللی که در این اکتشاف شرکت داشتند آن را با برداشتن یک دانه شن از یک سطل مقایسه کرده اند. از آنجا که این نشانه‌ها کوچک و قدیمی هستند، می‌توان از آنها برای اکتشاف شرایط محیطی زمین در وضعیتی که یک سیاره تازه بود، استفاده کرد. این اکتشاف همچنین نشان می‌دهد چگونه سیاراتی مشابه ما به وجود آمده اند.
نیکول نی از دانشگاه ام آی تی در این باره می‌گوید: شاید این نخستین گواه مستقیم از آن باشد که مواد زمین اولیه حفظ شده اند. ما شاهد یک تکه بسیار قدیمی از زمین هستیم که حتی قدمت آن بیشتر از برخورد عظیم است. این یافته بسیار جالب است.
این زمین اولیه فقط برای مدت کوتاهی، احتمالاً حدود ۱۰۰ میلیون سال وجود داشت. در آن زمان یک شهاب به اندازه مریخ و به نام تیا با زمین برخورد و ترکیبات سیاره را عوض کرد. در نتیجه این برخورد ماه به همسایه نزدیک زمین تبدیل شد.
نی و همکارانش مشغول بررسی نقصان ایزوتوپ پتاسیم ۴۰ بودند. تحقیقی پیشین روی شهاب سنگ‌ها انواع مختلف این عنصر را به عنوان راهی مناسب برای تعیین منشأ سنگ‌ها معرفی کرده بود، زیرا می‌توان آنها را با دیگر سنگ‌های یافت شده روی زمین که از نقاط دیگر منظومه شمسی آمده اند، مقایسه کرد.
نی در این باره می‌گوید: در آن تحقیق، ما دریافتیم شهاب‌سنگ‌های مختلف نشانه‌های ایزوتوپی متفاوتی از پتاسیم دارند و این یعنی پتاسیم می‌تواند به‌عنوان ردیاب بلوک‌های سازنده زمین به کار رود.
پژوهشگران از طریق تحلیل نمونه سنگ‌های باستانی از گرینلند، کانادا و هاوایی که فعالیت‌های آتشفشانی آن موادی را از اعماق زمین به پوسته آن می‌رساند، متوجه یک نشانه خاص پتاسیم شدند که قبلاً مشاهده نشده بود.
این نشانه شیمیایی در پژوهش‌های مربوط به سایر برخوردهای بزرگ روی زمین یا در هیچ فرآیند زمین‌شناسی که اکنون در سیاره ما اتفاق می‌افتد، مشاهده نمی‌شود. محتمل‌ترین توضیح برای وجودش آن است که سنگ‌های مذکور این سنگ‌ها بقایایی از دوران اولیه تاریخچه پیدایش زمین هستند.
شبیه‌سازی‌های رایانشی بر اساس داده‌های شهاب‌سنگ‌های موجود، چگونگی تغییر این سنگ‌ها را در اثر ۴.۵ میلیارد سال فرایند سالمندی زمین و برخوردهای بیشتر بررسی کردند. سپس این تغییرات با نشانه یافت شده توسط تیم مطابقت داده شد که خود شواهد بیشتری مبنی بر آن است که این ماده به زمین اولیه تعلق دارد.
