به گزارش گروه دانشگاه پایگاه خبری خبرآنی، بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف در نامه‌ای خطاب به تجریشی، سرپرست دانشگاه شریف، نکاتی را درباره وضعیت فعلی این دانشگاه و انتظاراتی که از آن می‌رود، مطرح کرد.
در بخشی از این نامه آمده است: شریف امروز پیش از آنکه «موتور محرک پیشرفت» باشد، گرفتار روزمرگی و بی‌تفاوتی نسبت به مسائل مردم و کشور است. این در شرایطی است که کشور با مسائل پیچیده علمی، فناوری و اجتماعی مواجه است و از شریف انتظار می‌رود با بهره‌گیری از ظرفیت عظیم علمی و انسانی خود، به حل این مسائل کمک کند.
شریف باید به دانشگاهی مسئله محور تبدیل شود؛ دانشگاهی که در خط مقدم حل مسائل اقتصاد مقاومتی، صنعت دانش‌بنیان و پیشرفت علمی کشور باشد. تغییر در آموزش و پژوهش، ضرورتی حیاتی برای قرارگیری شریف در جایگاه واقعی خود یعنی قلب تپنده فناوری کشور و تربیت کننده عالم و دانشمند متخصص و متعهد می‌باشد. این تغییر مستلزم اصلاح محتوا، شیوه‌های تدریس و ایجاد پیوند میان علوم دانشگاهی و مسائل واقعی جامعه است. پژوهش‌ها نیز نباید صرفا در مسیر ارتقای رتبه‌های بین‌المللی یا انتشار مقاله باقی بماند، بلکه باید مستقیما در خدمت حل مشکلات صنعت، اقتصاد و فناوری کشور قرار گیرند.
امروز پس از گذشت چهاردهه از انقلاب شکوهمند اسلامی با وجود حرکت کلی دانشگاه‌ها به سوی افقهای ترسیم شده توسط انقلاب و به رغم تمام کاهلی‌ها و کارشکنی‌های مداوم دشمنان هنوز فاصله زیادی با دانشگاهی که قرار بود به قاعده چمران بسازد؛ وجود دارد. دانشگاه در اندیشه انقلاب اسلامی مأموریتی روشن و بی‌بدیل دارد تولید علم و فناوری نافع» تربیت نیروی انسانی متعهد و دغدغه‌مند نسبت به مسائل کشور و جهت‌دهی به این دو متأسفانه، دانشگاه صنعتی شریف با وجود بهره‌مندی از بهترین جامعه نخبگانی کشور، در انجام این مأموریت حیاتی کوتاهی کرده است شریف امروز بیش از آنکه موتور محرک پیشرفت» باشد، گرفتار روزمرگی و بی‌تفاوتی نسبت به مسائل مردم و کشور است. این در شرایطی است که کشور با مسائل پیچیده علمی فناوری و اجتماعی مواجه است و از شریف انتظار می‌رود با بهره‌گیری از ظرفیت عظیم علمی و انسانی خود به حل این مسائل کمک کند.
غفلت از مسئولیتهای اجتماعی و تمدنی و جایگاه شریف در این صحنه باعث شده تصویر غلطی از شریف به جامعه و کشور مخابره شود؛ علیرغم این تصویر وارونه و تقلیل یافته‌ای که از دانشگاه ما در ذهن بخشی از جامعه تشکیل شده و آن را معبری برای خروج نخبگان و مامنی برای لگدپرانی به کشور معرفی می‌کند این دانشگاه همان نهادی است که حدود 2000 نفر از دانشجویانش و بیش از صد نفر از هیئت علمی آن برای مشارکت و حتی همکاری با صنایع دفاعی در بحبوحه جنگ 12 روزه با رژیم صهیونستی ابراز آمادگی نمودند. اما سوالی که باید به آن پاسخ داد این است که چرا این ظرفیتهای نهفته به منصه ظهور نمی‌رسند؟
جوان دانشجویی که با رویای بزرگ و افقی روشن به امید نقش‌آفرینی در عرصه‌های واقعی کشور وارد دانشگاه می‌شود با هضم شدن در ساختار آموزشی دانشگاه، نسبت خود را با واقعیتهای کشور گم می‌کند و یا درگیر روزمرگی می‌گردد و در نهایت مهاجرت را تنها راه تحقق رویای خود می‌یابد. اتخاذ رویکردهای تخدیری و خوشی درمانی به جای پاسخ دادن به این نیازهای حقیقی سیاست غلطی است که دانشگاه در اجرای همان هم توفیقی نداشته است. اشاره وزیر علوم به امکان سه ساله شدن دوره کارشناسی شاهد دیگری بر قابل حذف بودن یا ناکارآمدی بخش قابل توجهی از دروس کارشناسی و بی‌نسبتی آن با نیاز دانشجو و کشور و حتی ترندهای جهانی است.
مسئولان آموزشی و پژوهشی دانشگاه در این ناکارآمدی سهمی جدی دارند. نظام آموزشی موجود، خروجی مطلوبی برای کشور ندارد. دانشجو در کلاس‌ها به جای آنکه با مسائل اساسی درگیر شود، درگیر محفوظات و قالبهای کهنه می‌شود. پژوهش هم به جای آنکه در خدمت صنعت و علم و فناوری مثل فناوریهای روز مانند هوش مصنوعی و انرژی، اقتصاد و سایر اولویتهای کشور قرار گیرد بیشتر به رقابت بر سر چاپ مقاله در مجلات خارجی تقلیل یافته است. این یعنی شریف به جای اینکه حل کننده مشکلات ملت باشد، گرفتار مسابقه‌ای بی‌ثمر برای کسب اعتبارات بیگانه شده است.
شریف باید به دانشگاهی مساله‌محور تبدیل شود؛ دانشگاهی که در خط مقدم حل مسائل اقتصاد مقاومتی، صنعت دانش بنیان و پیشرفت علمی کشور باشد. تغییر در آموزش و پژوهش ضرورتی حیاتی برای قرارگیری شریف در جایگاه واقعی خود یعنی قلب تپنده فناوری کشور و تربیت کننده عالم و دانشمند متخصص و متعهد است. این تغییر مستلزم اصلاح محتواء شیوه‌های تدریس و ایجاد پیوند میان علوم دانشگاهی و مسائل واقعی جامعه است. پژوهش‌ها نیز نباید صرفاً در مسیر ارتقای رتبه‌های بین‌المللی با انتشار مقاله باقی بمانند، بلکه باید مستقیماً در خدمت حل مشکلات صنعت اقتصاد و فناوری کشور قرار گیرند.
در کنار آموزش و پژوهش مسئولیت فرهنگی دانشگاه نیز جایگاهی تعیین کننده دارد. هنگامی که دشمنان ما همانهایی که در حمله نظامی به کشور دست داشتند و از آن حمایت کردند پیوسته برای القای حس ناامیدی و سیاه کردن آینده و دور کردن نسل جوان از وظایف خود نسبت به آینده کشور تلاش مجدانه می‌کنند، دانشگاه هدف روشنی پیش روی دانشجو قرار نمی‌دهد و متولیان فرهنگی شریف فاقد هرگونه طرح و جهت‌گیری و هویت مشخصی به نظر می‌رسند و خروجی این وضعیت نه تنها پرورش انسان متعهد و مجاهد نبوده، بلکه در بسیاری موارد موجب بی‌تفاوتی و انفعال دانشجویان شده است. این یعنی شریف از پرورش انسان تراز انقلاب غفلت کرده است.
الگوی دانشجوی مطلوب انقلاب اسلامی شهید مصطفی چمران است؛ دانشمندی که علم و ایمان را با مجاهدت در هم آمیخت آیا امروز مسئولان فرهنگی دانشگاه توانستند چنین الگویی را پیش چشم دانشجویان قرار دهند؟ پاسخ روشن است خیر فراتر از این دانشجوی شریفی، چه میزان با ایران و تاریخ و هویتش اشنا می‌شود؟ در جهانی که غرب حتی تاریخ را به نفع خود روایت می‌کند خلا کوتاهی در این زمینه‌ها توسط امپراتوری رسانه‌ای غرب پر می‌شود و نتیجه این بی‌توجهی دانشجویانی است که از آرمانهای انقلاب و هویت ایرانی خود فاصله می‌گیرند بعضاً آماده مهاجرت و خدمت به بیگانگان می شوند.
و تکوین هویت ایرانی علمی و آرمانی دانشجو صرفاً به دست متولیان فرهنگی دانشگاه نیست؛ این امر زمانی تحقق می‌یابد که دانشجو نقش فعال و اثرگذار خود را هنگام مماس شدن با مسائل اساسی کشور احساس کند. دانشگاه ناگزیر از اتخاذ رویکرد فعالانه در صحنه سیاسی کشور می‌باشد. در انتظار حاکمیت ماندن برای سپردن مسائل به دانشگاه، سوزاندن فرصت است. نقاطی که تصمیم‌گیری و تصویب آیین نامه از اختیار دانشگاه خارج است نیز، دانشگاه با ارائه الگوهای مطلوب می‌تواند در راستای اصلاح و کارآمدسازی آیین‌نامه‌ها و ساختار گام بردارد.
حضور تحول خواهانه در نقاط تصمیم‌سازی و فرآیندهای آگاهی بخشی چه در اجتماع و چه در حاکمیت در راستای به حرکت درآوردن تمام ظرفیتهای دانشگاه و کشور، مهمترین گام برای ساخت دانشگاهی در تراز انقلاب اسلامی است. دانشگاه با داشتن یک نقشه جامع علمی می‌تواند مسائل کشور را به پروژه‌های علمی پژوهشی ترجمه نماید و متولیان این طراحی در هر حیطه باید از اساتید همان حوزه باشند در کنار این نقشه جامع علمی، وجود نقشه جامع فرهنگی نیز که خلا آن در سند راهبردی دانشگاه احساس می‌شود نیز ضروری می‌نماید تا رسالت دانشگاه در تربیت انسان نخبه و متعهد دنبال گردد. مسئولان فرهنگی دانشگاه باید در این نقشه محورهای کلیدی تقویت هویت ایرانی اسلامی، پرورش فکری تقویت ایمان و امید و ارتقای روحیه جهادی دانشجویان را به طور مشخص تعریف و پیگیری نمایند.
در پایان ذکر این نکته ضروری است که جایگاه ریاست دانشگاه با دبیر متفاوت است. هر چند مسائل روزمره دانشگاه فراوان باشند ریاست دانشگاه باید چند اولویت مشخص برای چشم انداز چند ساله خود داشته باشد تا از روزمرگی و غفلت از مسائل راهبردی و بنیادین دانشگاه جلوگیری شود سالهای آینده دانشگاه با ریاست جناب عالی به تحقق آنها شناخته شود.
بسیج دانشجویی نیز در راستای نیل به این اهداف تا جایی که رسالتش ایجاب کند و در توان داشته باشد جهت پیش برد آنها همراه بوده و خواهد بود ان شاء الله امید آنکه شاهد دانشگاهی تحول خواه انسان ساز و پیشران در علم و فناوری در دوران ریاست جناب عالی باشیم.
انتهای پیام/
