گروه سیاسی پایگاه خبری خبرآنی- فردریش مرتس صدراعظم کنونی و اولاف شولتس صدراعظم سابق سرزمین ژرمن‌ها در هر حوزه‌ای با یکدیگر اختلاف داشته باشند، در یک موضوع با یکدیگر متفق‌القول هستند! این نقطه اشتراک، "توهم هیتلرپنداری"است.
سوسیال دموکرات‌ها و دموکرات مسیحی‌های برلین در طول سال‌های اخیر در توحش، نسل‌کشی و حمایت از کشتار انسان‌ها رقابت بی‌پایانی را با یکدیگر آغاز کرده‌اند اما نه آنها قدرت مدیریت و فرماندهی هیلتر را دارند و نه قرن کنونی قرن بیستم است! دولت‌های کنونی و سابق آلمان هر دو در محاسبه قدرت درونی خود دچار توهم خطرناکی شده‌اند که محصول آن می‌تواند خیزش عمومی در سرزمین ژرمن‌ها و نابودی ساختار سیاسی کنونی در این کشور پر ادعا اما تهی از عقلانیت شود!
اخیراً وزیر امور خارجۀ آلمان در جریان سفر خود به ژاپن، دربارۀ عملکرد «تهاجمی» پکن در منطقۀ آسیا-اقیانوسیه هشدار داد. پکن نیز در واکنش به اظهارات وزیر امور خارجۀ آلمان، برلین را به «بزرگنمایی» در تنش‌های منطقه‌ای میان چین و همسایگانش متهم کرد.
واقعیت امر این است که ژرمن‌ها قصد دارند به سبک و سیاق سال‌های منتهی به جنگ جهانی اول و دوم، "تهدیدزایی" و "رادیکالیسم" را در نظام بین الملل ترویج دهند. آلمان از یک‌سو به کی‌یف و پایتخت‌های اروپایی علیه روسیه در جنگ بوده و از سوی دیگر، دامنه مداخله‌گرایی پرهزینه خود را در شرق آسیا گسترش داده است.
مناسبات امنیتی و سیاسی خاص برلین با توکیو و تایپه منبعث از توهمی است که مرتس به‌عنوان یک سیاستمدار ضعیف اما پرادعا تحت تاثیر آن قرار گرفته است.
در این میان بهتر است ژرمن‌ها به یک سوال کلیدی پاسخ دهند: آیا خلق بحران‌های مزمن راهبردی و گره‌های کور استراتژیک در نقاط گوناگون دنیا به‌معنای توانایی در مدیریت و بهره‌برداری از آنهاست؟ آیا واقعاً مقامات دو حزب سوسیال دموکرات و دموکرات مسیحی آلمان خود را در حد و اندازه ارتش نازی در نیمه قرن بیستم می‌بینند؟
آیا آنها نارضایتی و خشم گسترده شهروندان خود نسبت به تضعیف بنیان‌های قدرت اجتماعی در آلمان را مشاهده نمی‌کنند؟ آیا صدراعظم کنونی سرزمین ژرمن‌ها نمی‌داند که بابت حمایت مطلق از نسل‌کشی صهیونیست‌ها در غزه تا چه اندازه‌ای مشمول نفرت عمومی شهروندان آلمانی قرار گرفته است؟
شاید مرتس زمانی به این سوالات و پاسخ آنها بیاندیشد که به‌عنوان یک سیاستمدار ورشکسته و ناکام در حال نوشتن کتاب خاطرات یا حتی ندامتنامه‌اش باشد. اگر ژرمن‌ها همین مسیر را ادامه دهند، زمان زیادی تا رسیدن به این نقطه باقی نمانده است.
مرتس و همراهانش در بهترین حالت ممکن، می‌توانند نمادی از "گوبلز" وزیر اطلاع‌رسانی و آخرین صدراعظم آلمان نازی محسوب شوند: با این تفاوت که حتی از برخی ویژگی‌های فردی و مهارتی گوبلز در بزرگنمایی و دروغ‌پردازی نیز بی‌بهره هستند!
انتهای پیام/
