به گزارش پایگاه خبری خبرآنی به نقل از نیواطلس، بخیه هایی که برای بستن جراحت ها و برش های جراحی به کار می رود، احتمالا کارآمد هستند اما ایده آل نیستند. در همین راستا یک پلیمر زیستی جدید که به چسبیدن و ترمیم بافت بدون ایجاد آسیب کمک می کند، ابداع شده است. این دستاورد که به انستیتو فناوری ماساچوست تعلق دارد احتمالا راهی بهتر برای درمان زخم هاست.
این پروژه از چند سال قبل در دست انجام است که نخست به‌عنوان بخشی از پروژه تحقیقاتی یک دانشجوی دکتری که روی پلیمرها متمرکز بود و سپس به‌عنوان یک پلتفرم تثبیت‌کننده که می‌توانست به‌طور ایمن سوراخ‌های قلب خوک‌ها و موش‌ها را مسدود کند، تحت بررسی بود.
در سال ۲۰۱۳، این پروژه از مؤسسه فناوری ماساچوست جدا شد و در قالب شرکتی به نام Tissium ادامه یافت تا بر توانمندی‌های آن اضافه شود و مشکلات جراحانی را حل کند که همچنان از روش‌های چند دهه قبل، مانند بخیه و منگنه برای ترمیم بافت استفاده می‌کردند.
یکی از ویژگی‌های برجسته این پلیمر، توانایی آن در چسبیدن به بافت خیس است. پلیمر مذکور با تاباندن نور آبی به مدت حدود ۳۰ ثانیه فعال شود. برای این منظور Tissium روش های مختلف ترمیم بافت را براساس فناوری پلیمر زیستی خود بررسی می کند و در حال حاضر مشغول تجاری سازی نسخه از آن برای ترمیم عصب ها در انگشتان است. این روش که Coaptium Connect نامیده می شود، از پلیمری که از ترمیم زخم پشتیبانی می کند و همچنین یک پوشش چاپ سه بعدی برای نگهداشتن عصب ها در محل خود و نوری آبی که پلیمر را فعال می کند، تشکیل شده است.
هنگامیکه پلیمر روی زخم به کار می رود و به طور کامل می چسبد، پوشش آن برداشته و برش ایجاد شده بسته می‌شود. این پلیمر به ایجاد اتصالی محکم بین انتهای عصب‌ها کمک می‌کند و سپس از طریق فرآیند هیدرولیز حل می‌شود.
شرکت مذکور مدعی است این روش را روی ۱۲ بیمار با آسیب عصبی آزمایش کرده که همه آنها توانایی کامل خم کردن انگشتان شان را دوباره به دست آوردند. در مقابل تحلیل شرکت نشان داده فقط ۵۴ درصد از بیمارانی که درمان ترمیم عصبی با استفاده از بخیه را دریافت کردند به بهبودی کامل پس از جراحی دست یافتند. این بدان معنا است که بقیه افرادبا چالش های حس کرد و موتور فعالیت درآن انگشتان روبرو بوده اند.
Coaptium Connect مجوز بازاریابی De Novo سازمان غذا و دارو آمریکا را دریافت کرده و هم اکنون به طور تجاری در آمریکا مهیا است.
