به گزارش سرویس‌خبری مهر، نشست هم‌اندیشی استادان و خبرگان دانشگاهی با موضوع «ساماندهی تعطیلات با هدف حمایت از گردشگری داخلی» برگزار شد.
سید سعید هاشمی رئیس دانشکده گردشگری دانشگاه علم و فرهنگ در این نشست با انتقاد از غیر مستند بودن آمار حوزه گردشگری گفت: انتظار داریم وزارت میراث‌فرهنگی و مرکز پژوهش‌ها یک راهکار مناسبی را در نظر بگیرند تا موضوع روشن شود.
وی با اشاره به عوامل و متغیرهایی که بر روی ساماندهی تعطیلات جهت توسعه گردشگری اثرگذار هستند، تصریح کرد: می‌دانیم که ساماندهی تعطیلات می‌تواند در توسعه گردشگری داخلی تأثیر داشته باشد اما اینکه متغیر اقتصادی و جمعیت شناختی چه میزان اثری روی تبدیل تعطیلات به گردشگری دارد باید مورد بررسی قرار گیرد.
سعید شفیعا معاون دفتر مطالعات آموزش و فرهنگ مرکز پژوهش‌های مجلس نیز در این نشست گفت: نزدیک به ۷۰ درصد گردشگری داخلی در استان‌های خراسان رضوی، مازندران، تهران و به تازگی در فارس انجام می‌شود. این داده‌ها در بازه زمانی ۱۳ ساله جمع‌آوری شده‌اند.
وی بیان کرد: به جای زیر سوال بردن نظام اداری در گردشگری باید به دنبال راهکارهایی در راستای ایجاد ظرفیت برای دسترس‌پذیری گردشگری در کشور باشیم. حوزه گردشگری یک حوزه برون بخشی است و ما فقط نمی‌توانیم وزارت میراث‌فرهنگی و گردشگری را محور قرار دهیم. هر چند در زمینه حساب‌های اقماری دچار عقب ماندگی هستیم اما برآیند کار تأثیرپذیری از اقتصاد عمومی و وضعیت جامعه و قیمت تمام شده خدمات فقط در حوزه وزارتخانه نیست.
شفیعا بیان کرد: ساماندهی تعطیلات به عنوان یک بستر برای مقابله با دوران پرفشار و کم فشار تقاضا را پیشنهاد می‌دهیم در واقع می‌خواهیم مکانیزیم برای هدایت تقاضا در زمان‌های مطلوب داشته باشیم و به دنبال این هستیم بر مبنای داده‌های موجود زمینه‌های این مسأله را بررسی کنیم.
مهدیه بُد عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، نیز در این نشست با تأکید بر اهمیت گردشگری داخلی در برنامه‌ریزی کشور تصریح کرد: گردشگری داخلی از بعد اثرات اجتماعی، فرهنگی، سلامت و… برای افراد جامعه حائز اهمیت است و از طرف دیگر با بهبود تسهیلات و زیر ساختهای گردشگری زمینه برای جذب گردشگر بین‌المللی هم ایجاد می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: تعطیلات به‌عنوان عاملی کلیدی در ایجاد زمان فراغت، نقش مهمی در تحریک تقاضای گردشگری داخلی ایفا می‌کند. ایران با وجود جاذبه‌های غنی تاریخی، فرهنگی و طبیعی، ظرفیت بالایی برای توسعه گردشگری دارد، اما اکنون به صورت بالفعل مورد استفاده قرار نگرفته است. تمرکز تعطیلات در فصول خاص (مانند نوروز)، توزیع نامتوازن در طول سال و ناهماهنگی میان تعطیلات آموزشی و اداری از جمله عواملی است که موجب شده، تعطیلات در کشور به توسعه گردشگری داخلی منجر نشود.
بُد اظهار کرد: در ایران به دلایلی چون تغییرات سالانه تقویم و پراکندگی تعطیلات، ساماندهی تعطیلات به جای افزایش آن، لازم به نظر می‌رسد. این اقدام با فرض وضعیت اقتصادی قابل قبول جامعه، نه تنها فرصت‌های گردشگری داخلی را گسترش می‌دهد، بلکه با ایجاد اشتغال و رونق اقتصادی در مناطق محروم، به رونق صنعت گردشگری کمک می‌کند.
مهدی باصولی رئیس دانشگاه علم و فرهنگ نیز در این نشست گفت: توسعه گردشگری داخلی یک کل است که ساماندهی تعطیلات جزئی از آن است. در واقع عنصر زمان تعیین‌کننده وجه ارتباط بین انتخاب سفر در گردشگری داخلی است. با افزایش زمان تعطیلات به دسترسی بیشتر سفر کمک خواهیم کرد. اما با نگاه علم محور توزیع زمانی در کنار مفهوم عرضه و تقاضا معنی پیدا می‌کند.
او افزود: این افزایش تعطیلات را هم در عرضه و هم در تقاضا باید بتوان مدیریت کرد. اگر تسهیلات عرضه‌کنندگان خدمات گردشگری به میزان کافی نباشد، افزایش تقاضا تنها منجر به هرج و مرج در سیستم گردشگری داخلی خواهد شد.
سید مصطفی فاطمی مدیرکل گردشگری داخلی وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در این نشست گفت: منشأ تعطیلات ما عمدتاً مذهبی هستند، این تعطیلات با ارزش‌ها و فرهنگ جامعه ارتباط دارند.
او افزود: تمامی مناطق ایران دارای رویداد مختص خود هستند که با ظرفیت‌سازی قابلیت تبدیل شدن به جاذبه فرهنگی را خواهند داشت که منجر به جذب گردشگر داخلی و بین‌المللی خواهد شد.
فاطمی اظهار کرد: به طور کلی سینوس سفر داخلی در ایران به شکل منحنی با اختلاف بسیار زیاد است، اما این منحنی در کشورهای دیگر به خط صاف نزدیک شده است اما در ایران به این گونه نیست، در کشورهای دیگر با برگزاری رویداد این منحنی را به خط صاف نزدیک کرده‌اند.
مدیرکل گردشگری داخلی وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی گفت: همچنین تلاش‌هایی در خصوص شفاف‌سازی آمارها با استفاده از امکانات دکل‌ها مخابراتی انجام شده اما نیاز است این موضوع به صورت رسمی و قاعده‌مند پیگیری شود. سفرها در ایام پیک و بعد از آن برای دولت هزینه‌بر است چرا که در یک بازه زمانی باید تخت‌ها اضافه شوند و در یک بازه زمانی باید تخت‌ها انبار شوند و این جابجایی برای دولت هزینه‌بر است و باید برای آن راهکاری اندیشید.
