به گزارش پایگاه خبری خبر آنی به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، علیرضا ایزدی، مدیرکل دفتر ثبت بناهای تاریخی وزارت میراث فرهنگی، با انتقاد از عملکرد کمیسیون ماده ۱۰۰ اظهار داشت: بساط کمیسیون ماده ۱۰۰ باید جمع شود؛ این کمیسیون یکی از بزرگ‌ترین خیانت‌ها به بافتهای شهری بوده است. بافت فرسوده حتی اگر فرسوده باشد، بی‌هویت نیست. متأسفانه نگاه‌های سلیقه‌ای باعث شده که این بافت‌ها را بی‌ارزش بدانیم.
وی ادامه داد: در سه دوره‌ی تاریخی اخیر، بافت‌هایی که امروز فرسوده شناخته می‌شوند، معماران برجسته‌ای را در دل خود داشته‌اند. اما امروز اقتصاد و ایدئولوژی بر معماری حاکم شده است. حتی خانه‌ای که به کافه تبدیل شود، می‌تواند تبادل نسل‌ها و روایت را در خود حفظ کند.
ایزدی با اشاره به مشکلات بودجه‌ای گفت: با ۹۰ میلیارد تومان پول تملک و ۱,۶۰۰ میلیارد تومان بودجه آزادسازی، نمی‌توان انتظار تغییر بنیادین داشت، اما با نگاه علمی و منطقی، می‌توان گام‌هایی برداشت. باید از نگاه‌های سلیقه‌ای فاصله بگیریم و معیارهای ثبت را جدی‌تر و عینی‌تر ببینیم. اگر امروز تهران بی‌هویت شود، برای نسل‌های آینده چیزی باقی نمی‌ماند.
عبدالرضا گلپایگانی، معاون اسبق شهرسازی و معماری و مدیرعامل شرکت بازآفرینی شهری، در این نشست گفت: شهرها موجوداتی خلق‌الساعه نیستند؛ هویت تاریخی آن‌ها ریشه در زندگی مداوم دارد و این هویت در آثار معماری نمایان می‌شود. برای تداوم زندگی تاریخی شهر، ثبت آثار کافی نیست؛ بسیاری از بناها ثبت شده‌اند اما زنده نیستند.
وی با اشاره به تجربه موفق انتقال حق توسعه (TDR) گفت: این رویکرد می‌تواند راهکاری برای رفع دوگانگی میان توسعه و حفظ میراث معماری باشد. امیدواریم این طرح در معاونت معماری و شهرسازی به تصویب برسد.
علی اعطا، عضو سابق شورای شهر تهران، با اشاره به مصوبه اردیبهشت ۱۳۹۹ شورای شهر درباره میراث شهر تهران گفت: در آن زمان مقرر شد همکاری نزدیکی میان شورای شهر و وزارت میراث فرهنگی برای حفاظت از میراث معماری شکل گیرد. این مصوبه گامی مهم بود، اما از سرانجام آن بی‌اطلاع بودم.
وی چالش‌های پیش‌روی حفاظت از میراث را در پنج دسته دانست: چالش‌های فنی، حقوقی، اقتصادی، فرهنگی-اجتماعی و مدیریتی.
به گفته وی، ارائه مشوق‌هایی به مالکان بناها یکی از الزامات موفقیت این مسیر است. محمد سعید ایزدی، رئیس شرکت بازآفرینی و معاون سابق وزیر راه و شهرسازی، نیز بر اهمیت بهره‌گیری از پایان‌نامه‌های دانشگاهی در سیاست‌گذاری معماری معاصر تأکید کرد.
فریبا کرمانی رییس پژوهشگاه ابنیه و بافتهای تاریخی با اشاره به اشتباهات گذشته در برخورد با بافتهای فرسوده گفت: منکر اشتباهات گذشته نیستیم، اما باید از این بافت‌ها مراقبت کرد، نه اینکه تنها با توقف پروژه‌ها، فکر کنیم آن‌ها را حفظ کرده‌ایم. بافت فرسوده واژه اشتباهی است و باید برای اصلاح این عنوان بکوشیم.
