به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری خبرآنی، محوطه دانشگاه شهید بهشتی تهران، یکی از دانشگاه‌های معتبر کشور، این روزها نه‌تنها محل تحصیل و پژوهش، بلکه صحنه‌ای نگران‌کننده از تردد سگ‌های ولگرد شده است. مسئله‌ای که با افزایش تعداد این حیوانات، به دغدغه‌ای جدی برای امنیت جانی و روانی دانشجویان و استادان بدل شده و تاکنون واکنش‌های متعددی را از سوی مسئولان و دانشجویان در پی داشته است.
بر اساس گفته‌های دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی، حضور مکرر و پرشمار سگ‌های بی‌صاحب در سطح دانشکده‌ها مختلف این دانشگاه و همچنین در خوابگاه‌ها موجب نگرانی بسیاری از دانشجویان شده است؛ به‌ویژه آن‌که مواردی از حمله یا رفتار تهاجمی این حیوانات نیز گزارش شده است. به‌عنوان نمونه، در آبان 1399، یک دانشجوی دختر در محوطه پردیس مرکزی هدف گازگرفتگی قرار گرفت و در پی این حادثه به مرکز درمانی منتقل شد.
در تاریخ 8 مهرماه 1403 نیز یکی از دانشجویان بین‌الملل در محوطه خوابگاه کوی دختران مورد حمله یک سگ ولگرد قرار گرفت و پس از گازگرفتگی با آمبولانس به بیمارستان منتقل شد.
دانشگاه اما در پاسخ به این نگرانی‌ها، اعلام کرده که جمع‌آوری سگ‌های ولگرد وظیفه نهادهای شهری، از جمله شهرداری است و این موضوع در حیطه مسئولیت مستقیم دانشگاه قرار نمی‌گیرد. در همین حال، مسئولین دانشگاه نیز با اشاره به رفتار برخی دانشجویان اعلام کرده‌اند که «هر بار که شهرداری برای جمع‌آوری سگ‌ها اقدام می‌کند، خود دانشجویان مانع می‌شوند. غذارسانی دانشجویان به سگ‌ها نیز موجب شده این حیوانات در محیط دانشگاه ماندگار شوند.»
امنیت روانی در کنار حیوانات بی‌صاحب؟
اگرچه دلسوزی برای حیوانات ولگرد در بطن جامعه ایرانی جایگاه خاصی دارد، اما باید توجه داشت که دانشگاه محل آموزش، پژوهش و فعالیت علمی است و حضور بدون کنترل حیوانات در این محیط، تعادل را بر هم می‌زند. از دید کارشناسان، غذارسانی به سگ‌های ولگرد، بدون رعایت چارچوب‌های علمی و دامپزشکی، منجر به ماندگاری، افزایش تولیدمثل و رفتار پرخاشگرانه در حیوانات می‌شود.
یکی از دانشجویان دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی در این خصوص می‌گوید: بارها شده که هنگام رفتن به کلاس، سگ‌ها به‌صورت گروهی جلوی مسیر را گرفته‌اند و حتی مقابل درب دانشگاه جمع شده بودند. حتی یک بار شاهد بودم که یکی از هم‌کلاسی‌هایم هنگام فرار از دست سگ‌ها زمین خورد و پایش آسیب دید.
بسیاری از دانشجویان از نبود اقدام جدی و موثر در این زمینه انتقاد دارند. آنها معتقدند که این رویکرد نه‌تنها مشکل را حل نکرده، بلکه موجب تثبیت حضور سگ‌ها در محیط دانشگاه شده و امنیت عمومی را به خطر انداخته است.
مسئولیت مشترک؛ شهرداری و دانشگاه
بر اساس قانون، وظیفه اصلی جمع‌آوری و ساماندهی حیوانات ولگرد بر عهده شهرداری‌هاست؛ با این حال، نهاد دانشگاهی نیز به‌عنوان مدیریت محیط آموزشی، موظف به پیگیری جدی و رسمی در این زمینه است. به گفته برخی استادان، ایجاد تعامل میان مسئولان دانشگاه و شهرداری منطقه، تشکیل کمیته‌ای ویژه با مشارکت نمایندگان دانشجویان و استفاده از ظرفیت انجمن‌های دامپزشکی می‌تواند راه‌حل مناسبی برای حل این بحران باشد.
در بسیاری از کشورهای پیشرفته، سیاست‌هایی همچون ایجاد پناهگاه‌های موقت، عقیم‌سازی و واگذاری سگ‌ها به متقاضیان در فضایی امن، جایگزین رهاسازی حیوانات در محوطه‌های عمومی از جمله دانشگاه‌ها شده است. الگویی که می‌تواند با حمایت قانونی و فرهنگی در دانشگاه‌های ایران نیز پیاده‌سازی شود.
راهکارها و هشدارها
علاوه بر اقدامات اجرایی، ضرورت آگاه‌سازی دانشجویان نیز یکی از گام‌های مهم در مدیریت این بحران است. دانشگاه می‌تواند با برگزاری کارگاه‌های آموزشی، اصول برخورد ایمن با سگ‌های ولگرد، خطرات ناشی از تغذیه نامناسب، و پیامدهای بهداشتی این تعاملات را برای دانشجویان تشریح کند.
از سوی دیگر، تجربه تلخ حمله حیوانات ولگرد در محوطه‌های دانشگاهی نباید نادیده گرفته شود. خطر بیماری‌های واگیر مانند هاری، لیشمانیوز یا عفونت‌های پوستی در اثر تماس با سگ‌های بی‌صاحب واقعی است و ضرورت پیشگیری را دوچندان می‌کند.
در نهایت، اگرچه دغدغه زیست‌دوستانه بخشی از دانشجویان قابل احترام است، اما در تعارض میان «مهربانی با حیوانات» و «حفظ جان و امنیت انسان‌ها»، اولویت باید با انسان باشد. هرگونه تعلل، سهل‌انگاری یا احساساتی‌گری می‌تواند به حادثه‌ای تلخ منجر شود؛ حادثه‌ای که شاید قابل جبران نباشد.
.
توضیح ویدیو: این فیلم مربوط به 16 اردیبهشت 1404 است. لوکیشن فیلم، پشت بلوک 5 خوابگاه دختران قرار دارد؛ مسیری که به داخل دانشگاه و ساختمان مدیریت خوابگاه خواهران منتهی می‌شود.
سگ‌ها به‌راحتی در محوطه‌ی اصلی خوابگاه نیز رفت‌وآمد دارند و همین موضوع باعث شده تا دانشجویان، پس از ساعت خاصی، عملاً امکان حضور در محوطه را از دست بدهند.
انتهای پیام/
