ارتش رژیم صهیونیستی با اجرای حمله‌ای هوایی در نزدیکی کاخ ریاست‌جمهوری در دمشق و مناطق جنوبی سوریه، پیامی سیاسی ـ نظامی صریح به دولت جدید سوریه مخابره کرد؛ حمله‌ای که در پس شعار «حمایت از دروزی‌ها» اهداف ژرف‌تری در جهت بازطراحی ژئوپلیتیک منطقه دنبال می‌کند.
به گزارش خبرآنی، روزنامه الاخبار لبنان در یادداشتی درباره حمله اخیر رژیم صهیونیستی به نزدیکی کاخ ریاست جمهوری سوریه در دمشق نوشت که ارتش رژیم اشغالگر با اجرای یک حمله هوایی مستقیم در نزدیکی کاخ ریاست‌جمهوری در دمشق و همچنین مجموعه‌ای از حملات علیه تشکل‌های وابسته به دولت موقت سوریه، پیامی نظامی ـ سیاسی آشکار به این دولت مخابره کرده است. این تشکل‌ها درحال درگیری با گروه‌های دروزی در مناطق مختلف جنوب سوریه هستند.
این حملات تنها ساعاتی پس از برگزاری تظاهرات گسترده دروزی‌ها در داخل اراضی اشغالی صورت گرفت؛ تظاهراتی که از کابینه رژیم صهیونیستی خواست تا «برای توقف خشونت فرقه‌ای علیه دروزی‌ها در سوریه» مداخله کند. هم‌زمان با این تحولات، مقامات ارشد سیاسی در تل‌آویو هشدار دادند که اگر دولت دمشق به حملات داخلی علیه دروزی‌ها پایان ندهد، شاهد ضربات سنگین‌تر و مؤثرتری از سوی تل‌آویو خواهد بود.
شعار «حمایت از دروزی‌ها» که رژیم صهیونیستی پشت آن پنهان شده، بخشی از ابزار راهبرد گسترده‌تری است که با هدف بازطراحی وضعیت امنیتی و ژئوپلیتیکی جنوب سوریه مطابق با منافع تل‌آویو تدوین شده است. این منافع پس از عملیات «طوفان الاقصی» در اکتبر ۲۰۲۳ بازتعریف شده و اکنون در چندین جبهه منطقه‌ای در حال بروز هستند.
در سوی دیگر، خشونت‌هایی که علیه اقلیت دروزی در چندین منطقه سوریه گزارش شده و اقدامات خصمانه نیروهای شبه‌نظامی وابسته به دولت جدید، در نهایت به نفع منافع راهبردی رژیم صهیونیستی تمام می‌شود؛ چراکه این خشونت‌ها به تل‌آویو اجازه می‌دهد تا برنامه‌های توسعه‌طلبانه خود را با توسل به پوشش انسانی تسریع و خود را به‌عنوان «حامی» این اقلیت معرفی کند.
از این منظر، رفتار دولت موقت سوریه در چندین جهت به سود اهداف رژیم صهیونیستی است؛ نخست، افزایش احتمال درخواست مستقیم کمک از سوی جامعه دروزی به رژیم صهیونیستی، به‌ویژه اینکه حمایت افکار عمومی دروزی‌های ساکن در اراضی اشغالی، به تل‌آویو مشروعیتی می‌دهد که برای مداخله آشکار به آن نیاز دارد و استمرار حملات فرقه‌ای در سوریه می‌تواند یک پویایی محلی جدید برای دخالت مستقیم اسرائیل ایجاد کند.
این رویکرد دولت دمشق همچنین به رژیم صهیونیستی کمک می‌کند تا نوعی «مشروعیت بین‌المللی» نزد بازیگران خارجی دارای منافع در سوریه، به‌ویژه آمریکا، به‌دست بیاورد. واشنگتن همچنان در پی بازآرایی اوضاع سیاسی و امنیتی سوریه است و تل‌آویو تلاش دارد از طریق واکنش‌های شدید به هر گونه «اذیت» دروزی‌ها، آمریکا را قانع کند که فضای مانور بیشتری به آن بدهد. این مهم به‌ویژه در بستر رقابت نفوذ میان ترکیه و اسرائیل پس از سقوط دولت بشار اسد اهمیت می‌یابد.
همچنین دولت جدید سوریه به ریاست «احمد الشرع» معروف به «ابو محمد الجولانی» که هنوز موفق به تثبیت هویت سیاسی خود یا کسب اعتماد داخلی و بین‌المللی نشده، همچنان در مهار گروه‌های تندرو و مدیریت امنیتی برخی مناطق ناتوان است. این ناتوانی، اعتبار دولت را کاهش داده و به رژیم صهیونیستی بهانه‌ای دیگر برای افزایش فشارها می‌دهد. همچنین، فقدان مرکزیت تصمیم‌گیری در ساختار جدید و اختلاف میان گروه‌های نوظهور، تحلیل‌گران صهیونیست را به این نتیجه رسانده که این نظام قادر به ساختن یک دولت باثبات نخواهد بود؛ تحلیلی که به نفع سناریوی مداخله‌گری تل‌آویو در امور سوریه است.
رهبران دولت موقت سوریه و شبه‌نظامیان وابسته به آن، به‌دلیل ناتوانی در انتقال از حالت شبه‌نظامی و گروهک به ساختارهای دولتی، ناخواسته به رژیم صهیونیستی خدمت می‌کنند و با افراط‌گرایی کور و دشمنی با دیگر گروه‌ها، بهانه‌های لازم برای اقدامات تل‌آویو را فراهم می‌آورند.
رژیم صهیونیستی نیز با وجود آنکه مدعی حمایت از دروزی‌ها است، اما روشن است که این حمایت صرفاً بخشی از یک استراتژی حساب‌شده و برنامه‌ریزی‌شده است که از مدت‌ها پیش در انتظار شرایط مناسب برای پیاده‌سازی آن بود. هدف نهایی این سیاست، جدا کردن بخشی از خاک سوریه و الحاق عملی آن به حوزه نفوذ این رژیم است.
همچنین تهدیدات و حملات مکرر رژیم صهیونیستی لزوماً به‌معنای تلاش برای سرنگونی دولت موقت سوریه نیست، بلکه بیشتر به‌عنوان ابزار فشار سیاسی و نظامی برای جلوگیری از بازپس‌گیری کنترل دولت بر مناطق جنوبی ـ به‌ویژه نواحی نزدیک به مرزهای فلسطین اشغالی ـ به کار گرفته می‌شود. به‌بیان دیگر، رژیم اشغالگر به‌دنبال ایجاد «بازدارندگی پیش‌دستانه» است تا مانع هرگونه اقدام دولت سوریه در جهت تهدید منافع صهیونیستی شود.
اگر تحولات جاری نتواند رژیم صهیونیستی را به سیطره کامل ـ مستقیم یا غیرمستقیم ـ بر جنوب سوریه برساند، این رژیم در مراحل بعدی به تشدید اقدامات نظامی خود متوسل خواهد شد.
در مجموع، فارغ از اینکه احمد الشرع در قدرت باقی بماند یا بعدها جای خود را به رهبران تندروتر یا حتی ملایم‌تری بدهد، هدف رژیم صهیونیستی ایجاد یک منطقه حائل یا «عاری از سلاح» است که هیچ نیروی نظامی جز وابستگان به تل‌آویو در آن حضور نداشته باشد. تداوم بی‌ثباتی و آشوب در سوریه سناریویی است که تل‌آویو آن را مطلوب می‌داند؛ چراکه با هرج و مرج می‌تواند خواسته‌های خود را بدون مذاکره و مصالحه، با ابزار نظامی تحمیل کند.
انتهای پیام
