یک پرستار لبنانی جزئیات دیداری با شهید سید حسن نصرالله را بازگو کرد که این دیدار برای او درس صبر و استواری در برابر چالش‌ها و درس حفظ اصول در زمان سختی‌ها بود.
به گزارش خبرآنی، «انشالله که راضی باشی، مادرم.» اینها تکان دهنده‌ترین سخنانی بود که «دعاء حمود» پرستار لبنانی در زمان عیادت «شهید سید حسن نصرالله» دبیرکل شهید حزب‌الله لبنان از مادرش در بیمارستان الرسول الاعظم شنید و تجربه کرد. در آن لحظه، احساس غم و شادی در دل دعاء آمیخته شد، زیرا او هرگز انتظار نداشت که شاهد چنین برخورد انسانی عمیقی بین یک رهبر مقاومت و یک مادر دلیر باشد.
دعاء در مصاحبه‌ای اختصاصی با تلویزیون المنار خاطرات آن روز تاریخی را بازگو کرد؛ روزی که هیچ قلبی که عشق به وطن و انسانیت را در خود داشت هرگز نمی‌توانست آن را فراموش کند. دیدار پر از جزئیات کوچک بود که معانی بزرگی را خلاصه می‌کرد؛ چیزهایی که فراتر از کلمات است. اینها لحظاتی هستند که همه در طول زمان به یاد خواهند آورد اما جزئیات عمیقی که در حافظه دعاء باقی ماند فراموش نشدنی است.
در آن روز پرستار از شهید سید حسن نصرالله یادگاری خواست. «کوفیه و عقیق»... این دو عنصر ساده که شهید سید نصرالله را در آن دیدار همراهی کردند، خلاصه زیبایی این دیدار بود که تا آخر عمر در ذهن‌ها باقی خواهد ماند.
آن دیدار فراتر از یک ملاقات بود. این رویداد تکان دهنده‌ای بود که منعکس کننده ارزش‌های رهبر مقاومت بود که نه تنها مشتاق تقویت پایداری و مقاومت بود، بلکه حامل پیام‌های عمیق انسانی و احساسی بود.
با گذشت زمان، اشک بر گونه‌های پرستار جاری شد، گویی که با وجود گذشت روزها، آن لحظه را طوری زندگی می‌کند که گویی اکنون اتفاق می‌افتد. خاطره هنوز در دلش تازه بود، گویی تصویر دیدار با تمام جزئیاتش هنوز در ذهنش زنده بود.
علیرغم ماهیت استثنایی این دیدار، اهمیت آن به صرف یک خاطره گذرا محدود نمی‌شد. بلکه درسی عمیق بود که گوهر مقاومت و فلسفه زندگی رهبر مقاومت را منعکس می‌کرد. این دیدار انگیزه بزرگی برای این پرستار بود، زیرا او متوجه شد که تکریم والدین یک لحظه متوقف نمی‌شود، بلکه در طول زمان گسترش می‌یابد و اخلاق خوب فقط اعمال نیست، بلکه شیوه‌ای از زندگی است که بیانگر انسانیت و انعطاف پذیری است.
علاوه بر همه این معانی بلند، این دیدار درس صبر و استواری در برابر چالش‌ها و درس حفظ اصول در زمان سختی‌ها بود. دیدار با شهید نصرالله در میان رنج و درد، فرصتی برای آموختن و تأمل بود.
انتهای پیام
