رژیم صهیونیستی و غرب بر خلع سلاح مقاومت فلسطین به عنوان شرطی برای برقراری آتش‌بس در نوارغزه تأکید می‌کنند، اما مقاومت فلسطین قاطعانه با آن مخالف است و شاید یکی از دلایل آن تجربه تلخ کشتار در دو اردوگاه «صبرا و شتیلا» در سال ۱۹۸۲ در لبنان است که پس از خلع سلاح سازمان آزادی‌بخش فلسطین رخ داد.
به گزارش خبرآنی، در میان تحرکات سیاسی و فشارهای بین‌المللی فزاینده برای دستیابی به یک توافق آتش‌بس درازمدت در نوار غزه، موضوع «خلع سلاح مقاومت فلسطین» مجددا تکرار می‌شود، اما با وجود تنوع در عناوین این موضوع از «برچیدن زیرساخت مقاومت» گرفته تا «ادغام در یک نیروی امنیتی واحد»، اصل این ایده از نگاه گروه‌های مقاومت فلسطین، به ویژه جنبش حماس مردود است.
به نقل از شهاب نیوز، این مخالفت نه تنها از وضعیت کنونی بلکه از «حافظه ملی فلسطینی سرشار از تجربیات تلخ» ناشی می‌شود که شاید بارزترین این تجربه‌ها آن است که در سال ۱۹۸۲ در بیروت اتفاق افتاد، زمانی که سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف) پس از انعقاد توافقی تحت نظارت قدرت‌های بین‌المللی که طی آن ساف سلاح‌های سنگین خود را کنار گذاشت، از لبنان خارج شد و تنها چند روز پس از آن، یکی از هولناک‌ترین کشتارها در تاریخ ملت فلسطین یعنی «کشتار صبرا و شتیلا» رخ داد.
خاطره خون پس از تسلیم سلاح
سپتامبر ۱۹۸۲ و پس از محاصره طولانی مدت بیروت تحت رهبری رژیم صهیونیستی، فرماندهی ساف و نیروهای مسلح آن به موجب توافقی که «حفاظت از غیرنظامیان فلسطینی را تضمین می‌کند» پایتخت لبنان را ترک کردند. اما آنچه پس از آن رخ داد نقض تمامی تعهدات بین‌المللی بود، زمانی که نیروهای اشغالگر صهیونیستی به دو اردوگاه «صبرا و شتیلا» یورش بردند و شبه‌نظامیان لبنانی حامی رژیم صهیونیستی به مدت سه روز مرتکب کشتار خونین شدند و در این حمله بیش از ۳۰۰۰ غیرنظامی فلسطینی و لبنانی بی‌گناه به شهادت رسیدند.
در آن زمان فلسطینی‌ها نگاه تلخی به نتایج اعتماد به تضمین‌های بین‌المللی انداختند و متوجه شدند که «کنار گذاشتن سلاح بدون حفاظت واقعی یعنی گشودن در به روی کشتار.»
غزه از تکرار خودداری می‌کند: سلاح‌ها تضمین بقا هستند
امروز، پس از گذشت بیش از چهار دهه از آن تجربه، گروه‌های مقاومت در غزه، هرگونه پیشنهاد در رابطه با خلع سلاح را رد کرده و اعلام می‌کنند که این سلاح، ابزار بازدارندگی است، نه حمله و تنها تضمین حفاظت از ملت فلسطین در برابر رژیم اشغالگر در سایه نبود کشور، ضعف حمایت بین‌المللی و تداوم محاصره و تجاوز است.
جنبش حماس در بیانیه‌های مکرر می‌گوید که درس کشتار صبرا و شتیلا نباید فراموش شود، به‌ویژه با توجه به تهدیدات مکرر اشغالگران برای حمله مجدد به نوار غزه و صحبت‌های عمومی رژیم صهیونیستی درباره «جایگزین‌های حماس» و «برچیدن مقاومت» با زور یا تحت پوشش سیاسی.
فوریه ۲۰۲۰، فرمانده شهید «اسماعیل هنیه» رئیس دفتر سیاسی حماس در پاسخ به شروط موجود در طرح «معامله قرن» آمریکا که خواستار برچیدن سلاح گروه‌های فلسطینی و اعلام غزه به عنوان یک منطقه خالی از سلاح شد، اعلام کرد سلاح مقاومت فلسطین را نمی‌توان در هیچ طرح یا حل و فصلی گنجاند.
در اظهاراتی دیگر، «محمد نزال» از دیگر رهبران حماس در فوریه ۲۰۲۵ اعلام کرد خلع سلاح حماس به هیچ وجه قابل مذاکره نیست. او تأکید کرد تا زمانی که کشور مستقل فلسطینی تشکیل نشود، سلاح از غزه یا دیگر مناطق سرزمین فلسطین ناپدید نخواهد شد.
همچنین «سامی ابوزهری» دیگر رهبر حماس فوریه ۲۰۲۵ تصریح کرد سلاح مقاومت خط قرمز است و هرگونه صحبت در این باره، بیهوده است. او تأکید کرد سلاح قابل مذاکره نیست.
تمامی این اظهارات بیانگر موضع ثابت حماس در مخالفت با خلع سلاح مقاومت است که مقاومت آن را بخش اصلی از حقوق ملت فلسطین در دفاع از خود و مقاومت در برابر رژیم اشغالگر می‌داند.
خلع سلاح: درخواست همیشگی رژیم صهیونیستی
از ابتدای حمله رژیم صهیونیستی به نوار غزه در اکتبر ۲۰۲۳، این رژیم بارها موضوع خلع سلاح مقاومت را به عنوان شرط هر نوع توافق آتش‌بس با حمایت مواضع غربی که «غیر نظامی‌سازی غزه» را برای اطمینان از «تکرار نشدن ۷ اکتبر» ضروری می‌داند، تکرار کرده است. اما فلسطینی‌ها معتقدند این پیشنهاد صرفاً آنچه در بیروت اتفاق افتاد را تکرار می کند و هسته اصلی نزاع را که همان اشغالگری رژیم صهیونیستی، شهرک سازی و محاصره است، نادیده می‌گیرد. آنها تاکید می‌کنند که هر راه حلی که شامل عقب نشینی کامل رژیم صهیونیستی از نوار غزه، لغو محاصره آن، تضمین‌های بین المللی واقعی و یک معامله عادلانه تبادل اسرا نباشد، نه تنها موجب برقراری صلح نمی‌شود، بلکه در عوض باعث تداوم تنش و تشدید درگیری خواهد شد.
اخیرا رژیم صهیونیستی پیشنهادی درباره آتش‌بس در غزه مطرح کرده است که یکی از شروط مندرج در آن، خلع سلاح مقاومت است.
انتهای پیام
