به گزارش پایگاه خبری خبرآنی، آنچه در مورد تیم فوتبال نوجوانان پیش‌بینی می‌شد به وقوع پیوست و یکی از بدترین نتایج ممکن توسط این تیم رقم خورد. تیم کشورمان با هدایت عباس چمنیان در مسابقات جام ملت‌های آسیا با کره شمالی، عمان و تاجیکستان همگروه بود و با کسب تنها یک امتیاز در قعر جدول این گروه چهار تیمی قرار گرفت.
تساوی بدون گل در گام اول برابر کره شمالی این امیدواری را به وجود آورد که نوجوانان کشورمان برخلاف روندی که داشتند موفق به صعود شوند اما شکست 3 بر 2 برابر عمان و باخت 3 بر یک به تاجیکستان پایان رؤیای تیمی بود که با تدارکی مناسب راهی این تورنمنت شده بود.
واقعیت این است که از روز اول شکل‌گیری این تیم و انتخاب سرمربی می‌شد چنین روزهایی را پیش بینی کرد. مجید جلالی به عنوان رئیس کمیته فنی و مدیر توسعه و پیشرفت فوتبال ایران باید به این پرسش پاسخ دهد که بر چه اساسی عباس چمنیان را به عنوان سرمربی انتخاب کرده است؟ چمنیان جز یک برهه که در تیم نوجوانان عملکرد خوبی داشت، چه کارنامه‌ای دیگر از خود به جا گذاشته که جلالی و کمیته فنی را مجاب به این انتخاب کرد؟ اصلاً مگر وظیفه کمیته فنی ورود به همه مسائل است؟ پس نقش کمیته جوانان چیست؟ چرا همه کارها در فدراسیون به صورت خودمحور انجام شده و نقش کمیته تخصصی یعنی جوانان در این میان نادیده گرفته می‌شود؟
اینکه فدراسیون تدارک خوبی برای این فراهم کرد نکته‌ای است که نمی‌توان از آن چشم پوشید اما مهدی تاج به عنوان رئیس فدراسیون باید پاسخگوی این پرسش باشد که چرا چنین انتخاب‌هایی را برای سرمربیگری تیم‌های پایه تأیید کرده است. نقش هیئت رئیسه وقت در این میان چه بوده است؟
ماجرا وقتی غم‌انگیزتر می‌شود که بدانیم جام جهانی نوجوانان با 48 تیم برگزار خواهد شد و آسیا 8 سهمیه دارد و ایران غایب این مسابقات است! این یعنی یک فاجعه تمام عیار برای فوتبال ایران. شکست‌های تیم نوجوانان در بازی‌ها و تورنمنت‌های دوستانه زنگ خطر را به صدا درآورده بود اما ظاهراً این موضوع برای فدراسیون مهم نبود تا جایی که جلالی شکست ایران برابر عمان را غافلگیری خواند؛ غافلگیری‌ای که از خیلی وقت پیش آغاز شده بود درست از زمان انتخاب سرمربی و تصمیمات عجیب فدراسیون. اسم این موضوع البته غافلگیری نیست و افتضاح بزرگ است.
ناکامی تیم‌های پایه فقط مختص نوجوانان نیست و تیم جوانان هم در مسابقات جام ملت‌های آسیا در مرحله یک چهارم نهایی حذف شد و از راهیابی به جام جهانی باز ماند. حسین عبدی که با شیوه قدیمی و منسوخ شده فدراسیون از سرمربیگری تیم نوجوانان یک رده بالاتر آمد تا هدایت جوانان را برعهده بگیرد، در حالی که از قهرمانی آسیا صحبت می‌کرد، نتوانست باری از دوش تیم جوانان بردارد.
شرایط برای تیم امید هم بهتر از این نیست؛ تیمی همیشه ناکام که این روزها در بلاتکلیفی محض به سر می‌برد و هنوز سرمربی خود را نشناخته است؛ تیمی که گروه‌های مختلف برای حضور در بخش‌های مختلف آن در حال رقابت هستند و فدراسیون باید تصمیمی درست در این باره بگیرد.
با شرایط فعلی، فدراسیون فوتبال باید طرحی نو برای رده‌های پایه داشته باشد وگرنه شرایط از این هم بدتر خواهد شد. در حال حاضر تیم فوتبال بزرگسالان صعودی زودهنگام به جام جهانی داشته و تیم‌های فوتبال ساحلی و فوتسال عنوان قهرمانی آسیا را یدک می‌کشند و لازم است فدراسیون با برنامه‌ریزی تیم‌های پایه را هم از این شرایط نجات دهد. گاهی اوقات برای بهتر شدن شرایط نیاز به تغییرات است؛ موضوعی که در حال حاضر در فدراسیون فوتبال دیده نمی‌شود. این انتظار از تاج می‌رود که در دوره جدید با تغییرات در بسیاری از بخش‌ها روند موجود را بهبود ببخشد.
فوتبال ایران لیاقت و پتانسیل بهتر شدن را دارد به شرطی که برنامه‌ریزی خوبی صورت گیرد و کار به دست کسانی سپرده شود که شایستگی آن را دارند.
انتهای پیام/
