القاعده رؤیاهای کنیا را برای تبدیل شدن به یک قطب تجاری در اقیانوس هند نقش بر آب کرده است.
به گزارش خبرآنی، عناصر القاعده یکی از جاه‌طلبانه‌ترین پروژه‌های زیرساختی آفریقا را مختل کرده‌اند و مانع از اجرای برنامه‌های کنیا برای ایجاد یک مرکز تجاری جدید در سواحل اقیانوس هند شده‌اند.
کنیا برای دهه‌ها قصد داشت یک کریدور اقتصادی ۲۵ میلیارد دلاری در منطقه فقیرنشین شمال خود ایجاد کند؛ مسیری به عرض ۴۵۷.۲ متر شامل جاده، خطوط راه‌آهن و خط لوله نفت که بندر لامو را به کشورهای محصور در خشکی مانند اتیوپی و سودان جنوبی متصل می‌کند.
رسانه آمریکایی وال‌استریت‌ژورنال گزارش می‌دهد، با این حال، پیشرفت پروژه تقریباً متوقف شده، عمدتاً به دلیل حملات گروه تندرو و خشنی به نام الشباب که در سومالی همسایه مستقر است و به نیروهای ساخت‌وساز جاده و نیروهای امنیتی حمله کرده است.
یوسف حسن عبدی، عضو کمیته امنیتی پارلمان کنیا، گفت: «نه جاده‌ای وجود دارد، نه راه‌آهن و نه خط لوله‌ای. بنابراین این پروژه، پرهزینه و بی‌فایده است.»
بندر لامو که توسط چینی‌ها ساخته شده، تقریباً خالی مانده است؛ فقط ۳ اسکله از ۲۳ اسکله برنامه‌ریزی‌شده تکمیل شده‌اند و محوطه وسیع کانتینری آن هیچ کانتینری ندارد.
از زمان افتتاح این بندر در سال ۲۰۲۱ تا پایان سال گذشته، تنها دو کشتی باری در اینجا بار خود را تخلیه کرده‌اند. چند کشتی دیگر هم بار خود را روی کشتی‌های کوچکتر تخلیه کرده‌اند که سپس به مقصد واقعی خود، یعنی بندر کم‌عمق‌تر مومباسا در جنوب ساحل اقیانوس هند، حرکت کرده‌اند.
تقریباً تمام صادرات بندر شامل گاو و گوسفند است که به بندر آورده شده و به کشتی‌هایی با مقصد عمان بارگیری می‌شوند؛ این وضعیت هیچ شباهتی به فعالیت‌های صنعتی‌ای که دولت پیش‌بینی کرده بود، ندارد.
یکی از مسئولان بندر اذعان کرد: «فعالیت زیادی نداشته‌ایم»، اما با خوش‌بینی افزود: «اخیراً یک کشتی دام با ۸۰۰۰ حیوان داشتیم.»
این طرح بزرگ که در سال ۱۹۷۵ طراحی و در سال ۲۰۱۳ رسماً آغاز شد، قرار بود اسکله‌های آب‌عمیق در امتداد سواحل پوشیده از درختان مانگرو در منطقه لامو ایجاد کند. و محموله‌ها قرار بود از طریق جاده‌ها و خطوط راه‌آهن جدید به مویاله در مرز اتیوپی و ناکودوک در مرز سودان جنوبی منتقل شوند.
نفت منطقه دورافتاده دریاچه تورکانا در کنیا هم قرار بود از طریق خط لوله به ساحل منتقل شود. سه فرودگاه بین‌المللی نیز قرار بود در امتداد این مسیر، همراه با شهرهای تفریحی ساخته شوند.
حامیان پروژه پیش‌بینی می‌کردند که این طرح زندگی اقتصادی شمال کنیا را متحول می‌کند؛ منطقه‌ای که در مقایسه با رشد سریع نایروبی، پایتخت کنیا، و مومباسا، تنها بندر مهم این کشور، به حاشیه رانده شده است.
سلیم بونو، مدیر منطقه‌ای کریدور حمل‌ونقل بندر لامو-سودان جنوبی-اتیوپی گفت: «ما معتقدیم این پروژه، تحولی اساسی برای مردم کنیا ایجاد خواهد کرد.»
کمبود منابع مالی یکی از مشکلات اساسی بوده است و دولت کنیا همواره با کمبود بودجه مواجه بوده است. در مسیر کلیدی‌ای به طول ۱۵۰ مایل از بندر تا شهر گاریسا، تهدید حملات شبه‌نظامیان مانع از جریان مورد انتظار کانتینرهای باری شده است.
بونو گفت «در حال حاضر فقط یک مسیر و فقط یک بندر اصلی داریم»، که منظور او بندر مومباسا بود. او افزود: «اگر سیل یا اتفاق دیگری بیفتد، هیچ مسیر جایگزینی برای انتقال کالا و مردم وجود نخواهد داشت.»
با این حال، تحقق این رؤیا بسیار کند پیش رفته است.
گروه افراطی و بنیادگرای الشباب که با القاعده ارتباط دارد، نزدیک به ۲۰ سال است که علیه دولت مرکزی سومالی شورش کرده و زمانی حتی کنترل پایتخت این کشور، موگادیشو، را در دست داشت.
در همین حال، صدها کماندو و سایر نیروهای آمریکایی به این بهانه در سومالی مستقر شده‌اند تا به نیروهای محلی در نبرد با شبه‌نظامیان کمک کنند. نیروهای کنیایی از جمله واحدهای آفریقایی هستند که از سربازان سومالیایی حمایت می‌کنند.
شبه‌نظامیان الشباب اغلب به جنگل بونی پناه می‌برند که در مرز سومالی و کنیا قرار دارد و حملات شوک‌آور به اهدافی در کنیا انجام داده‌اند، از جمله قتل‌عام ۶۷ نفر در مرکز خرید وست‌گیت در نایروبی در سال ۲۰۱۳. در سال ۲۰۲۰، شبه‌نظامیان به یک پایگاه مشترک ایالات متحده و کنیا در نزدیکی بندر لامو حمله کردند و سه آمریکایی را کشتند.
در همین حال، الشباب هوادارانی را در طرف مرزی کنیایی پیدا کرده است، به‌ویژه در میان مردم باجونی در امتداد ساحل.
در دهه‌های ۶۰ و ۷۰، دولت کنیا پس از استقلال، مردم کیکویو را از ارتفاعات مرکزی اسکان داد و به آنها حق زمین در ساحل داد. آنها اکنون سهم بزرگی از جمعیت منطقه لامو را تشکیل می‌دهند و تنش‌هایی را با بانجونی‌های مسلمان و سایر گروه‌های محلی که معمولاً با ماهیگیری زنده می‌مانند، ایجاد می‌کنند.
عبدی، نماینده پارلمان کنیا گفت که بسیاری از بانجونی‌ها احساس می‌کنند که دولت کنیا از تازه‌واردان کیکویو با مدارس و برنامه‌های دیگر حمایت می‌کند و به الشباب تعداد زیادی نیروهای بالقوه تقدیم می‌کند. او گفت: «شبکه‌های نهفته در همه جا وجود دارد.»
به گزارش وال‌استریت‌ژورنال، جاده‌ها یک هدف خاص هستند. معابر جدید کار را برای الشباب سخت‌تر می‌کند. دفن بمب‌های تله انفجاری در آسفالت سخت‌تر از خاک است و نیروهای امنیتی در جاده‌های تمام شده سریع‌تر واکنش نشان می‌دهند.
تئو آلدرز، محقق فوق دکتری در دانشگاه بن، گفت: «امنیت در یک محیط امن وجود دارد. اقدامات الشباب نشان می‌دهد که آنها آگاه هستند که پروژه را متوقف می‌کنند.»
انتهای پیام
