به گزارش گروه اجتماعی پایگاه خبری خبرآنی، دکتر مانا حاجی محمدحسین کاشی از دانش‌آموختگان دانشگاه صنعتی امیرکبیر با راهنما و هدایت دکتر معصومه حق‌بین نظرپاک از اعضای هیئت علمی این دانشگاه طرحی با عنوان "ساخت جایگزین پوستی چند لایه بر پایه هیدروژل آلجینات/ نانوالیاف فیبروئین با قابلیت رهایش روی" را اجرایی کردند.
دکتر کاشی؛ محقق این طرح گفت: زخم‌های پوستی، به ویژه زخم‌های حاد و مزمن، می‌توانند کیفیت زندگی بیماران را به شدت تحت تأثیر قرار دهند ضمن آنکه بار اقتصادی و اجتماعی سنگینی بر دوش جامعه می‌گذارد از این رو استفاده از جایگزین‌های مصنوعی پوست به عنوان یک راهکار مؤثر در درمان این زخم‌ها را مطرح کردیم.
وی با بیان اینکه بازار جهانی محصولات پوستی در سال 2022 به ارزش 148 میلیارد دلار تخمین زده شده است، اظهار کرد: انتظار می‌رود این بازار برای جایگزین‌های پوستی از 287 میلیون دلار در سال 2022 به 640 میلیون دلار تا سال 2032 برسد و در این راستا هدف این تحقیق بر طراحی و ساخت داربست‌های لایه‌ای با خواص مکانیکی و بیولوژیک مناسب برای ترمیم زخم‌های مزمن متمرکز شده است.
کاشی، «فیبروئین ابریشم» و «آلجینات» را دو پلیمر طبیعی با قیمت مناسب و در دسترس برای تهیه این زخم‌پوش‌ها عنوان کرد و ادامه داد: این دو ماده نه تنها به دلیل خواص منحصر به فرد خود در ترمیم زخم‌ها شناخته شده‌اند، بلکه محصولات تجاری متنوعی که بر پایه این پلیمرها تولید شده‌اند، موفق به دریافت تأییدیه از سازمان غذا و داروی آمریکا شده‌اند. این امر نشان دهنده قابلیت‌های بالای آنها در کاربردهای بالینی و درمانی است.
این دانش‌آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر دستیابی به منابع اولیه این مواد در ایران را از دیگر دلایل کاربرد این دو ماده در تهیه زخم‌پوش‌های این طرح ذکر کرد و یادآور شد: کارخانه‌های تولید پیله ابریشم که به تازگی در کشور به بهره‌برداری رسیده‌اند، دسترسی به این ماده ارزشمند را تضمین می‌کنند علاوه بر آن جلبک‌های آلجینات که یکی از زیستگاه‌های آنها در منطقه چاه بهار واقع در حاشیه دریای عمان است، امکان استخراج سدیم آلجینات را فراهم می‌آورند. این ویژگی‌ها نشان‌دهنده قابلیت خودکفایی کشور در تأمین مواد اولیه مورد نیاز برای تولید داربست‌های بیولوژیکی است.
وی روش تهیه داربست‌های مهندسی بافت در این طرح را الکتروریسی عنوان کرد و یادآور شد: نوآوری این طرح شامل ساخت هیدروژل و چاپ سه بعدی آن و قرار دادن لایه نانوالیاف و هیدروژل چاپ سه بعدی شده بر روی هم است. این زخم پوش یک جایگزین پوستی دو لایه برای درمان زخم‌های مزمن است که در لایه اول، نانوالیاف فیبروئین ابریشم به دلیل ساختار نانولیفی منحصر به فرد و شباهت آن به ماتریکس خارج سلولی طبیعی، به عنوان یک داربست زیست‌سازگار انتخاب شده است.
این محقق با تاکید بر اینکه این نانوالیاف، به‌دلیل قطر بسیار کم، استحکام کششی بالا در شرایط خشک و انعطاف‌پذیری در شرایط مرطوب، پایه‌ای مناسب برای ترمیم زخم‌های مزمن محسوب می‌شود، خاطرنشان کرد: حضور این نانوالیاف می‌تواند ضمن حمایت از رشد سلول‌ها، به افزایش سرعت ترمیم بافت‌های آسیب دیده نیز کمک کند.
کاشی، لایه دوم این زخم‌پوش را هیدروژل متشکل از اکسید آلجینات، ژلاتین،پلی‌دوپامین و یون روی دانست که به‌صورت همزمان و در یک مرحله از طریق چاپ سه‌بعدی تولید می‌شود.
وی تأکید کرد: ترکیب این دو لایه، می‌تواند فرایند ترمیم زخم را تسریع کند، خطر عفونت‌ها را کاهش دهد و نتایج بالینی بهتری را به همراه داشته باشد.
انتهای پیام/
