به گزارش پایگاه خبری خبرآنی، کارل هاینتس رومنیگه در گفت‌وگو با شبکه تلویزیونی «اسپورت وان» آلمان، در خصوص رویارویی بایرن مونیخ با اینتر در مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا گفت: ایتالیایی‌ها، همانطور که اخیراً در تیم ملی این کشور هم دیده‌ایم، دیگر با کاتناچیوی خالص (سیستم بازی مبتنی بر ساختار مستحکم دفاعی) بازی نمی‌کنند، بلکه فوتبال بسیار مدرنی را ارائه می‌دهند. این را در دو بازی اخیر آلمان مقابل ایتالیا در لیگ ملت‌ها دیدیم. اینتر نیز از این حیث همینطور است، اما خط دفاعی آنها درجه یک است. مهاجمان ما برای خلق موقعیت روی دروازه آنها باید خوب بازی کنند.
وی در مواجهه با این پرسش که «آیا بایرن در تقابل با اینتر هجومی خواهد بود و آنها دفاعی بازی خواهند کرد؟»، اظهار داشت: نه، بایرن تنها تیم حمله‌کننده نخواهد بود. آنها در خط حمله دو مهاجم برجسته به نام‌های لائوتارو مارتینس و مارکوس تورام دارند که همیشه قادر به ایجاد مشکل برای هر خط دفاعی هستند.
مدیر اجرایی پیشین باشگاه بایرن مونیخ درباره اینکه آیا این به ضرر بایرن است که در بازی برگشت باید در خانه اینتر بازی کند، خاطرنشان کرد: فکر نمی‌کنم دیگر این موضوع مهم باشد. من همیشه ترجیح می‌دادم اول بازی خارج از خانه را انجام دهم، اما از آنجایی که قانون گل زده در خانه حریف لغو شده است، انجام بازی برگشت در خانه دیگر یک مزیت نیست.
رومنیگه در مورد اینکه آیا نسبت به رسیدن بایرن به فینال این دوره از لیگ قهرمانان اروپا که در آلیانتس آره‌نا برگزار خواهد شد، امیدوار است، گفت: پیش از هر چیز باید تیم را به خاطر نحوه بازی‌شان مقابل بایرلورکوزن تحسین کنم. آنها دو بازی عالی مقابل لورکوزن ارائه دادند. زدن پنج گل به لورکوزن و نخوردن یک گل به خودی خود یک نتیجه عالی است، اما در لیگ قهرمانان اروپا باید در هر مرحله از بازی‌ها فروتن بود.
عضو هیئت نظارت باشگاه بایرن مونیخ که خود بین سال‌های 1984 تا 1987 برای اینتر بازی می‌کرد، درباره دوران حضورش در این تیم هم یادآور شد: زمانی که من در آنجا بازی می‌کردم، لیگ ایتالیا همانند لیگ برتر فعلی بود. سری A در آن زمان بهترین لیگ جهان بود و همه بازیکنان برتر در آنجا بودند، از جمله میشل پلاتینی، پائولو فالکائو، سوکراتس، زیکو و خیلی از بازیکتهای دیگر. مطمئناً بازی کردن در اینتر و همچنین زندگی در ایتالیا لذت‌بخش بود. از هر نظر این یک تجربه فوق‌العاده برای ما به عنوان یک خانواده بود.
انتهای پیام/
