به گزارش خبرنگار اقتصادی پایگاه خبری خبرآنی، عبدالرضا گلپایگانی، مدیرعامل شرکت بازآفرینی شهری ایران، در تازه‌ترین اظهارات خود بر لزوم حفظ ساختار اجتماعی محله‌ها و تقویت حس تعلق محله‌ای تأکید کرده و گفته این اقدامات می‌توانند از طریق مشارکت مردم، کیفیت زندگی ساکنان را ارتقا دهند.
وی همچنین افزود: طبق برنامه هفتم توسعه، هدف‌گذاری شده هر سال 4 درصد از مساحت بافت‌های ناکارآمد شهری کاهش یابد که در نهایت 20 درصد از این بافت‌ها باید در طول برنامه بازآفرینی شوند.
این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که بافت فرسوده و ناکارآمد کشور همچنان یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های شهری به شمار می‌روند. کارشناسان بر این باورند تلاش‌ها برای کاهش این بافت‌ها باید از سوی دولت و نهادهای مسئول با دقت بیشتری پیگیری شود، چرا که در بسیاری از مناطق، مشکلات اجتماعی و اقتصادی به‌ویژه در محله‌های فرسوده، به‌صورت ساختاری ریشه‌دار شده‌اند.
نگاه به فرآیند بازآفرینی
مدیرعامل شرکت بازآفرینی شهری ایران در بخش دیگری از سخنانش به موضوع بازآفرینی شهری اشاره کرد و تأکید کرد: نوسازی کالبدی تنها بخشی از راه‌حل است و بهسازی محله‌ها باید بدون تغییر در ساختار اجتماعی آن‌ها انجام شود.
این در حالی است که کارشناسان بر این نکته تأکید دارند نوسازی فیزیکی بدون توجه به نیازهای اجتماعی و فرهنگی ساکنان، ممکن است نه تنها به بهبود وضعیت منجر نشود، بلکه باعث افزایش بحران‌های اجتماعی در برخی محله‌ها گردد.
به گفته کارشناسان و صاحبنظران در بازآفرینی شهری، باید ابتدا به نیازهای اجتماعی و فرهنگی مردم توجه شود، زیرا اگر کالبد شهری بدون مشارکت واقعی شهروندان تغییر کند، احتمالاً بحران‌های اجتماعی تکرار خواهد شد.
مدیرعامل شرکت بازآفرینی شهری همچنین به مسئله تأمین مسکن در بافت‌های ناکارآمد اشاره کرد و گفت: هدف ما تأمین مسکن مقاوم و باکیفیت در کنار ارتقای کیفیت زندگی شهروندان است. در فرآیند بازآفرینی، علاوه بر بهبود کالبدی محله‌ها، تأمین مسکن مناسب و ایمن برای ساکنان نیز در دستور کار قرار دارد.
وی از تدوین نظام‌نامه‌ای برای «خروج از بافت‌های ناکارآمد» خبر داد و افزود: محله‌هایی که بهبود یافته‌اند، از فهرست بافت‌های ناکارآمد خارج می‌شوند.
اما این برنامه با چالش‌های بزرگی روبه‌روست. یکی از مشکلات اساسی که بسیاری از کارشناسان بر آن تأکید دارند، موضوع تخریب و نوسازی در مناطق با فرهنگ و تاریخ خاص است که ممکن است به هویت محله‌ها آسیب بزند. گرچه این رویکرد می‌تواند یکی از اقدام‌های مؤثر برای کاهش مشکلات مسکن در این مناطق باشد، اما کارشناسان تأکید دارند که این اقدامات باید همراه با سیاست‌های جامع‌تر در حوزه رفاه اجتماعی و اشتغال‌زایی باشند تا شاهد تغییرات اساسی در زندگی ساکنان باشیم.
واقعیت آن است که در فرآیند بازآفرینی، باید به تاریخ و هویت محله‌ها احترام گذاشته شود. نوسازی باید به گونه‌ای باشد که به فرهنگ و ساختار اجتماعی محله‌ها آسیب نرساند.
مدیرعامل شرکت بازآفرینی شهری ایران در ادامه بر اهمیت مشارکت مردم در فرآیند بازآفرینی تأکید کرد و گفت: در این دوره، بازآفرینی نباید پروژه‌ای از بالا به پایین باشد. در عوض، همراهی شهروندان باید در اولویت قرار گیرد تا مردم احساس مسئولیت کنند و در بهبود شرایط خود سهیم شوند. این نکته، یکی از ارکان اصلی موفقیت برنامه‌های بازآفرینی به‌شمار می‌آید، اما بسیاری از کارشناسان بر این باورند که این مشارکت باید به‌صورت واقعی و عملی باشد نه تنها به‌عنوان یک شعار.
گلپایگانی در پایان به نمونه‌های موفق از نوسازی و بازآفرینی شهری در شهرهایی مانند بوشهر، یزد و کاشان اشاره کرد و گفت که احیای بناهای تاریخی در این مناطق به تقویت حس هویت محله‌ها و افزایش مشارکت ساکنان کمک کرده است.
به گزارش خبرآنی، سوال اساسی اینجاست آیا این تجربه‌ها می‌توانند به سایر مناطق بحرانی کشور تعمیم داده شوند؟ تأکید بر لزوم تغییر در کالبد شهری و اجتماعی محله‌ها به‌طور همزمان مورد تاکید معاون وزیر راه و شهرسازی است.
آیا این اقدامات در عمل به کاهش فرسودگی بافت‌ها و بهبود کیفیت زندگی ساکنان منتهی خواهد شد یا همچنان شاهد تکرار مشکلات گذشته خواهیم بود؟ برای موفقیت در این راستا، لازم است که تمامی بخش‌ها و نهادهای دولتی، به‌ویژه شهرداری‌ها و سازمان‌های حمایتی، همکاری مستمری داشته باشند.
انتهای پیام/
