گروه سیاسی‌پایگاه خبری خبرآنی: در روزهای اخیر، دولت سوئد مدعی شده است که ایران از طریق مسجد شیعیان در استکهلم اقدام به جاسوسی کرده و در همین راستا، محسن حکیم الهی، مدیر مرکز اسلامی امام علی (ع) را بازداشت کرده است. وزیر امور اجتماعی سوئد نیز در پستی در شبکه اجتماعی ایکس، این مرکز را «جاسوس‌خانه» خوانده و جمهوری اسلامی ایران را به انجام فعالیت‌های تهدیدآمیز علیه شهروندان سوئدی متهم کرده است. این ادعاها با واکنش شدید ایران مواجه شده و وزارت امور خارجه کشورمان، سفیر سوئد را احضار و مراتب اعتراض رسمی جمهوری اسلامی را اعلام کرده است.
اما این اولین‌بار نیست که سوئد دست به چنین فضاسازی‌هایی علیه ایران می‌زند. پیش از این نیز نخست‌وزیر سوئد، جمهوری اسلامی ایران را به استفاده از باندهای جنایتکار سازمان‌یافته در این کشور متهم کرده بود. اتهامی که بدون هیچ‌گونه سند و مدرک مطرح شد و تنها بهانه‌ای برای فضاسازی سیاسی علیه ایران بود.
سوئد در سال‌های اخیر، با میزبانی و حمایت از گروه‌های تروریستی ضدایرانی، از جمله منافقین و گروه‌های تجزیه‌طلب، به یک پناهگاه امن برای تروریست‌ها تبدیل شده است. اکنون به نظر می‌رسد که این کشور قصد دارد با فرافکنی و اتهام‌زنی، نقش واقعی خود در حمایت از تروریسم را پنهان کند. اما این اقدامات نه‌تنها تأثیری بر عزم جمهوری اسلامی ایران در مقابله با تهدیدات امنیتی ندارد، بلکه بیش از پیش ماهیت واقعی سیاست‌های ضدایرانی برخی کشورهای اروپایی را آشکار می‌کند.
سوابق تنش‌های دیپلماتیک میان ایران و سوئد
تنش‌های دیپلماتیک میان ایران و سوئد ریشه‌ای طولانی دارد. یکی از مهم‌ترین پرونده‌هایی که روابط دو کشور را به‌شدت تحت تأثیر قرار داد، بازداشت حمید نوری، شهروند ایرانی، در خاک سوئد بود. حمید نوری با ادعاهای بدون سند گروهک منافقین و اعمال نفوذ این گروه تروریستی در سیستم قضایی سوئد بازداشت شد.
این اقدام، نمونه‌ای از همکاری دولت سوئد با گروه‌هایی است که علیه امنیت ملی ایران فعالیت می‌کنند. دادگاه سوئد ابتدا حکم حبس ابد برای وی صادر کرد، اما در نهایت، با پیگیری‌های مستمر ایران، حمید نوری به کشور بازگردانده شد. این پرونده به‌خوبی نشان داد که منافقین توانسته‌اند در سیستم قضایی و دولتی سوئد نفوذ کنند و بر تصمیمات سیاسی و حقوقی این کشور تأثیر بگذارند.
علاوه بر این، سوئد با حمایت از حبیب اسیود، سرکرده گروهک تروریستی «حرکة النضال»، به‌طور مستقیم از اقدامات تروریستی علیه ایران پشتیبانی کرده است. این فرد که سال‌ها در استکهلم فعالیت داشت، از داخل خاک سوئد حملات تروریستی علیه ایران را طراحی می‌کرد. در نهایت، وی در عملیات اطلاعاتی پیچیده‌ای به ایران منتقل و محاکمه شد. اما دولت سوئد نه‌تنها از این اقدام قانونی ناراضی بود، بلکه تلاش کرد با فضاسازی رسانه‌ای، چهره‌ای قربانی از او بسازد.
حمایت‌های دولت سوئد از احمدرضا جلالی، جاسوس هسته‌ای، نیز یکی دیگر از مواردی است که نشان می‌دهد این کشور در مسیر حمایت از عوامل ضدایرانی گام برداشته است. جلالی که به جرم جاسوسی برای رژیم صهیونیستی محاکمه و محکوم شده بود، همچنان از سوی دولت سوئد مورد حمایت قرار دارد.
واکنش سوئد به جان باختن سرکرده گروهک تروریستی «تندر»
یکی از جدیدترین موارد دخالت‌های سوئد در امور داخلی ایران، واکنش این کشور به مرگ جمشید شارمهد، سرکرده گروهک تروریستی تندر بود. این فرد که مسئولیت چندین حمله تروریستی در ایران را برعهده داشت، در زندان جان باخت. با این حال، دولت سوئد در اقدامی مداخله‌جویانه، سرپرست سفارت ایران در استکهلم را احضار کرد و به این موضوع اعتراض کرد. این درحالی است که نه‌تنها حکم اعدام این فرد هنوز اجرا نشده بود، بلکه اتهامات او به حدی سنگین بود که حکمی جز اعدام شایسته او نبود ثالثا ورود سوئد به ماجرا به عنوان کشور ثالث دخالت در امور داخلی ایران محسوب شده و شانیتی ندارد مگر اینکه این کشور تلاش داشته باشد اصرار کند در حمایت از تروریسم نقش دارد.
پناهگاه امن تروریست‌ها؛ سوئد در جایگاه متهم
سوئد در طول دهه‌های گذشته، به یکی از پناهگاه‌های اصلی تروریست‌های ضدایرانی تبدیل شده است. گروه‌هایی مانند منافقین، «حرکة النضال» و دیگر تجزیه‌طلبان، آزادانه در این کشور فعالیت می‌کنند و حتی حمایت‌های مالی و حقوقی دریافت می‌کنند. درحالی‌که این کشور ادعا می‌کند که به‌دنبال مبارزه با تروریسم است، در عمل میزبان و حامی افرادی است که امنیت و جان مردم ایران را تهدید کرده‌اند.
دولت سوئد نه‌تنها برای جنایات این گروه‌ها هیچ مسئولیتی نمی‌پذیرد، بلکه سعی دارد با وارونه جلوه دادن حقایق، ایران را متهم به تهدید امنیتی کند. اما واقعیت این است که این سوئد است که با استانداردهای دوگانه خود، عملاً باندهای تروریستی را تقویت کرده و امنیت منطقه را به خطر انداخته است.
اهداف احتمالی دولت سوئد از این ادعاها
دولت سوئد در سال‌های اخیر با افزایش جرایم سازمان‌یافته و ناتوانی در مدیریت بحران‌های اجتماعی و امنیتی مواجه شده است. در چنین شرایطی، طرح اتهامات بی‌اساس علیه ایران، می‌تواند راهی برای انحراف افکار عمومی و سرپوش گذاشتن بر مشکلات داخلی این کشور باشد. این کشور همچنین سال‌هاست که از گروه‌های تروریستی ضدایرانی حمایت کرده و به آن‌ها اجازه داده در این کشور فعالیت کنند.
حال با متهم کردن ایران، به‌دنبال توجیه این حمایت‌ها و مشروعیت‌بخشی به سیاست‌های خود است. علاوه بر این موارد در فضای فعلی بین‌المللی، کشورهای اروپایی برای باقی ماندن در ائتلاف‌های غربی به‌ویژه تحت نفوذ آمریکا، نیاز به هم‌سویی با سیاست‌های واشنگتن دارند. اتخاذ مواضع ضدایرانی، می‌تواند برای سوئد راهی برای تقویت روابط خود با ایالات متحده و برخی دیگر از کشورهای غربی باشد.
انتهای پیام/
