به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسینم، مطالعه‌ای به سرپرسی دانشگاه کوئینزلند نشان داد که پاک‌سازی زمین برای استخراج نیکل تهدیدی جدی‌تر از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد برای آب‌وهوا ایجاد می‌کند.
دکتر اولین مروین از دانشکده محیط‌زیست این دانشگاه داده‌های مربوط به 481 معدن نیکل بین‌المللی و ذخایر توسعه‌نیافته را تحلیل کرده و دریافته است که اثرات تخریبی استخراج نیکل بر زمین می‌تواند 4 تا 500 برابر بیشتر از گزارش‌های پیشین باشد.
وی با اشاره به نقش نیکل در ساخت پنل‌های خورشیدی و باتری‌های خودرو برقی گفت: «نیکل به‌طور گسترده در زیرساخت‌های انرژی تجدیدپذیر مانند باتری‌ها و فولاد مقاوم در برابر خوردگی استفاده می‌شود و انتظار می‌رود تقاضا برای آن تا سال 2050 به‌منظور پشتیبانی از فناوری‌های کم‌کربن دو برابر شود.»
وی افزود: «با این حال، انتشار کربن زیست‌توده حاصل از پاک‌سازی پوشش گیاهی برای معادن نیکل تقریباً همیشه در محاسبات کربنی، گزارش‌های پایداری و تصمیم‌گیری‌های مربوط به تأمین منابع نادیده گرفته می‌شود.
این استاد دانشگاه ادامه داد: نیکل یکی از فلزاتی است که به‌راحتی قابل بازیافت است و طبق اعلام مؤسسه نیکل، حدود 68 درصد از نیکل موجود در حال حاضر بازیافت می‌شود اما حتی اگر بازیافت نیکل به 100 درصد برسد، باز هم برای فناوری‌های انرژی تجدیدپذیر مانند خودروهای برقی و نیروگاه‌های خورشیدی، بادی و زمین‌گرمایی نیاز به تولید نیکل بیشتری خواهیم داشت.»
وی با توجه به اینکه استخراج نیکل در حال حاضر اجتناب‌ناپذیر است، کرد که شرکت‌های معدنی باید از توسعه معادن جدید در مناطقی که دارای «کربن غیرقابل بازیابی» هستند خودداری کنند زیرا کربنی که در اکوسیستم‌هایی مانند جنگل‌های بارانی قدیمی و مانگروها ذخیره شده و پس از قطع آن‌ها هرگز نمی‌توان این زیست‌توده را به تراکم اولیه بازگرداند.
استاد دانشگاه کوئینزلند بیان کرد:«شرکت‌ها باید توسعه و گسترش معادن را در مناطقی با تراکم زیست‌توده پایین، مانند بیابان‌ها، اولویت دهند و در عین حال به تأثیرات زیست‌محیطی فراتر از کربن نیز توجه داشته باشند.»
این پژوهش در نشریه Nature Communications منتشر شده است.
انتهای پیام/
