به گزارش خبرنگار اقتصادی پایگاه خبری خبرآنی، یکی از دغدغه های کارگران بیمه نشدن آنها از سوی کارفرمایان است. بیمه تأمین اجتماعی جزو کمترین حقوق کارگران و از وظایف اصلی کارفرمایان است اما متأسفانه به یک خطای پرتکرار از سوی کارفرمایان تبدیل شده است.
کارگرانی که بیمه ندارند, قرارداد کار کتبی ندارند و اکثر آنها قراردادهایشان شفاهی است. زمانی که قرارداد کار شفاهی باشد یعنی کارگر امنیت شغلی و آینده ندارد.
زمانی که آینده شغلی ندارد, انگیزه ای برای بهبود کیفیت زندگی ندارد و همین مسئله باعث بروز مشکلاتی در مسیر کارش هم خواهد شد. در سالی که با عنوان سال «تولید؛ پشتیبانی‌ها، مانع‌زدایی‌ها» نامگذاری شده است, یکی از موانع تولید مشکلات کارگران است. زمانی که مشکلات کارگران برطرف شود. انگیزه و انرژی آنها برای تولید بیشتر خواهد شد.
در صورتی که کارفرما در زمینه حق بیمه کارگران قصور کند، بیمه شده می‌تواند با اطلاع دادن به نزدیک ترین شعبه تقاضای خود را برای مراجعه بازرس اعلام کند.
با تغییر شرایط حاکم بر بازار کار، کارفرمایان برای رسیدن به منافع مالی بیشتر اقدام به نادیده گرفتن حقوق کارگران می کنند. درحالی که کارگران یکی از اساسی ترین سرمایه های توسعه صنعتی کشور محسوب می شوند، باید مورد حمایت ویژه قرار بگیرند. اما متأسفانه تا کنون چنین نشده است.
«قانون تأمین اجتماعی» نیز از مهمترین منابعی است که حقوق و تکالیف کارگران و کارفرمایان را تشریح کرده و به موضوع های مهمی از جمله «بیمه کارگران» پرداخته است. طبق ماده 1 همین قانون، یکی از وظایف سازمان تأمین اجتماعی انجام تعهدات موضوع قانون تأمین اجتماعی است.
مزایای بازنشستگی یکی از دغدغه های اصلی کارگران است ، تنها راه رسیدن به این موضوع مسیر بیمه تأمین اجتماعی است. بنابراین یکی از دغدغه های همیشگی آنها این است که آیا کارفرمایان در خصوص ارائه فهرست حقوق و دستمزد، به وظیفه قانونیشان عمل میکنند و آیا حق بیمه ماهیانه را به سازمان تأمین اجتماعی پرداخت میکنند یا نه؟
کارفرمایان باید از روز اول شروع به کار، نسبت به بیمه کردن کارگران واحد خود اقدام کنند، اما به دلایلی همچون پرداخت حقوق کم و همچنین پرداخت نکردن سنوات و عیدی کارگران خود را بیمه نمی‌کنند.در حال حاضر مشاهده می کنیم با وجود قوانین محکم در مسیر بیمه شدگان اما باز هم برخی کارفرمایان قوانین را زیر پا می گذارند و کارگران خود را به دلایلی مانند فراراز پرداخت سنوات و عیدی بیمه نمی کنند.
این در حالی است که طبق ماده 39 قانون تأمین اجتماعی، کارفرما موظف است تا پایان آخرین روز ماه بعد حق بیمه و اسامی بیمه شدگانش را به سازمان تأمین اجتماعی ارائه دهد و در غیر این صورت جریمه می شود.
همچنین بر اساس بند الف ماده 4 قانون تأمین اجتماعی، کلیه افرادی که به هر عنوان در مقابل دریافت مزد یا حقوق کار می کنند، مشمول قانون تأمین اجتماعی هستند.در ماده 148 قانون کار نیز کارفرمایان کارگاه های مشمول این قانون مکلف شده اند که بر اساس قانون تأمین اجتماعی، نسبت به بیمه کردن کارگران واحد خود اقدام کنند.
بنابر این کلیه کارگاه ها و مشاغلی که تحت پوشش قانون کار قرار دارند، مشمول قانون تامین اجتماعی نیز می شوند. طبق ماده یک قانون کار، کلیه کارفرمایان، کارگران، کارگاه ها و موسسات تولیدی، صنعتی، خدماتی و کشاورزی تحت پوشش قانون کار قرار گرفته اند.
هر کارگری (که مشمول قانون تأمین اجتماعی باشد) حق دارد از اولین روز اشتغال به کار تحت پوشش بیمه قرار بگیرد.هر فرد پس از آغاز بیمه‌پردازی می‌تواند از سازمان تأمین اجتماعی خدمات بیمه‌ای و درمانی را در چارچوب قوانین این سازمان مطالبه کند.
در صورتی که کارفرما در زمینه حق بیمه کارگران قصور کند، بیمه شده می‌تواند با اطلاع دادن به نزدیک ترین شعبه یا مرکز ارتباطات مردمی (1420) این سازمان، تقاضای خود را در خصوص مراجعه بازرس به محل کار اعلام کند.
*فرار از بیمه, خطای همیشگی کارفرمایان
حمید حاج اسماعیلی،نماینده کارگران در هیئت های حل اختلاف در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی پایگاه خبری خبرآنی , درباره بیمه کارگران گفت: بیمه شدن کارگر از روز اول کار الزامی است. حتی در دورانی که کارفرما مدت زمان آزمایشی برای آغاز کار را در نظر می گیرد، کارگر باید حقوق و مزایا و بیمه داشته باشد.
وی با اشاره به اینکه موضوع بیمه، اساسی ترین مطالبه کارگران در هیئت‌های حل اختلاف و تشخیص است اظهار داشت: تقریباً شکایات تمام کارگرانی که به هیئت های تشخیص مراجعه میکنند پیرامون ماده 148 قانون کاریعنی عدم بیمه از سوی کارفرمایان است.
حاج اسماعیلی با بیان اینکه یکی از مشکلات کارگران همواره این است که کارفرمایان از روز اول فعالیت نیروی کار را بیمه نمی کنند اظهار داشت:مطابق با ماده 148 قانون کار ،همه کارگاه ها وظیفه دارند تا لیست کارگران خود را به سازمان تامین اجتماعی ارسال کنند و برای تک تک کارمندان خود حق بیمه را پرداخت نمایند.
وی در پاسخ به اینکه کارگرانی که چندین سال در جایی مشغول خدمت بوده و بیمه نبوده‌اند چگونه می‌توانند به حق خود دست یابند پاسخ داد: کارگران باید از تمام قوانین مربوط به کارگر و کارفرما آگاهی کامل داشته باشند و مدارک مبنی بر روابط کاری بین کارگر و کارفرما در محیط مربوطه را جمع آوری کنند.
این نماینده کارگران در هیئت‌های حل اختلاف تاکید کرد: اگر کارگران با مدارک معتبر به ادارات کار منطقه خود مراجعه کنند برای آنها یک دادخواست صادر و در هیئت‌های حل اختلاف و تشخیص برایشان نوبت صادر می‌شود و در صورتی که اسم و مشخصات کامل کارفرما را ارائه دهند در تاریخ جلسه مشخص یک ابلاغیه برای کارفرما فرستاده می‌شود.
وی ادامه داد: در صورتی که کارفرما در جلسه دعوت شده حاضر شود و نسبت به موضوع اعتراف کند رای صادر و سازمان تامین اجتماعی نیز این موضوع را دنبال و کارگر به حق خود می‌رسد و همچنین کارفرما مطابق با قانون از سوی تامین اجتماعی جریمه و ملزم به پرداخت آن است.
حاج اسماعیلی با بیان اینکه بیش از 60 درصد کارگران در کارگاه های کوچک حقشان پایمال می‌شود بیان کرد: علت اینکه کارگران نمی‌توانند در کارگاه‌های کوچک حقوق خود را مطالبه کنند این است که آنها مدارک معتبری برای اثبات کار در کارگاه مربوطه را ندارند.
وی عنوان کرد: در کارگاه‌هایی که نوع کار ثابت است کارفرمایان بعدی قائم مقام کارفرمای قبلی است و موظف است امورات مربوط به بیمه کارکنان را دنبال کند به همین دلیل شانس کارگران در کارگاه‌های بزرگ برای احقاق مطالباتشان بیشتر است چرا که حتی اگر قراردادی هم وجود نداشته باشد، آنها می توانند با دریافت فیش بانکی مبنی بر اینکه از آن کارگاه حقوق برایشان واریز می‌شده یا از طریق نامه‌های اداری که در طی سال به مناسب‌های مختلف کارگر از کارفرما دریافت کرده به دنبال مطالبات خود باشد که این مدارک می‌تواند این موضوع را اثبات کند که کارگر در آن کارگاه کار کرده است.
انتهای پیام/
