به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری خبرآنی، علی اصغر اصولی ـ سحرگاه یک روز پاییزی که خورشید آرام‌آرام از پشت دیوارهای بلند شهر سرک می‌کشد، وارد نمایشگاه بین‌المللی نانو می‌شویم؛ جایی که در میان هیاهو و ازدحام، فناوری چون بذر نانویی در خاک نوآوری کاشته شده و حالا به نهالی سرسبز و شگرف تبدیل شده است. این‌جا دنیایی است که هر ذره‌اش روایتی برای گفتن دارد؛ گویی هر غرفه، نقاشی است از چشم‌انداز آینده، از پیوند نانویی که با هنر علم درهم تنیده شده است.
نخستین غرفه‌ای که می‌رویم، مربوط به یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های نانوداروست. جوانی با چهره‌ای خوش‌برخورد از تأثیرات این داروها در درمان سرطان می‌گوید و با انرژی‌ای وصف‌نشدنی به موفقیت‌هایشان اشاره می‌کند. از همان ابتدا ما را با این جمله غرق در امید می‌کند: "این داروهای نانویی، امید تازه‌ای برای درمان سرطان هستند" انگار که این نانوداروها به حقیقت، راهی برای حل معضلات سخت در حوزه درمان باز کرده‌اند. همان‌طور که در این غرفه می‌مانیم و شنونده هستیم، حس می‌کنیم نانو مانند چراغی، مسیر درمان بیماران را روشن‌تر از همیشه کرده است.
به مسیرمان ادامه می‌دهیم. نمایشگاه امسال در دو سالن مجزا برگزار می‌شود، و این مسیر طولانی بین سالن‌ها که باید از پیچ‌وخم‌هایش بگذریم، ذهنمان را به این آرزو می‌برد که کاش این نمایشگاه در فضایی یکپارچه مثل مصلی برگزار می‌شد؛ نزدیک به مترو و وسط شهر، تا دسترسی آسان‌تری برای همگان فراهم شود. اما حضور گرم شرکت‌ها و نوآوری‌هایشان، سختی مسیر را کمرنگ می‌کند.
ساعت نزدیک به 12 است و به سمت سالن محل برگزاری مراسم افتتاحیه می‌رسیم. امروز پانزدهمین دوره این نمایشگاه آغاز می‌شود و قرار است در همین مراسم، از محصولات برجسته سال رونمایی کنند. در میان محصولات جدید، می‌توان به مواردی همچون کاتالیست گوگردزدایی از مازوت، دستگاه لایه‌نشانی پوشش‌های فوق سخت به روش PVD و ماژول خورشیدی نانوساختار پروسکایتی تمام‌پرینت اشاره کرد که هر یک با تکنولوژی‌های پیشرفته، کاربردهای گسترده‌ای در حوزه‌های صنعتی و زیست‌محیطی دارند. دیگر محصولاتی که معرفی می‌شوند، شامل رادیو داروی تشخیصی تکنسیوم تیلمانوسپت، داروی آمورولفین و اسپری بندآورنده خون (کیتوهم) هستند که همگی بازتابی از نقش فناوری نانو در زندگی روزمره و سلامت جامعه‌اند.
با آغاز مراسم، نخستین سخنران عماد احمدوند، دبیر ستاد توسعه فناوری‌های نانو و میکرو معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان ریاست جمهوری است که با وقار و اطمینانی که ریشه در سال‌ها تجربه و خدمت دارد، پشت تریبون قرار می‌گیرد. وی که از مدیران با سابقه ستاد نانو و یکی از پایه‌های اصلی این مسیر پرچالش است، از همان اوایل دهه 80 همراه کاروان علمی نانوفناوری بوده و قدم به قدم، تحولات و دستاوردهای نانو را در کشور رقم زده است. احمدوند که روزی با موهایی یکدست مشکی و روحیه‌ای پرشور قدم به این مسیر نهاد، امروز در حالی پشت تریبون ایستاده که رگه‌های سپید در موهایش گواه دو دهه تلاش بی‌وقفه در این حوزه است؛ گویی هر تار موی سپید او، داستانی از پیروزی‌ها و چالش‌های فناوری نانو را با خود حمل می‌کند.
احمدوند در میان خبرنگاران به مردی خوش‌خلق معروف است؛ مدیری که همواره با روی باز و آرامشی درخور، در مصاحبه‌ها حاضر می‌شود. برای ما خبرنگاران که گاه برای گرفتن مصاحبه از مسئولان مسیرهای پرپیچ‌وخم را طی می‌کنیم، احمدوند همچون نسیم ملایم در روزی گرم است؛ مصاحبه‌ای با او، نه چالشی دارد و نه ابهامی. هر سوالی را با صبر و دقت پاسخ می‌دهد و فضایی برای گفت‌وگو و تحلیل فراهم می‌کند.
جمعیت با اشتیاق به سخنرانی دکتر عماد احمدوند، دبیر ستاد توسعه فناوری‌های نانو و میکرو، گوش می‌دهد. او از جایگاه نانو در دو دهه گذشته و مسیر دشواری که طی شده، می‌گوید؛ مسیری که ایران را به یکی از بازیگران مهم این فناوری در جهان تبدیل کرده است. احمدوند با لحنی آرام و چهره‌ای مطمئن، خبر از رشد 100 درصدی بازار محصولات نانویی در سال اخیر می‌دهد؛ همچنین از صادرات 145 میلیون دلاری به 49 کشور سخن می‌گوید. این اعداد و ارقام، همه نشان‌دهنده جهشی درخشان هستند، جهشی که نانو را به عرصه‌ای جهانی رسانده است.
اما در این میان، آنچه از چشم خبرنگاران و بازدیدکنندگان دور نمی‌ماند، غیبت دکتر افشین، معاون علمی رئیس‌جمهور است. خبری به گوش می‌رسد که وی به دلیل جلسه‌ای فوری در دولت، نتوانسته در این مراسم شرکت کند. رضا بخشی‌آنی، معاون توسعه اقتصاد دانش‌بنیان معاونت علمی، به جای وی آمده و ضمن توضیح دلیل این غیبت، قول می‌دهد که دکتر افشین در روزهای آینده در نمایشگاه حضور پیدا خواهد کرد.
بخشی‌آنی در سخنرانی کوتاه خود، از حمایت‌های تازه‌ای که معاونت علمی با مدیریت دکتر افشین برای توسعه اکوسیستم نوآوری ارائه کرده، صحبت می‌کند. وی تأکید می‌کند که مطالبات مالی ستادها به تدریج پرداخت می‌شود و منابع مالی بیشتری به صندوق‌های فناوری تزریق شده است. به گفته وی، صندوق نانو که با بدهی‌های میلیاردی روبه‌رو بود، حالا توانسته این بدهی‌ها را تسویه کند.
پس از مراسم، بازدید از غرفه‌ها ادامه دارد و در فضای شلوغ نمایشگاه، خبرنگاران از هر فرصتی برای مصاحبه و تهیه گزارش استفاده می‌کنند. در اتاقی که برای خبرنگاران تدارک دیده شده، پنجره‌ها باز است و هوای مطبوع پاییزی، فضایی دلپذیر به اتاق می‌دهد. یکی از همکاران دوربینش را برمی‌دارد و صحنه‌ای زیبا از فضای نمایشگاه و منظره بیرون را ثبت می‌کند؛ تصاویری که هر خبرنگار با دقت و ظرافتی خاص به ثبت‌شان می‌پردازد و هر کدام روایتی تصویری از این روز پرجنب‌وجوش را به یادگار می‌گذارد.
حال که ساعت به چهار نزدیک شده، وقت بازگشت است. با انبوهی از بازدیدکنندگان و غرفه‌داران، مسیر خروج از نمایشگاه به ترافیک شلوغ عصرگاهی تهران برخورد می‌کند. پلیس درب سئول را بسته تا خروج یک‌طرفه ماشین‌ها را تسهیل کند، اما این بسته بودن، تاکسی‌های اینترنتی را برای ورود به نمایشاگه از دسترس خارج کرده است.
ناچاریم پیاده چند کیلومتر تا خیابان سئول را طی کنیم تا شاید تاکسی اینترنتی ما را بپذیرد. در این مسیر پیاده‌روی طولانی، کمی خستگی به جانمان می‌نشیند، اما هر قدم با امید به بازگشت و روایت دستاوردهای امروز برداشته می‌شود.
بالاخره بعد از یک ساعت، تاکسی اینترنتی با قیمتی بالاتر از معمول قبول می‌کند ما را تا مترو برساند. در ترافیک سنگین، با خستگی روز و نگاه به فردا، نمایشگاه را پشت سر می‌گذاریم، اما انرژی مضاعفی در دل داریم؛ گویی باری از امید برای روایت دوباره نانو و تجلی نوآوری.
انتهای پیام/
