به گزارش پایگاه خبری خبرآنی، ورزشکارسالاری در ورزش ایران به شکل‌های مختلف وجود دارد و هنوز هم کسانی هستند که بخواهند با تعداد انواع این پدیده اضافه کنند. آخرین نمونه‌ای که می‌تواند شباهت بسیار زیادی به ورزشکارسالاری داشته باشد، اتفاقی است که در رشته پاراتیراندازی با کمان رخ داده و اختلافات میان کادر فنی و ملی‌پوشان اعزامی به بازی‌های پارالمپیک بالا گرفته است. تعدادی از این ورزشکاران، سرمربی تیم را دلیل اصلی عدم کسب نتیجه مطلوب در پارالمپیک می‌دانند و به همین دلیل نیز اعلام کرده‌اند که اگر میلاد وزیری به حضورش در تیم ملی ادامه بدهد، آنها به عرصه ملی بازنخواهند گشت و عطای حضور در تیم ملی را به لقایش می‌بخشند.
اینکه عملکرد کادر فنی تیم ملی پاراتیروکمان چگونه بوده و چه شرایطی در اردوها و مسابقات وجود داشته، مسئله‌ای که است که باید به دقت از سوی مسئولان فدراسیون ورز‌ش‌های جانبازان و توان‌یابان و کمیته ملی پارالمپیک مورد بررسی قرار بگیرد. بدون شک مسائلی رقم خورده که منجر به علنی شدن این اختلافات شده است.
در این باید به چند نکته بسیار مهم اشاره کنیم. نکته اول اینکه هیچ ورزشکاری حق تعیین تکلیف درخصوص کادر فنی را ندارد. وظیفه ورزشکار، تلاش زیر نظر کادر فنی است؛ اینکه چه کسی قرار است در این کادر فنی حضور داشته باشد، ارتباطی به ورزشکار پیدا نمی‌کند.
نکته دوم مربوط به لزوم انتخاب بهترین کادر فنی است. همه ورزشکاران تلاش‌شان را می‌کنند که بهترین نتیجه را بگیرند و رسیدن به این هدف، جز با کمک کادر فنی محقق نمی‌شود. در اینجاست که نقش مدیران و مسئولان کمیته پارالمپیک و فدراسیون جانبازان بیش از همیشه به چشم می‌آید. در واقع باید کسانی انتخاب و معرفی شوند که به لحاظ فنی و اخلاقی، بهترین شرایط را در میان گزینه‌های موجود داشته باشند. آیا انتخاب آنها درست بوده است؟
نکته سوم با سوالی مطرح می‌شود؛ اینکه با وجود گذشت نزدیک به 45 روز از پایان بازی‌های پارالمپیک پاریس، آیا تاکنون نشستی میان مسئولان فدراسیون جانبازان و کمیته پارالمپیک با کادر فنی و ملی‌پوشان پاراتیروکمان برگزار شده است یا نه؟ آیا این مسئولان و مدیران در جریان مشکلات قرار دارند و قدمی برای حل آن برداشته‌اند یا نه؟
نکته بعدی این است که غفور کارگری رئیس کمیته ملی پارالمپیک در نشست خبری سال گذشته پیرامون ورزشکارسالاری گفته بود: «نگرانی از این بابت در این حوزه نداریم. ورزشکار سالاری برای زمانی است که ورزشکار به صورت خودمختار حرکت کند یا مجموعه بالادستی این را نپذیرد.»
به نظر می‌رسد حالا که انتقال پاراتیروکمان از فدراسیون تیراندازی با کمان به فدراسیون جانبازان و توان‌یابان قطعی شده، باید هرچه سریع‌تر تکلیف کادر فنی و ملی‌پوشان مشخص شود تا این رشته بدون هیچ دغدغه‌ای، آماده حضور در رویدادهای بزرگ پیش‌رو از جمله بازی‌های پاراآسیایی 2026 ناگویا و بازی‌های پارالمپیک 2028 لس‌آنجلس شود.
انتهای پیام/
