به گزارش خبرنگار سیاسی پایگاه خبری خبرآنی، روز جمعه(13 مهرماه) رهبر معظم انقلاب در اجتماع میلیونی ملت ایران در نمازجمعه حاضر شدند و در خطبه هایشان، فرمایشات مهمی در ارتباط با تحولات اخیر منطقه و ایران بیان کردند.
یکی از بخش های مهم سخنان مقام معظم رهبری، اشاره به عملیات وعده صادق 2 بود که 10 مهرماه، سه روز پیش از نماز جمعه و در واکنش به شهادت شهید سید حسن نصرالله دبیرکل حزب الله لبنان و سردار نیلفروشان معاون عملیات سپاه و همچنین ترور اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس صورت می گرفت.
رهبر معظم انقلاب با درخشان توصیف کردن این کار نیروهای مسلح فرمودند: «ما در انجام این وظیفه، نه تعلّل می‌کنیم، نه شتابزده می‌شویم؛ تعلّل نمی‌کنیم، کوتاهی نمی‌کنیم، دچار شتابزدگی هم نمی‌شویم. آنچه منطقی است، آنچه معقول است، آنچه درست است، به نظر تصمیم‌گیران نظامی و سیاسی، در وقت خود، در هنگام خود انجام می‌گیرد؛ کمااینکه انجام گرفت و در آینده هم اگر لازم شد، باز انجام خواهد گرفت.»
تجربه تاریخی پیش روی ما به ویژه در تاریخ اسلام، نشان داده که خروج از دایره زمان شناسی و ولایت‌پذیری و گرفتار شدن در تعلل و تعجیل و اخلال در تصمیمات، می تواند منجر به خسارات جبران ناپذیری شده و جبهه حق را به سمت مهلکه سوق دهد.
در صدر اسلام بودند چهرههای منافقی که با قرار گرفتن در صفوف شیعیان، با مانع تراشی‌های خود از پیروزی جبهه حق جلوگیری می‌کردند. می توان اشعث بن قیس را مثال زد؛ منافقی که اگرچه در سپاه امیرالمومنین(ع) قرار داشت، اما بعد از نبرد نهروان و هلاکت خوارج، مانع از تشکیل سپاه از سوی امام علی(ع) برای نبرد با معاویه شد و به بهانه خسته بودن سپاهیان، آنقدر تعلل کرد تا حضرت به شهادت رسید.
- تعلل و تغییر تاریخ به ضرر جبهه حق: جدا از روزنه نفاق که کارویژه ای جز اخلال در تصمیمات ندارد، برخی چهرههای خواص که فاقد قدرت تجزیه و تحلیل شرایط و سنجیده عمل کردن هستند، گاهی حتی از روی خیرخواهی تصمیماتی می‌گیرند که مسیر تاریخ را عوض می کند.
یکی از این شخصیت هایی که موجب تعلل در حساس‌ترین بزنگاه تاریخی شد را می‌توان «سلیمان بن صرد خزاعی» برشمرد؛ وی که از یاران امیرالمومنین و امام مجتبی(علیهماالسلام) و بزرگ شیعیان کوفه بود، نقش تعیین‌کننده ای در نامه نگاری و دعوت از امام حسین(ع) به کوفه داشت اما پیش از رسیدن حضرت سیدالشهدا(ع) و هنگامی که مسلم بن عقیل فرستاده آن حضرت تصمیم به قیام در برابر عبیدالله بن زیاد حاکم اموی کوفه گرفت، سلیمان با تعلل و عدم همراهی با مسلم و تنها گذاشتن وی، موجب دو دستگی در بین شیعیان شد.
او بعد از واقعه عاشورا، اقدام به جمع کردن لشکری از میان جاماندگان کربلا کرد که در تاریخ به «توابین» معروف اند؛ این گروه بعد از چند نبرد، در آوردگاه عین الورده، در برابر لشکر یزید به شهادت رسیدند.
مقام معظم رهبری در تشریح شخصیت سلیمان بن صرد و توابین می فرمایند: «اثری که توّابین در تاریخ گذاشتند، یک هزارم اثری که شهدای کربلا گذاشتند، نیست! به‌خاطر این‌که در وقت خود نیامدند. کار را در لحظه‌ی خود انجام ندادند. دیر تصمیم گرفتند و دیر تشخیص دادند.»(20/3/85)
عدم تشخیص صحیح و تصمیم گیری نادرست و خلاف چارچوب و به تعبیر مقام معظم رهبری، زمان نشناسی موجب می شود تا به یکباره فرصت ها و ظرفیت های عظیم جبهه حق از بین برود و دشمن از فرصت پیش آمده، سوءاستفاده کند.
در مقابل، شتابزدگی و تعجیل در اقدام هم می تواند تاثیری مانند تعلل داشته باشد و اثر این چنین تصمیمات، تبدیل به سوخت ماشین جنگی دشمن شود.
- قبول پیش نمازیِ شمر بخاطر تعجیل در تصمیم: در میان بازماندگان توابین، شخصیت «رفاعه بن شداد» شاید بیش از سایرین عبرت آموز باشد؛ او که خود از یاران سلیمان بن صرد بود و در قیام مسلم، سکوت را ترجیح داد و تعلل کرد، بعد از قیام مختار و در دست گرفتن کنترل کوفه از سمت وی، نسبت به صداقت مختار تردید کرد و انتظار داشت شتابزده به مجازات همه دشمنان اهل بیت و قاتلان امام حسین(ع) بپردازد و به نوعی، مختار را تابع تصمیمات خود کند!
تعجیل رفاعه و انتقاد از نحوه مدیریت مختار موجب شد تا وی ناگهان در حلقه مخالفان مختار قرار بگیرد که در میان آنها جمعی از قاتلان امام حسین(ع) در کربلا از جمله شمر بن ذی الجوشن قرار داشتند و حتی برای آنکه میان مخالفان اختلافی نیفتد، رفاعه را در شبِ محاصره دارالاماره کوفه، پیش‌نماز خود کردند!
اگرچه رفاعه هنگامی که از میان لشکر مخالفان شعار «یالثارات عثمان» شنید، از تصمیم خود منصرف شد و از سوی همان ها که شب پیش امام جماعت شده بود به شهادت رسید اما اثر تصمیم اشتباه وی نزدیک بود موفقیت مختار را به شکست منجر کند.
_ اقدام عقلانی و انقلابی؛ دکترین دفاعی ایران
سخنان رهبر انقلاب درباره نحوه اقدام ما را باید دکترین دفاعی ایران در دوران انقلاب اسلامی برشمرد؛ در حقیقت جمهوری اسلامی در طول 4 دهه گذشته نشان داده که نسبت به اقدامات و تهدیدات دشمنان علیه تمامیت ارضی و منافع ملی، دچار ترس و واهمه نخواهد شد اما در زمان اقدام نیز، گرفتار شتابزدگی و تصمیمات خارج از دایره عقلانیت بدون در نظر گرفتن قواعد بازی نمی شود وعقلانی و سنجیده و در چارچوب تصمیم می گیرد.
نحوه برخورد با گروهک ها و یا مقابله با ارتش بعث صدام در دوران دفاع مقدس و چه آن زمان که امام خمینی (ره) برای تنبیه نویسنده اسلام ستیز «سلمان رشدی» فتوای ارتداد و مهدورالدم بودن وی را صادر کردند که تاکنون اثر این فتوا زنده است؛ یا واکنش ایران در زمان تخلیه سفارتخانه های اروپایی در اواسط دهه هفتاد به بهانه دادگاه میکونوس که عده ای از مسئولان وقت مرعوب شده و درصدد راه حل بودند اما جمهوری اسلامی با برپایی مانور نظامی در تنگه هرمز و حضور رهبر انقلاب در این رزمایش، پیغامى مقتدرانه به جهان مخابره کرد و پس از چندی سفرای اروپایی به ایران برگشتند.
همچنین عدم مداخله در جنگ هایی که منافع ملی ایران و مسلمانان را به خطر می انداخت و حفظ کشور از هرگونه جنگ داخل مرزها آنهم در منطقه ای که در سالهای گذشته بارها روی خشونت و حمله خارجی را به خود دیده، نشان می دهد که تصمیمات مسئولان کشور، خارج از فضاسازی های رسانه ای و یا تحلیل های احساسی انجام می شود تا هم خدشه به اقتدار کشور نباشد و هم منافع ملی را به خطر نیندازد.
رهبر معظم انقلاب در ابتدای خطبه هایشان آیه 71 سوره توبه را قرائت فرمودند: « وَ المُؤمِنونَ وَ المُؤمِناتُ بَعضُهُم اَولِیاءُ بَعضٍ یَامُرونَ بِالمَعروفِ وَ یَنهَونَ عَنِ المُنکَرِ وَ یُقیمونَ الصَّلوةَ وَ یُؤتونَ الزَّکوةَ وَ یُطیعونَ اللهَ وَ رَسولَهُ اُولئِکَ سَیَرحَمُهُمُ اللهُ اِنَّ اللهَ عَزیزٌ حَکیمٌ.»
آیه ای که رمز پیروزی جامعه و نزول رحمت الهی را پیوستگی آحاد مومنین و ولایت آنها بر یکدیگر بر می‌شمارد و رحمتی که از جانب خداوند در پسِ این پیوستگی نازل می شود، به تعبیر رهبر انقلاب متناسب با عزت و حکمت پروردگار است.
انتظار می رود خواص جامعه به ویژه آنها که در فضای رسانه ای کشور مخاطبانی دارند نیز با توجه به سرگذشت های تاریخی و همچنین اعتماد به قوه عاقله نظام و شخص مقام معظم رهبری، از تحلیل های یک طرفه با چاشنی متهم کردن نظام به تعلل یا تعجیل خودداری کنند؛ این به معنای نفی انتقاد و یا نقدناپذیر بودن مسئولان نیست بلکه بهتر است در شرایط حساس منطقه و کشور، مانع از شایعاتی شویم که کمک به عملیات روانی دشمن می کند و پیوستگی و اتحاد میان جامعه به ویژه اقشار انقلابی را دچار خدشه می کند که در این صورت، امکان هرگونه اقدام و عملیات نیز میسر نخواهد شد.
تندروی و رفتارهای رادیکال و همچنین کندروی و وحشت افکنی نسبت به دشمن و اصرار بر آن، گاه افراد را به خارج از چارچوب جبهه حق سوق داده و تا پیشنمازی برای شمر بن ذی الجوشن هم پیش رفته اند.
انتهای پیام/
