به گزارش خبرنگار ورزشی پایگاه خبری خبرآنی، علیرضا ساعتیان قهرمان جودو المپیک ناشنوایان از شرایط نامناسب و گلایه‌های ورزشکاران ناشنوا می‌گوید و از مسئولان درخواست می‌کند که توجه بیشتری به این افراد شود.
صحبت‌های ساعتیان رئیس استعدادیابی جودو ناشنوایان کل کشور که با خبرنگار خبرآنی گفت‌وگو کرده را در زیر می‌خوانید.
* خبرآنی: اولین سؤالم این است که مگر قهرمانی‌های المپیکی، موتورسواری می‌کنند از این بابت که انتظار اوضاع مالی بهتری را داریم.
سؤال سختی پرسیدید ولی اگر سمعکم همراهم باشد از نظر قانونی مشکلی برای رانندگی ندارم.
* خبرآنی: بیشتر منظورم بحث و شرایط مالی ورزشکاران ناشنوا بود. در سال 1397 آماری منتشر شد و مدیرعامل انجمن ناشنوایان از بیکاری 85 درصد ناشنوایان کشور گفته بود.
همه ناشنواها با خود صدای سکوتی را حمل می‌کنند اما این صدا هیچ وقت در نمی‌آید. به نظرم همین قضیه هم نعمت الهی است که من کم شنوا هستم و با کمک سمعک می‌توانم صحبت کنم. حس می‌کنم حرفی هم بزنم به جایی نمی‌رسد. مسئولان باید توجه بیشتری به ورزشکاران ناشنوا داشته باشند.
* خبرآنی: چه شد که به سمت ورزش رفتید؟ با توجه به مشکل ناشنوایی سخت نبود که به ورزش بپردازید؟
برای جواب این سؤال مجبورم کمی درباره کودکی‌ام حرف بزنم. طبق آن چیزی که پدر و مادرم برایم تعریف کردند، از بدو تولد در اثر تشنج از ناحیه گردن به پایین فلج شدم.حتی پزشکان بعد از دیدن شرایط من ابراز ناامیدی کردند و گفتند وضعیتم به همین شکل می‌ماند. پدر و مادرم آن موقع گفتند که ما از خدا درخواست می‌کنیم و سلامت بچه را می‌گیریم. بعد از این مقدمه باید بگویم که از کودکی درگیر کار درمانی بودم از فیزیوتراپی، گفتار درمانی و بقیه موارد. بعضی روزها تا 4 مرتبه در مراکز درمانی بودم اما با عنایت حضرت ابوالفضل (ع) شفا گرفتم و به زندگی برگشتم.
* خبرآنی: چطور درگیر ورزش حرفه‌ای شدید؟
بعد از آن همه کارهای درمانی بدنم ضعیف شده بود و باید برای تقویت سیستم ایمنی بدنم ورزش می کردم. کم کم درگیر ورزش شدم. اول از فوتبال شروع کردم و بعد تغییر رشته دادم و به جودو آمدم و در نهایت به اردوی تیم ملی ناشنوایان رسیدم تا اینکه در نتیجه این تمرینات و تلاش‌ها، قهرمانی المپیک و جهان در بخش ناشنوایان را تجربه کردم. 15 سال عضو تیم ملی بودم. اکنون رئیس کمیته جودو ناشنوایان استان تهران و رئیس استعدادیابی جودو ناشنوایان کشور هستم.
* خبرآنی: گفتید از فوتبال شروع کردید. عضو کدام تیم بودید و چرا به یکباره چنین تغییر متفاوتی داشتید و به جودو آمدید؟
در تیم نونهالان و نوجوانان استقلال بودم اما برای ادامه فوتبالم در سطوح بالاتر یکسری مافیا وجود داشتند که اجازه این رشد را نمی‌دادند. من تصمیم گرفتم رشته‌ام را تغییر دهم و به جودو بروم. آن موقع هنوز امیر قلعه‌نویی سرمربی تیم بزرگسالان استقلال نشده بود و سرمربی تیم ما بود. وقتی قهرمان المپیک شدم در جایی امیر قلعه‌نویی را ملاقات کردم. به ایشان گفتم که شاگرد شما بودم و الان در رشته جودو این افتخار را برای کشور کسب کردم. در پاسخ به شوخی گفتند بیا دوباره شاگردم شو تا تو را قهرمان جهان کنم.
* خبرآنی: ولی در کل وضعیت فوتبالیست‌ها و ورزشکاران رشته‌های دیگر متفاوت است.
بله، هزینه اعزام ما یک به مسابقات جهانی و المپیک یک پنجاهم فوتبالیست‌ها هم نیست. در فروردین 1403 قرار بود به مسابقات جهانی قزاقستان اعزام شویم اما به دلیل بدهی‌های فدراسیون، تغییر ریاست و عدم تامین مبلغ توسط حامی مالی، به مسابقات نرفتیم. متاسفانه ما وعده و وعید زیاد شنیدیم اما... .
* خبرآنی: در مدت 15 سالی که ملی‌پوش جودو ناشنوایان کشور بودید، کدام وزرا برای بازدید به اردوی شما آمدند؟
حمید سجادی و کیومرث هاشمی به اردوی ما آمدند. از مجموعه فدراسیون و اردوی ما بازدید کردند اما متأسفانه تغییری در شرایط ما ایجاد نشد.
* خبرآنی: خیلی از ورزشکاران دغدغه شغل ثابت دارند و شما هم از شرایط بد صحبت می‌کنید. می‌توانید بگویید شاگردان‌تان چه مشکلاتی دارند؟
اکثر بچه‌های تیم ملی جودو ناشنوایان در تاکسی اینترنتی کار می‌کنند. بیشتر آنها ناشنوا هستند و مثل من کم شنوا نیستند. با خیلی‌ها برای پیدا کردن شغل برای آنها صحبت کردم اما می‌گویند که نمی‌توانیم به آنها شغلی بدهیم. بعضی از شاگردانم صاحب فرزند شدند و اجاره نشین هستند. واقعاً نمی‌دانیم اگر فرزندشان دارویی نیاز داشته باشد چه کار باید انجام بدهند؟ تازه بخشی از درآمدشان را باید صرف تعمیر و رسیدگی به خودروی خود کنند.
* خبرآنی: وقتی فکرشان درگیر مسائل اقتصادی باشد عملاً در اردو هم حواس‌شان متمرکز جاهای دیگر است.
برخی از بچه‌های تیم ملی کارگر روزمزد هستند. آنها روزی 500 هزار تومان دستمزد می‌گیرند. وقتی در اردوی 10 روزه تیم ملی حاضر می‌شوند، 5 میلیون ضرر می‌کنند. در چنین شرایطی بچه‌ها حواس‌شان بیشتر متمرکز به مشکلات اقتصادی‌شان است. خواهشم این است که به شرایط این بچه‌ها بیشتر توجه شود.
* خبرآنی: صحبت پایانی؟
اواسط مهرماه قرار است به بازی‌های آسیایی 2024 در مالزی اعزام شویم و بناست بچه‌ها در اردوها به ما ملحق شوند.
انتهای پیام/
