رسانه انگلیسی در گزارشی به روایت زندگی پسر ۱۲ ساله فلسطینی و بستگانش می‌پردازد که نیروهای ارتش رژیم صهیونیستی آنها را برهنه و سپس با زور و تهدید اسلحه آنها را به «سپر انسانی» بدل کرده‌اند.
به گزارش خبرآنی، اواخر دسامبر ۲۰۲۳ بود که محله «تفاح» واقع در شرق غزه به مرکز حملات بی‌امان رژیم صهیونیستی بدل شده بود و پس از آنکه ارتش رژیم اشغالگر دستور خروج و تخلیه «تفاح» را صادر کرد، این پسران مدرسه‌ای که ساکن آپارتمانی در این منطقه بودند، زیر گلوله‌باران نیروهای صهیونیست باقی ماندند و به‌دنبال پناهگاهی می‌گشتند.
«شادی» پسری که نامش را برای محافظت از هویتش تغییر داده، به روزنامه آنلاین انگلیسی «ایندیپندنت» گفت: «زنان و کودکانی در این ساختمان مانده بودند و هنگامی که نیروهای اسرائیلی به این ساختمان یورش بردند، آنها از ترس به خود می‌لرزیدند.»
این پسر که سال هفتم مدرسه بوده و اکنون ۱۳ ساله شده است و همچنان با ترس‌های ناشی از این اتفاق دست‌وپنجه نرم می‌کند و کابوس‌های شبانه‌اش این شده که سربازان صهیونیستی او را با خود می‌برند، می‌گوید: «هنگامی که آنها وارد ساختمان شدند، ما شدیدا ترسیده بودیم. ما همچنان که جیغ می‌زدیم، در تلاش بودیم تا از اتاقی به اتاق دیگر فرار و خود را پنهان کنیم.»
او می‌گوید: «آنها (نیروهای صهیونیستی) گروهی از ما پسران از جمله من و بستگانم را چشم‌بسته و دست‌بسته بردند. من وحشت‌زده بودم و از ترس تمام بدنم می‌لرزید. مادرم گریه می‌کرد اما کاری از دستش برنمی‌آمد. آنها با اسلحه مقابل ما ایستاده بودند.»
«ایندیپندنت» تلفنی با ۲ تن از پسران که بین ۱۱ الی ۱۶ سال سن دارند و هم‌چنین والدین آنها که می‌گویند توسط نیروهای صهیونیستی برهنه شدند و سگ‌های ارتش این رژیم آنها را گاز گرفتند، گفت‌وگو کرده است.
استفاده از فلسطینیان به‌عنوان «سپر انسانی»
«احمد» یکی از این پسران با نام غیرواقعی خود می‌گوید: «آنها ما را بردند و جلوی خودروهایشان در جاده گذاشتند و سپس از ما پرسیدند که آیا کسی از نظامیان فلسطینی را می‌شناسیم تا به آنها بگوییم که ما اینجا هستیم. علاوه بر این، پیش از آنکه ما را در مقابل سربازان قرار دهند، پسران چندین بار توسط سگ‌ها مورد حمله قرار گرفتند.»
«شادی» در ادامه می‌گوید: «چشمان ما بسته و دستانمان به کمرمان بسته شده بود. آنها ما را مجبور به راه رفتن می‌کردند. می‌گفتند برو سمت راست، سمت چپ، در را باز کن و برو داخل. ما بسیار وحشت‌زده شده بودیم و هر لحظه ممکن بود کشته شویم. آنها ما را با اسلحه‌های خود می‌زدند و می‌گفتند حرکت کنید.»
سومین شخص، یک مرد ۲۰ ساله آواره از شمال غزه که در ماه ژوئن به‌طور خودسرانه توسط نیروهای رژیم صهیونیستی بازداشت شد، به «ایندیپندنت» می‌گوید: «من یک ماموریت ۲ هفته‌ای داشتم و مجبور بودم با یونیفورم نظامی اسرائیل و با دوربینی تعبیه‌شده بر روی سینه‌ام به خانه‌ها و جاده‌ها بروم و جست‌وجو کنم. من با این لباس نظامی اسرائیل به‌زور از دست شلیک‌های طرف فلسطینی نجات پیدا کردم.»
او می‌گوید که هم‌اکنون هم ۲ الی سه گروه از فلسطینیان غیرنظامی مجبور شده‌اند تا چنین کاری را انجام دهند و ۱۰۰ متر جلوتر از سربازان صهیونیستی به عنوان «سپر انسانی» برای جست‌وجو تونل‌ها حرکت کنند.
این رسانه انگلیسی گزارش می‌دهد که استفاده از غیرنظامیان به عنوان «سپر انسانی» توسط نیروهای نظامی در کنوانسیون ژنو ممنوع بوده و «جنایت جنگی» به‌حساب می‌آید.
«بلکیس وایل» از دیده‌بان حقوق بشر سازمان ملل می‌گوید: «سپر انسانی به استفاده هدفمند از حضور غیرنظامیان برای مصون نگه داشتن نیروهای نظامی اشاره دارد. قوانین جنگ استفاده از غیرنظامیان را برای محافظت از اهداف نظامی در برابر حمله ممنوع اعلام می‌کند.»
از ابتدای جنگ تاکنون که ۳۳۱ روز از آن می‌گذرد، رژیم صهیونیستی با حمایت آمریکا جنگی ویرانگر را علیه مردم غزه به راه انداخته و بیش از ۱۳۲ هزار فلسطینی شهید و زخمی شده‌اند. در این جنگ علاوه بر تخریب گسترده و گرسنگی که جان صدها کودک فلسطینی را گرفته و یکی از بدترین فجایع انسانی در جهان محسوب می‌شود، بیش از ۱۰ هزار فلسطینی دیگر هم مفقود شده‌اند.
این پسران در شهر غزه می‌گویند که آنها «مورد استفاده» قرار گرفتند و در نهایت زمانی که سربازان صهیونیستی کارشان تمام شد، آنها را در قسمت دیگری از شهر غزه رها کردند. این پسران به سمت بیمارستان «شفا» - بزرگترین مرکز پزشکی شهر غزه – رفتند و درخواست کمک دادند و سرانجام به آغوش خانواده‌های وحشت‌زده و هراسان خود بازگشتند.
«احمد» در ادامه می‌گوید: «هنگامی که ما را بردند، والدین من وحشت‌زده شدند و وقتی که بازگشتم، مادرم بسیار خوشحال شد.»
پدر او در گفت‌وگو با این رسانه انگلیسی تاکید کرد: «پسرم همچنان با مشکلات و زخم‌های روحی ناشی از این اتفاق دست‌وپنجه نرم می‌کند.»
«شادی» نیز در پایان این گزارش می‌گوید: «پیام من است که امیدوارم جنگ تمام شود و بتوانم آزاد و شاد زندگی کنم. من دیگر نمی‌توانم خودم به تنهایی به سرویس بهداشتی بروم و خیال می‌کنم سربازان ممکن است سر برسند و من را با خود ببرند و کتک بزنند. تمام آنچه که می‌توانیم اکنون انجام دهیم، دعا برای آتش‌بس است.»
انتهای پیام
