به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری خبرآنی، 15 مرداد ماه سال 1402، اعضای یک خانواده به شعبه هشتم دادسرای جنایی مراجعه و فقدانی پسر جوان خود را اعلام کردند که پس از تشکیل پرونده تیمی از کارآگاهان اداره چهارم پلیس آگاهی وارد عمل شدند.
تحقیقات ابتدایی کارآگاهان حکایت از آن داشت، پسر جوان که اعتیاد داشته از خانه خارج شده اما دیگر بازنگشته و در تمام این مدت تلفن همراهش نیز خاموش بوده است.
تیم جنایی در نخستین گام از سردخانه و بیمارستان‌های تهران استعلام گرفتند اما اثری از پسر گمشده پیدا نکردند که در این میان پس از 9 ماه گوشی فرد فقدانی روشن شد اما اقدامات اطلاعاتی نشان می‌داد که این تلفن همراه دست یک کارگر اهل کشور افغانستان است که همین موضوع فرضیه وقوع جنایت را پررنگ کرد.
بدین ترتیب دستور بازداشت کارگر جوان توسط قاضی سالار صنعتگر از شعبه هشتم دادسرای امور جنایی صادر شد؛ کارگر جوان با اظهارات ضد و نقیضی در جریان بازپرسی گفت: من در یک گلفروشی کار می‌کنم و فرد فقدانی را نمی‌شناسم؛ این موبایل را از پسرعمویم که در غرب استان تهران کارگری می‌کند،گرفتم؛ حتی سیم کارت متعلق به فقدانی نیز در اختیار پسر پسرعمویم است.
پس از این اظهارات، قاضی صنعتگر دستور بازداشت پسرعموی کارگر جوان را صادر کرد و به کارآگاهان اداره چهارم پلیس آگاهی تهران بزرگ مأموریت داد تا با اقدامات گسترده اطلاعاتی تحقیقات خود را در رابطه با این پرونده ادامه دهند.
به گزارش خبرآنی، متهم برای روشن شدن زوایای پنهان پرونده در اختیار اداره چهارم پلیس آگاهی تهران بزرگ قرار گرفت و تحقیقات همچنان ادامه دارد.
انتهای پیام/
