به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری خبرآنی، بسیاری از شهرها با هدف مقابله با گرمای ناشی از تغییرات اقلیمی، اقدام به کاشت درختان بیشتری کرده‌اند. با این حال، این تلاش‌ها ممکن است به اندازه‌ای که تصور می‌شد در حل این مشکل مؤثر نباشد.
در همین رابطه، مطالعه‌ای که توسط محققان دانشگاه UNSW سیدنی انجام شده، نشان می‌دهد که توانایی درختان در کاهش دما در شرایط بسیار گرم به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌یابد. این درحالی است که مدل‌های اقلیمی موجود توانایی خنک‌کنندگی درختان در طی موج‌های گرما را تا 60 درصد بیش از حد تخمین زده‌اند.
پژوهشگران برای این مطالعه رفتار تعرق بیش از 700 نوع درخت را در طول موج‌های گرما مدل‌سازی کردند. همچنین یک آزمایش میدانی برای اندازه‌گیری تغییرات تعرق درختان اکالیپتوس در سیدنی انجام شد و نتایج نشان داد که در دو سوم از نمونه‌های مورد مطالعه، توانایی خنک‌کنندگی درختان تحت شرایط گرمای شدید تا 60 درصد کاهش پیدا می‌کند.
در شرایط معمول تابستانی، زیرساخت‌های سبز می‌توانند دما را در حدود 1 تا 2 درجه سانتی‌گراد کاهش دهند. این کاهش دما عمدتاً ناشی از فرایند تعرق است که در آن درختان از طریق برگ‌های خود بخار آب را آزاد می‌کنند و با جذب حرارت، دمای هوای اطراف را کاهش می‌دهند اما زیر فشار استرس گرمایی، درختان برای حفظ رطوبت و جلوگیری از خشک شدن، جریان شیره خود را کاهش می‌دهند که باعث کاهش تعرق و توانایی خنک‌کنندگی آنها می‌شود.
پروفسور سانتاموریس؛ نویسنده این مطالعه می‌گوید: افزودن زیرساخت‌های سبز، به‌ویژه کاشت درختان، یکی از اقدامات معمول برای مقابله با گرمای شهری است اما همان‌طور که تحقیقات ما نشان می‌دهد، درختان در کاهش گرمای شهری در طول موج‌های گرما محدودیت‌هایی دارند.
وی می‌افزاید که تصمیم‌گیرندگان باید در انتخاب نوع درختان و دمای آستانه آنها دقت بیشتری داشته باشند. در شرایط دمایی شدید، درختان می‌توانند غلظت‌های بالایی از ترکیبات آلی فرار زیستی (BVOCs) مانند ایزوپرن را منتشر کنند که در صورت تعامل با آلاینده‌های دیگر، می‌تواند به کیفیت هوای شهر آسیب برساند.
سانتموس معتقد است که دسترسی به آب نیز برای استفاده از درختان به منظور کاهش گرمای شهری بسیار حیاتی است و عدم آبیاری درختان باعث کاهش توانایی خنک‌کنندگی آنها در دوره‌های دمای بالا می‌شود.
محققان می‌گویند، هرگونه سیاست خنک‌کنندگی شهری مبتنی بر کاشت درختان باید علم را مد نظر قرار دهد تا از اتلاف سرمایه‌گذاری‌های بزرگ جلوگیری شود و همچنین از بروز اثرات نامطلوب بر سلامت جلوگیری کند.
این یافته‌ها در مجله Sustainable Cities and Society منتشر شده است.
انتهای پیام/
