علی توفیق در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری در مورد انتخاب سرمربی تیم ملی بسکتبال ایران اظهار داشت: استفاده از سرمربی داخلی یا خارجی، بستگی به شرایط بسکتبال ایران دارد. با وجودی که اعتقاد خاصی به مربیان ایرانی دارم اما در حال حاضر، استفاده از سرمربی خارجی برای حفظ آرامش تیم ملی، مفیدتر است.
دبیر پیشین فدراسیون بسکتبال ادامه داد: مربی خارجی به شرطی که کیفیت کار و کارنامه مشخصی داشته باشد، می‌تواند در تیم ملی ایران، ایجاد آرامش و حاشیه‌ها را دور کند. چنین شخصی می‌تواند بار فنی لازم را به ملی‌پوشان و تیم منتقل کند. شاید خیلی‌ها به مربی بزرگ و نامدار خارجی برای تیم ایران فکر کنند ولی مهم‌تر از نام و عنوان، کارنامه یک مربی است.
توفیق گفت: یک مربی نه چندان مشهور که کارنامه قابل قبول، انگیزه بالا و برنامه مشخصی برای فعالیت دارد، می‌تواند سطح بسکتبال ایران را ارتقاء دهد. نگاهی به مربیان خارجی و گذشته تیم ملی نشان می‌دهد که آنها مربیان نامداری نبودند ولی از امکانات و استعدادهای موجود در ایران، بهترین استفاده را کردند. آنها هم عنوان قهرمانی را برای تیم ملی به دست آوردند و هم رزومه خودشان را پر کردند.
او در مورد تعداد محدود مربیان ایرانی برای هدایت تیم ملی تصریح کرد: متاسفانه این محدودیت را خودمان به عمد به وجود آورده‌ایم مربیان دیگری هم هستند که می‌توانند از پس تیم ملی بربیایند و تجربیات خود را به بازیکنان منتقل کنند. البته باید این سوال را هم پرسید که چرا همان تعداد مربیان محدود که سابقه هدایت تیم ملی را دارند، در حال حاضر بی‌انگیزه هستند؟!
سرمربی پیشین تیم نفت آبادان به خلا حامد حدادی در تیم ملی نیز اشاره کرد: در هر دوره، بازیکنان شاخصی در بسکتبال ظهور می‌کنند. حامد حدادی به خاطر توانایی جسمی و ضریب هوشی بالا، یکی از همین بازیکنان است. متاسفم برای بسکتبالی که فکری برای پیدا کردن جانشین حدادی نکرد.
علی توفیق افزود: همه ما می‌دانستیم که روزی حامد حدادی از تیم ملی کنار می‌رود و دیگر تمایل و توانایی بازی در سطح ملی را نخواهد داشت. این زمان فرا رسید ولی هیچکس برای آن نکرده بود. البته برنامه‌هایی به فدراسیون ارائه شده بود که مرکز ثقل تیم ملی، تنها یک بازیکن نباشد اما به این برنامه‌ها توجهی نشد. یائو مینگ به دلیل مصدومیت از بسکتبال و تیم ملی چین کنار رفت، آیا بسکتبال چین متوقف شد؟! باید چند سال پیش به فکر پیدا کردن جانشین حدادی می‌بودیم.
انتهای پیام/
