تحلیلگران مسائل سیاسی و نظامی جنگ در غزه می‌گویند رژیم صهیونیستی در عملیات شهر رفح در جنوب غزه سیاست تخلیه مناطق مسکونی را در پیش گرفت و کشتار را در این شهر تشدید کرد اما هیچ موفقیتی برایش به همراه نداشت.
به گزارش خبرآنی، هفتم ماه مه رژیم صهیونیستی عملیات نظامی در شهر رفح در جنوب غزه را تنها چند ساعت پس از موافقت صریح جنبش حماس با پیشنهاد آتش‌بس ارائه شده از سوی میانجیگران آغاز کرد و از همان روز اول این عملیات، سیاست کوچ اجباری و ویرانگری را از طریق تخلیه مناطق مسکونی در پیش گرفت.
سیاست اشغالگر در عملیات رفح
سیاست روشن رژیم صهیونیستی در عملیات رفح، تخلیه ساکنان برخلاف قوانین بین‌المللی، تخریب منازل و تبدیل مناطق گسترده از نوار غزه به مکان نامناسب برای زندگی در چارچوب سیاست مناطق حائل بود.
علاوه بر این، رژیم صهیونیستی کشتار در رفح را تشدید کرد که بارزترین آن ۲ قتل‌عام در چادرهای آوارگان در غرب رفح بود اما این موضوع به توقف عملیات نظامی در این شهر کمکی نکرد. طبق آمار دفتر اطلاع‌رسانی دولتی در غزه، ارتش رژیم صهیونیستی بیش از ۹۰ درصد از مناطق شرقی رفح را تخریب کرده و کادر پزشکی رفح را هدف قرار داده است. رژیم اشغالگر در همان روزهای نخستین عملیات رفح بیمارستان «النجار» و سپس بیمارستان «الکویتی» را از دایره خدمات رسانی خارج کرد و عملا شهر رفح بدون بیمارستان ماند و مدت‌ها اجساد شهدا در کف خیابان‌ها ماند.
روشن است که طرح نظامی رژیم صهیونیستی در شهر رفح با اشغال گذرگاه رفح و بستن آن به روی مسافران و کالاها شروع شد و بعد هم محور فیلادلفیا حد فاصل نوار غزه و مصر را اشغال کرد. رژیم صهیونیستی تقریبا ۱۴ کیلومتر از محور فیلادلفیا را در مرزهای شرقی رفح تا منطقه المواصی در غرب غزه را تحت کنترل خود درآورد و نوار غزه کاملا از دنیای خارجی دور شد.
آژانس امداد و کار سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی (آنروا) اعلام کرد اکثر آوارگانی که به رفح پناه آورده‌اند پس از حملات رژیم صهیونیستی این شهر را ترک کرده‌اند و تنها ۱۰۰ هزار فلسطینی در رفح مانده‌اند. طبق ارزیابی فلسطینی، در حمله رژیم صهیونیستی به شهر رفح حدود ۱۰۰۰ فلسطینی شهید و صدها هزار فلسطینی دیگر که از زمان شروع جنگ به این شهر پناه برده بودند، آواره شدند.
در این باره، «محمد الاخرس» تحلیلگر مسائل سیاسی معتقد است عملیات رفح 2 جنبه سیاسی و یک جنبه نظامی دارد. در بُعد سیاسی، مساله به گذرگاه رفح و فیلادلفیا برمی‌گردد چرا که کنترل عملیاتی برای رژیم صهیونیستی یک دستاورد بزرگ است.
الاخرس به وبگاه خبری العربی الجدید گفت رژیم صهیونیستی بر این باور است که اشغال گذرگاه رفح، شکل پساجنگ غزه را تعیین می‌کند چرا که طرفی که مدیریت این گذرگاه را برعهده خواهد گرفت احتمالا اداره نوار غزه هم به دست او خواهد بود. اما در بعد عملیاتی، هدف رژیم صهیونیستی نابودی چهار گردان حماس در رفح است و واضح است که از نظر رژیم صهیونیستی صرف حضور آن در تک تک محله‌ها به معنای پیروزی است اما عملیات رفح، در سطح کشتار فرماندهان یا ترور آنها و یا استرداد اسرا نشانی از موفقیت و پیروزی ندارد بلکه کاملا برعکس، صحنه‌های بعدی از رفح بیانگر موفقیت مقاومت فلسطین است و از طرفی این زمزمه‌ها در میان صهیونیست‌ها شنیده می‌شود که در سایه تشدید در جبهه شمال با حزب‌الله لبنان، عملیات رفح، محاسبات استراتژی دشمن را تحت فشار قرار داده است.
۲ عملیات رفح و جبالیا
«احمد الطنانی» مدیر مرکز تحقیقات و مطالعات استراتژیک «عروبه» فلسطین در این باره گفت: جنگ مستمر رژیم صهیونیستی در غزه و سیاست آوارگی که به مدت ۹ ماه دنبال شد، مقاومت را بر آن داشت تا جنگ را به سیاست فرسایشی تبدیل کند.
الطنانی به العربی الجدید افزود: هشتمین ماه از جنگ غزه شاهد بزرگترین نبردها در محورهای تلاش اصلی ارتش اشغالگر یعنی در عملیات رفح و درگیری‌های جبالیا بود که هر 2 با فاصله زمانی اندک شروع شدند.
وی افزود رژیم صهیونیستی از مرحله اول عملیات رفح برای پنهان کردن عملیات بزرگ در اردوگاه جبالیا استفاده کرد که بیش از ۲۰ روز به طول انجامید و بخش بیشتر از مناطق مسکونی اردوگاه ویران شد. ارتش اشغالگر اینگونه تبلیغ کرد که عملیات رفح محدود بوده و به جز محور مرزی فیلادلفیا، در مناطق مشخصی انجام می‌شود اما واقعیت کاملا متفاوت است. در واقع، کاری که رژیم صهیونیستی انجام داد این بود که از طریق روند تدریجی عملیات رفح گرفته تا تخلیه این شهر مرزی و انتقال مستمر تجهیزات به رفح اردوگاه آن به تدریج افکار عمومی جهان را فریب داد.
به گفته الطنانی، رژیم صهیونیستی از تاکتیک‌هایی برای نابودی مقاومت، تحقق اهداف عملیاتی خود در میدان، سلاح‌های مستقیم و غیرمستقیم از جمله مجازات جمعی، آشوب، گرسنگی دادن، ایجاد بحران‌ها و پیگیری اطلاعاتی استفاده کرد و از تکرار همان تاکتیک‌ها در هر عملیات تهاجمی پرهیز کرد.
وی تاکید کرد رژیم صهیونیستی قبل از پیشروی خودروهای نظامی‌اش در مناطق جنگی، سیاست سرزمین سوخته را در پیش گرفت تا اطمینان حاصل شود که خطوط دفاعی مقاومت قبل از پیشروی خنثی شده است.
انتهای پیام
