به گزارش پایگاه خبری خبرآنی، زخم‌هایی که در بدن افراد دیابتی ایجاد می‌شوند، به ویژه در پاها، می‌تواند به مرور زمان آنها را دچار مشکلات جدی کند. از این رو بسیاری از دانشمندان روی حل مشکل زخم در افراد دیابتی کار می‌کنند.
به تازگی یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه ایالتی آریزونا (ASU) راهبرد چند مرحله‌ای را تدوین کرده‌اند که نانومواد مختلفی را برای درمان زخم به کار می‌گیرند. نتایج این پروژه در نشریه Biomaterials منتشر شده است و در آن محققان یک پانسمان زخم نانویی را روی مدل موش دیابتی آزمایش کردند که نشان می‌دهد این فناوری موجب بهبود سریع‌تر زخم‌ها میشود.
جردن یارون از دانشگاه ایالتی آریزونا می‌گوید: «شفابخشی یک زخم مانند ساختن یک خانه است. شما باید قبل از اینکه لوله کشی را انجام دهید، ابتدا پایه و اساس خانه را ایجاد می‌کنید. در این فناوری، ما توجه داریم که زخم در کدام مرحله قرار دارد. درمان مناسب آن مرحله را در زمان مناسب انجام می‌دهیم.»
تجزیه و تحلیل محققان نشان می دهد که رویکرد آنها به طور غیر منتظره‌ای جمعیت سلول‌های ایمنی را که معمولاً در زخم هایی دیده نمی شود، افزایش داده که این موضوع می تواند التهاب را برطرف کند. این کار یک روش جدید برای تسریع در بهبود زخم است.»
از نظر بالینی، روش استاندارد برای درمان زخم ها، تمیز نگه داشتن آنها و استفاده از پانسمان برای محافظت از آنها در هنگام بهبودی است. این رویکرد مشکل را برای بیشتر زخم‌ها حل می‌کند اما برای بیماران مبتلا به دیابت، کافی نیست. علاوه بر ایجاد گردش خون و نوروپاتی ضعیف در دیابت می تواند با اختلال در عملکرد سلول‌های ایمنی، بهبود زخم را مختل کند.
محققان این پروژه راهبردی را برای درمان زخم‌های دیابتی ابداع کردند و آن را با یک پانسمان متداول در یک مدل موش دیابتی مقایسه کردند.
برای اولین قدم، این تیم یک پانسمان نانومواد ابریشمی را که با نانومیله‌های طلا ترکیب کردند. از آنجا که نانومیله‌ها طلا به راحتی نور را به گرما تبدیل می کنند، این تیم توانست لیزر را در پانسمان هایی که بر روی زخم های تازه در موش ها قرار می گیرد هدایت کند و گرمایی را تولید کند که به سرعت زخم را مهر و موم کرده و سطح بالایی از محافظت را فراهم می کند.
یارون توضیح داد که در این راهبرد، محققان هیستامین را به ترکیب پانسمان اضافه کردند، یک ترکیب بیوشیمیایی طبیعی تولید شده توسط سیستم ایمنی بدن که نقش مهمی در التهاب، رشد رگ های خونی و واکنش های آلرژیک ایفا می کند.
التهاب پاسخ اولیه بدن در برابر صدمات است، اما در نهایت فروکش می کند تا بدن بتواند بازسازی شود. با این حال، زخم‌های دیابتی می توانند در مرحله اول به دام افتاده و التهاب مداوم و درجه پایین را همچنان داشته باشند که این امر روی بهبود زخم تاثیر منفی دارد.
محققان برای بستن زخم و محافظت از زخم‌های دیابتی در موش‌ها، یک پانسمان نانویی ابریشمی را با نانومیله‌های طلا ارائه کردند. نتایج نشان داد که درمان زخم با سرعت بالایی انجام میشود.
