تلاش برای مشارکت دادن دیگران در دستاوردها و استفاده از همه ظرفیت‌های موجود یک سازمان برای رسیدن به هدفی تعیین شده، موفقیت بزرگی است که کارکنان و دست‌درکاران شرکت ملی گاز ایران نمونه بارز آن هستند.
تلاش برای مشارکت دادن دیگران در دستاوردها و استفاده از همه ظرفیت‌های موجود یک سازمان برای رسیدن به هدفی تعیین شده، موفقیت بزرگی است که کارکنان و دست‌درکاران شرکت ملی گاز ایران نمونه بارز آن هستند.
موفقیت، در واقع، مشارکت کارکنان در انجام امور و استفاده از همه ظرفیت‌ها، برای رسیدن به هدف است. صنعت گاز کشور از ابتدای انقلاب تاکنون با استفاده از توان و ظرفیت بسیار بالای کارکنان و مجموعه بدنه (با تجربه ۵۰ ساله خود) و کارکنان و مهندسان کارآزموده، تلاش کرده به صورت مستمر نیازهای ضروری کشور را در زمینه تامین انرژی برطرف سازد. به‌ویژه در پنج سال گذشته که با برنامه‌ریزی انجام شده و توجه به توان داخلی و نیز اسناد بالادستی، تامین گاز ایمن، مطمئن و پایدار و مهم‌تر از همه، توانمندسازی در عرصه‌های مختلف آن، این مهم به نحو احسن به انجام رسیده است.
همه تلاش این صنعت در ۵۰ سال دوم فعالیت خود، معطوف به کار زیرساختی و زیربنایی است که این حرکت، همان اجرایی کردن شعار «عبور از کمیت به کیفیت» است و می‌توان آن را به مثابه توانمندسازی در مبادی ذی‌ربط با توجه به شعار سال (اقتصاد مقاومتی و حمایت از ساخت داخل و نیروی کار ایرانی) قلمداد کرد، زیرا مهمترین موضوع، ایجاد توانمندی و مهارت‌آموزی در همه بخش‌هاست که در حوزه گاز بسیار به آن پرداخته شده و این موضوع به‌طور دقیق همسو با منافع ملی و توسعه صنعت گاز است.
برای رسیدن به این اهداف، برون‌سپاری فعالیت‌ها یکی از مهمترین و کاراترین روش‌ها در این زمینه است که البته این کار به یک‌باره انجام شدنی نیست، به همین دلیل، صنعت گاز کشور با مهارت‌آموزی کارکنان در بخش‌های مختلف تولید و همچنین آموزش و مهارت‌آموزی نیروهای خارج از سازمان، همه تلاش خود را برای تحقق شعار سال و برنامه‌های توسعه‌ای شرکت انجام داده است.
زمینه‌سازی برای تولید داخلی و داخلی سازی تجهیزات از دو برنامه مهم صنعت گاز ایران است که در این باره تاکنون در بخش گازرسانی ۹۹ درصد و در بخش پالایشگاهی خطوط انتقال، ۷۵ درصد به خودکفایی و خوداتکایی رسیده است.
در واقع، اقدام‌های بسیار خوب و گوناگونی برای حمایت و تقویت ساخت داخل از ابتدای انقلاب تاکنون انجام شده است. برای نمونه، می‌توان به ساخت توربین‌های گازی به دست ۲ شرکت ایرانی ( که پیش از این تنها در انحصار چند شرکت بین‌المللی بود) و تولید ماده بودارکننده گاز (مرکاپتان) مصرفی کشور اشاره کرد که پیش‌تر و تاکنون از طریق واردات از خارج تامین می‌شد.
هم‌اکنون با احداث واحد صنعتی تولیدکننده این ماده، ایران به عنوان سومین کشور تولیدکننده ماده بودار کننده در دنیا شناخته خواهد شد. از همین رو به جرأت می‌توان گفت که صنعت گاز کشور در بخش‌هایی نظیر فناوری یا ایجاد رقابت سازنده در کشور و همچنین در بحث حمایت مالی از ایده‌های گوناگون، اقدامات موثری به عمل آورده است.
این در حالی است که در بخش علمی نیز حمایت از پردیس‌های پژوهش و فناوری و شرکت‌های دانش‌بنیان همیشه سرلوحه کارهای این شرکت قرار داشته است. به عنوان نمونه می‌توان به حمایت از ایجاد و افتتاح انستیتوی فرآورش گاز در اسفندماه پارسال در پژوهشگاه صنعت نفت اشاره کرد که نشان‌دهنده توسعه بعد علمی و زیرساختی بحث توانمندسازی در صنعت نفت است.
یکی از ماموریت‌های صنعت گاز ایران در بعد اجرایی، همانا تولید، انتقال و توزیع گاز ایمن، پایدار و مطمئن به مردم و بخش‌های ذی‌نفع کشور بوده که در این سال‌ها، این مهم به خوبی به منصه ظهور رسیده است.
برای این کار، هم توانمندی و ظرفیت پالایشگاه‌ها، خطوط انتقال و ایستگاه‌های جدید ارتقا یافته و هم با استفاده از بند «ق» تبصره ۲ قانون بودجه سال ۹۳ در طول پنج سال گذشته، گازرسانی به روستاها از ۱۴ هزار روستا به بیش از ۲۶ هزار روستا افزایش یافته که این موضوع، هم آرامش، رفاه و پاکیزگی محیط زیست را برای مردم به ارمغان آورده و هم سبب اشتغال‌زایی در مناطق روستایی و دورافتاده، مرغداری‌ها، دامداری‌ها، گلخانه‌ها و مناطق پرورش گل و گیاه و ... شده است.
در بخش پایانی، باید درباره گازرسانی به نیروگاه‌ها که یکی از مراکز راهبردی کشور محسوب می‌شوند، نیز سخن گفت. صنعت گاز کشور در بخش عرضه گاز به نیروگاه‌ها از ۳۸ میلیارد مترمکعب گاز ارسالی به آنها در سال ۹۲ به ۶۷ میلیارد و ۵۰۰ میلیون مترمکعب در سال ۹۶ رسیده است. هم‌اکنون برنامه‌ریزی برای رسیدن به بیش از ۷۰ میلیارد متر مکعب در سال ۹۷ در دستور کار است که این موضوع نشان‌دهنده افزایش ظرفیت و رشد بسیار خوب تولید، پالایش، انتقال، توزیع و استفاده درست از این انرژی پاک است.
این میزان گازرسانی به نیروگاه‌ها افزون بر آن که منجر به صرفه‌جویی در مصرف سوخت شده، در عمل سبب ارزآوری و جلوگیری از خروج ارز، رشد توان داخلی، کاهش آلودگی هوا و جلوگیری از آلودگی زیست محیطی، تامین برق در شرایطی که آب مشکل اصلی است و ... نیز می‌شود.
منبع: شانا
