به گزارش پایگاه خبری خبرآنی به نقل از رویترز، نورالدین عزیزی وزیر تجارت طالبان هفته گذشته در مصاحبه با رویترز گفت ازبکستان، ترکمنستان و افغانستان قصد ساخت یک مرکز لجستیکی در استان هرات در غرب این کشور را دارند. این سه کشور آماده یک سری طرح‌های رسمی برای ایجاد یک قطب لجستیکی جدید طی دو ماه آینده می‌شوند.
اما این سوال مهم که چه کسی هزینه ساخت این قطب لجستیکی را تامین می‌کند بدون پاسخ مانده است. این قطب پیشنهادی به عنوان بخشی از کوریدور حمل و نقل بین‌المللی شمال به جنوب INSTC عمل خواهد کرد، یک پروژه حمل و نقل بین دولتی 7200 کیلومتری که اولین بار در سال 2000 توسط ایران، روسیه و هند ارائه شد. لیست شرکت کنندگان در این پروژه بعداً به 14 کشور از جمله عمان، ترکیه، آذربایجان، ترکمنستان، قزاقستان، افغانستان و پاکستان افزایش یافت. اوکراین هم از اعضای این پروژه است اما جنگ باعث توقف مشارکت فعال آن شده است.
نقطه آغازین این کریدور بین المللی در روسیه است و حمل و نقل از این کشور و توسط شبکه‌های جاده‌ای، ریلی و دریایی گسترش خواهد یافت. این مسیر بیشتر از قلمرو کشورهای روسیه، آذربایجان، آسیای مرکزی، افغانستان، پاکستان، هند و ایران می‌گذرد.منطق پشت این پروژه بسیار ساده است.هدف از طراحی این کوریدور بین‌المللی ایجاد کوتاه‌ترین مسیر حمل و نقل زمینی است که می‌تواند جایگزین کانال سوئز شود و 30 روز از زمان حمل و نقل کالاها بین هند و روسیه کم کند.
این قطب لجستیکی جدید در افغانستان به عنوان یک کانال توزیع عمل خواهد کرد که کالاها را از مسیر جاده‌ای به ریلی و بعد به بنادر ایران، پاکستان و هند منتقل می‌کند تا به منطقه خاورمیانه و آسیا پاسیفیک انتقال یابند.
وزیر تجارت عربستان در گفتگو با رویترز گفت از این قطب برای انتقال نفت روسیه به خاورمیانه و آسیا استفاده می‌شود.
یافتن مسیرهای تجارت به دور از تحریم‌های آمریکا برای کشورهایی مثل روسیه و ایران اهمیت بسیاری دارد. وقایع بین المللی مانند حمله روسیه به اوکراین و بحران کانال سوئز زنجیره‌های عرضه جهانی را مختل کرده و باعث بی‌ثباتی مسیرهای تجاری شده است. بنابراین پروژه‌هایی مانند کوریدور شمال به جنوب می‌توانند احیا کننده تجارت جهانی باشند.
این پروژه به ایران و روسیه جهت دور زدن تحریم‌های آمریکا کمک می‌کند. این مسیر چندین سیستم حمل و نقل در کشورهای مختلف را یکپارچه می‌کند و روسیه و ایران بیشترین پروژه‌های زیرساختی را در اختیار خواهند داشت. روسیه 34.6 درصد و ایران 33.7 درصد از کل سرمایه‌گذاری‌های برنامه‌ریزی شده را شامل می‌شوند. قزاقستان هم 16.5 درصد از سرمایه‌گذاری در این پروژه را بر عهده دارد.
اروپا همواره اصلی‌ترین تمرکز اقتصادی روسیه بوده است. اتحادیه اروپا بیش از یک سوم تجارت روسیه را در 2020 در اختیار داشت. اما تغییر شرایط و سیاست‌ها باعث شده افغانستان یک بار دیگر در مرکز توجه روسیه قرار گیرد.
انتهای پیام/31
