به گزارش پایگاه خبری خبرآنی، قرار گرفتن در معرض مقادیر زیادی آلومینیوم می‌تواند برای بدن سمی باشد و عوارض جانبی به دنبال داشته باشد. محققان دانشگاه اسکندریه به بررسی اثر سیلیمارین روی مسمویت‌های آلومینیوم پرداختند و نشان دادند زمانی که این ماده به همراه کیتوزان به صورت نانوذره در بدن استفاده شود می‌تواند اثرات محافظتی در برابر آسیب‌های ناشی از کلرید آلومینیوم داشته باشد.
سیلیمارین به دلیل خاصیت آنتی‌اکسیدانی شناخته شده است، به این معنی که می‌تواند با استرس اکسیداتیو مضر در بدن مبارزه کند. استرس اکسیداتیو هنگامی رخ می‌دهد که عدم تعادل بین رادیکال‌های آزاد رخ دهد. این استرس می‌تواند در اثر قرار گرفتن در معرض آلومینیوم ایجاد شود. کیتوزان، یک ماده طبیعی استخراج شده از پوسته سخت پوستان است، که برای رهایش و افزایش اثربخشی داروهایی مانند سیلیمارین استفاده می‌شود.
این گروه تحقیقاتی نانوذرات سنتز شده را روی موش‌های آزمایشگاهی به کار گرفتند و موش‌ها را در معرض کلرید آلومینیوم قرار دادند. بعد از یک ماه، آسیب‌های کلیوی در موش‌ها ظاهر شد که این امر با افزایش سطح TBARS و H۲O۲، که نشانگر استرس اکسیداتیو هستند، همراه بود.
یافته‌های این گروه نشان داد هنگامی که از سیلیمارین و کمپلکس نانویی سیلیمارین و نانوذرات برای درمان استفاده شده، این اثرات منفی به طور قابل توجهی کاهش یافت. فرم نانوذرات سیلیمارین اثرات محافظتی بیشتر نسبت به سیلیمارین رایج نشان داد. این ساختار نانویی در بازگرداندن تعادل بین اکسیدان‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها نقش مهمی ایفا کرد و اثر ضدالتهابی قابل توجهی در برابر سمیت کلرید آلومینیوم نشان داد.
نتایج این پروژه درک محققان را از سمیت نفروتوکسیک گسترش می‌دهد و راهبرد درمانی جدیدی را با استفاده از فناوری نانو برای تقویت اثرات ترکیبات طبیعی مانند سیلیمارین ارائه می‌دهد.
تحقیقات دانشگاه اسکندریه شواهد امیدوارکننده‌ای را ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد سیلیمارین، به ویژه هنگامی که به عنوان نانوذره تحویل داده می‌شود، می‌تواند روی کلیه اثرات محافظتی در برابر آلومینیوم داشته باشد.
