قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا مَا بِصَاحِبِكُمْ مِنْ جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ لَكُمْ بَيْنَ يَدَيْ عَذَابٍ شَدِيدٍ(سبا 46) * * * بگو: «شما را تنها به یک چیز اندرز می‌دهم، و آن اینکه: دو نفر دو نفر یا یک نفر یک نفر برای خدا قیام کنید، سپس بیندیشید این دوست و همنشین شما [محمّد] هیچ گونه جنونی ندارد؛ او فقط بیم‌دهنده شما در برابر عذاب شدید (الهی) است!» * * * شما را گو به یک‌نکته دهم پند/و آن پند این بود در کار دادار/ بپا خیزید دو به دو به همراه/ و یا یک‌یک و از بعد چنین‌کار/ کنید اندیشه، مجنون نیست آن‌مرد/ همان‌کو با شمایان همزبان است/ شما را پیش پیش کیفری سخت/نباشد او، مگر هشدار خوان است
منبع :
مهر
