ذبیح‌الله پورشیب در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی پایگاه خبری خبرآنی، در خصوص برگزاری کمپ‌های بین‌المللی و داخلی ماه‌های اخیر خود اظهار داشت: در این مدت کمپی در کشور فرانسه با حضور 100 ورزشکار، قهرمان و مدال‌آور قاره‌‌های مختلف برگزار شد. در این کمپ من، سعید حسنی‌پور مربی تیم ملی کاراته هنگ‌کنگ و فاروق عبدالسلام مربی کره‌جنوبی تدریس کردیم. کمپ بین‌المللی بسیار خوبی بود و قرار است این کمپ‌ها ادامه داشته باشد. بعد از آن کمپ داخلی با حضور نزدیک به 100 هنرجو برگزار شد و 3،4 روز این نفرات دور هم تمرین کردند و من، سجاد گنج‌زاده و بهمن عسگری تجربیات خود را در اختیار آنها قرار داریم. وظیفه داریم دین خود را تا هر زمانی که مفید هستیم در کاراته ادا کنیم.
وی در خصوص استعدادهای این کمپ عنوان کرد: استعدادهایی حضور داشتند که در آینده قطعاً بیشتر از آنها خواهید شنید. یکسری استعدادها جرقه هستند که باید شعله‌ور شوند. این اتفاق نیز زمانی خواهد افتاد که به آنها کمک شود تا در مسیر درست قرار بگیرند. باید از لحاظ انگیزشی، روحی و روانی تجربیات در اختیار آنها باشد. از طرفی مهم است خود این بچه‌ها نیز چگونه تمرین کنند و مسیر قهرمانی را به گونه‌ای طی کند تا به اهداف‌شان برسد.
کاپیتان تیم ملی کاراته با گلایه از مسئولان ورزش استان ایلام عنوان کرد: متاسفانه یک سال و نیم است که ایلام هیچ حمایتی نمی‌کند. هر زمانی که سراغ مسئولان استانی رفتم، عنوان کردند که بودجه ندارند یا نمی‌توانند کاری انجام بدهند. فقط به صورت کلامی عنوان می‌کنند که حمایت خواهند کرد اما این حمایت به قول خودشان فقط معنوی است. نمی‌دانم در سایر استان‌ها نیز حمایت فقط معنوی است یا خیر؟ امیدوارم آقای وزیر از مدیران ورزش و جوانان استان ایلام در این خصوص سوال کند.
پورشیب تصریح کرد: تعجبم از این است که در طی یک سال و نیم هیچ بودجه‌ای برای استان اسلام نیامده است! مگر استان ایلام چند قهرمان دارد؟ سال‌ها است که ورزشکار ملی هستم و برای کشور افتخارآفرینی کردم. با وجود این همه افتخار و دستاورد از من اینگونه حمایت میشود، وای به حال قهرمانان جدید. شاید وزارت ورزش و جوانان طی یک سال و نیم بودجه‌ای برای ایلام در نظر نگرفته است.
وی افزود: در این مدت فقط گفتند که بودجه و پول نداریم و نمی‌توانیم حمایت کنیم و فقط وعده ماه‌های آینده را دادند. در حالی که از سایر قهرمانان استان‌های دیگر شنیدیم که کم و بیش حمایت می‌شوند. یک سال و نیم است که هیچ کمکی به من نکردند و فقط قول دادند. امیدوارم در این خصوص شفاف‌سازی شود. اینکه یک استان کوچک هیچ بودجه‌ای نداشته باشد، خیلی بد است و اگر بودجه بوده است نیز بدتر است. قطعاً بدون پول و حمایت ورزش در هر استانی می‌میرد و رشد نخواهد کرد و خاموش خواهد شد.
دارنده دو مدال برنز جهان خاطرنشان کرد: ورزش استان ما نه اسپانسر دارد و نه حمایتی از طرف اداره کل ورزش و جوانان و سایر دستگاه‌ها صورت می‌گیرد. نمی‌دانم با این شرایط چگونه قرار است ورزش استان ایلام پیشرفت کند و جوانان به کجا پناه ببرند. قطعاً اگر حمایتی صورت نگیرد شاهد معضلات اجتماعی خواهیم بود. وقتی ورزش در استان فعال نباشد و چهره‌ها و قهرمانان استان حمایت نشوند، سایر جوانان به چه انگیزه‌ای ورزش را ادامه بدهند.
پورشیب اظهار داشت: با این همه سابقه بارها درخواست یک سالن ورزشی کردم اما سالنی ندادند تا تجربیاتم را در اختیار جوانان بگذارم. فقط می‌گویند به استان و شهر کمک کنم اما نمی‌گویند چگونه وقتی هیچ حمایتی نیست، چه کمکی انجام بدهم. یعنی استان ما یک سالن ندارد که در اختیارم قرار بدهند؟ این همه سالن ورزشی در استان است اما یک ساعت در اختیارم نیست که کاراته تدریس کنم. هر چی هم پیگیری کردم هیچ اتفاقی نیفتاده است.
وی افزود: شاهد هستم قهرمانان استان‌های دیگر از امکان ورزشی به نحو احسن استفاده می‌کنند. به جای اینکه قدردان زحمات قهرمانی باشند که سال‌ها برای کشور افتخار آفرینی کرده و حالا می‌خواهد در کشور خودش کار کند، شرایط را نیز می‌ببندند. وقتی فضا بسته است و هیچ حمایتی صورت نمی‌گیرد مقصر چه کسی است؟ فقط از ورزشکار انتظار موفقیت و مدال دارند، اما هیچ حمایتی نمی‌کنند. هیچ وقت در مورد پول و پاداش صحبت نمی‌کنم اما ناراحت می‌شوم که هیچ حمایتی صورت نمی‌گیرد و فقط انتظار مدال دارند. جاده رفاقت باید دو طرفه باشد.
دارنده مدال طلا و برنز بازی‌های آسیایی تصریح کرد: باید بستر و فضای مناسب فراهم شود که با تجربه دو دهه عضویت در تیم ملی که تجربیات بین‌المللی بسیاری کسب کردم بتوانم کمک کنم. امیدوارم مدیران ورزشی در سطح کشور و استان‌ها با تفکری جدید، فضای مناسب را در اختیار جوانان و قهرمانان بگذارند. برای موفقیت و آینده ورزش کشور باید به قهرمانان جوان و تحصیلکرده اعتماد کرد؛ چرا که در غیر این صورت ورزش ما درجا خواهد زد.
پورشیب در پایان عنوان کرد: نخبه‌های ورزشی و علمی دوست دارند خالصانه و صادقانه در مملکت خودشان خدمت کنند، اما با رویه‌ای که شاهد آن هستیم اتفاقات مثبتی رخ نخواهد داد و مسیر موفقیت و پیشرفت را گم خواهیم کرد. در کشورمان نیروهای دلسوز و و متخصص کم نداریم و‌باید از آنها به خصوص در بدنه ورزش به درستی استفاده کرد.
انتهای پیام/
