به گزارش پایگاه خبری خبر آنی، وحیده علیمیرزایی. پژوهشگر حوزه زنان و خانواده طی یادداشتی به موضوع زنان پرداخت که جزییات آن به شرح ذیل است؛
شبکه های اجتماعی در بستر یک جامعه اطلاعاتی، کارکرد موثر شبکه که همان همگرایی است را به تصویر می کشند. شبکه های اجتماعی به عنوان یکی از خدمات برجسته فضای مجازی باعث شکل گیری مفاهیمی مانند صمیمیت و اعتماد در فضای سایبری شده است. مفاهیمی که در گذشته ای نه چندان دور دستیابی و تحقق آن در حد یک رؤیا بود. ارتباط در شبکه های اجتماعی، ارتباط هایی خودگزین هستند. در این سبک ارتباطی نقش افراد در تولید، توزیع و دریافت پیام ها بیشتر است.
پیام ها به صورت دوطرفه و میان مجموعه افراد به چرخش در می آید. شبکه های اجتماعی با توجه به قدمت خود اولین جایی هستند که می توان حضور کاربران در مقابله با منتشر شدن شایعات و دست به دست شدن مضامین بی منطق را مشاهده کرد. کاربران ابتدا در صفحه ای شخصی خود با این موارد مقابله می کردند؛ اما گسترش سریع و فراگیر شبکه های اجتماعی میان افراد پرسش هایی را درباره پیامدهای احتمالی آنها برای کاربران و جامعه ایجاد کرده است.
با نگاهی دقیق تر، جامعه را می توان ترکیبی از شبکه های متعدد شامل شبکه های میان سازمان ها، شبکه درون سازمانی، شبکه های شخصی، شبکه های رایانه ای، شبکه های فرامرزی تصور کرد که اطلاعات از طریق آنها جریان پیدا می کند. شبکه های اجتماعی در سیر پیشرفت تکنولوژیک خود به عنوان رسانه های اجتماعی نیز مطرح می شوند. در تعریف رسانه های اجتماعی باید گفت نوعی از رسانه هستند که بعد از رسانه های جمعی ظاهر شده اند و امکان تعامل میان تولیدکننده پیام و دریافت کننده آن را فراهم می کنند.
بنا به گفته متخصصان، شبکه های اجتماعی هم مانند سایر فناوری ها، هنجارها و ناهنجاری های خاص خود را دارند. شبکه های اجتماعی مجازی و شکل گیری روابط فرهنگی و اجتماعی در قالب آن، در عین حال که ابزار مفیدی برای کسب و تبادل اطلاعات و نیز فضا برای بروز و نشان دادن هویت فرهنگی اعضای آن است، می تواند مخرب نیز باشد.
به بیان دیگر، شبکه های اجتماعی ابزار قدرتمندی است که هم می تواند باعث فساد به دلیل بی تعهدی نسبت به مؤلفه ها و ارزش ها و هنجارهای جامعه شود و هم ابزار آموزش و رشد علمی و فرهنگی و اجتماعی افراد را فراهم آورد؛ بنابراین با وجود شبکه های اجتماعی مجازی، شکل جدیدی از زندگی در فضای مجازی شکل گرفته است و روابط میان افراد با شکل سنتی آن تفاوت کرده و تغییرات انکارناشدنی بر روابط اجتماعی بر جای مانده است.
در مباحث آسیب شناسی نهاد خانواده، یکی از محورهای پراهمیت، بررسی آسیب های ناشی از تحولات خانواده است. تحولاتی که خود منشأ بروز دگرگونی های عمیق و اساسی در نوع روابط و ارزش های خانوادگی است. ظهور تکنولوژی های ارتباطی در عصر حاضر به همراه تحولاتی که در فضای مجازی به وجود آمده، بسیاری از کارکردهای خانواده را دچار اختلال کرده است.
بحران بی حجابی در فضای مجازی که مدت زیادی نیست که خود را به عنوان یک چالش دینی و فرهنگی نشان داده است، کمتر از یک دهه پس از شکل گیری اولین شبکه های اجتماعی بروز و ظهور پیدا کرده است؛ بنابراین استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی بر وضعیت عفاف و جوانان تأثیرات منفی دارد و در عمل باعث ترویج مشکلاتی در این زمینه برای جوانان می شود. آنچه به عنوان بدحجابی و بی حجابی در جامعه دینی با آن مواجه هستیم، یک فرهنگ استعماری و وارداتی است. پس از انقلاب نیز دشمن برای پیشبرد اهداف استعماری خود، بدحجابی را برای کشورهایی مانند ایران که اصالت فرهنگی دارند در نظر گرفته و از هیچ تلاشی در این راه مضایقه نکرده است. چه جاهلانه است که دشمن با هدف ارج نهادن به حریم خصوصی زن، بر این فریضه الهی دست گذاشته و شعار حجاب اختیاری را سر داده است! غافل از اینکه برای ارضای امیال آلوده و انباشته کردن توبره های سرمایه داری خود، این آینۀ جمال خداوندی را بازیچه قرار داده است.
