جنگ نسل کشی که اشغالگران علیه نوار غزه از هفت اکتبر به راه انداخته‌اند و علی‌رغم بدتر شدن روز به روز وضعیت میدانی، خبرنگاران فلسطینی را از ادامه کار خود باز نداشته‌است.
به گزارش خبرآنی، خبرنگاران فلسطینی در نوار غزه بحران‌های پیچیده و واقعیت میدانی دشواری را تجربه می‌کنند که نتیجه حمله مستقیم رژیم صهیونیستی به آنها، دفاترشان و مقر سازمان‌های رسانه‌ای آنها، اعم از محلی یا بین‌المللی و همچنین خانه‌ها و خانواده‌هایشان است.
به نقل از وبگاه روزنامه العربی الجدید، اشغالگران صهیونیست همچنین با بمباران شبکه‌های ارتباطی و مختل کردن اینترنت، تمامی امکاناتی را که به خبرنگاران اجازه می‌دهد کار خود را انجام دهند، هدف قرار می‌دهند. این علاوه بر محدود کردن توانایی آنها در تردد با جلوگیری از ورود سوخت لازم برای وسایل نقلیه یا ژنراتورهای برق برای تجهیزات رسانه‌ای آنها است. در این زمان، فشارهای روانی بر خبرنگاران فلسطینی که نگران خود و خانواده‌هایشان هستند، در حال افزایش است.
مثنی النجار، خبرنگار به العربی الجدید گفت که حدود ۴۴ نفر از اعضای خانواده خود، ۱۳ نفر از بستگان همسرش و همسایه‌هایش را از دست داده‌است و همچنین ۲۲ نفر از بستگانش بیش از ۲۰ روز است که زیر آوار مانده‌اند. وی به پیامدهای منفی این امر بر کارش به ویژه با توجه به آوارگی و همچنین آواره شدن بستگانش و اقامت آنها در چادرها و مدارس پناهندگان در شرایط سخت و دشوار اشاره کرد.
النجار می‌گوید که فشارهایی بر خبرنگاران فلسطینی از همه جهات وجود دارد، چه از ناحیه حملات هواپیماهای جنگی و موشک‌ها و چه ترس دائمی برای خانواده، اقوام و همسایگان. او می‌گوید: حین نوشتن مطالب خبرنگاری احساس می‌کنم به دلیل انباشته شدن حوادث و صحنه‌های خشونت، علاوه بر فشارهای خانوادگی بدنم می‌لرزد. احساس می‌کنم که در ترددم، محدود شده‌ام و از ترس هدف قرار گرفتن نمی‌توانم از هیچ اتفاق زنده‌ای فیلمبرداری کنم. هرچه در دانشگاه‌ها و دوره‌های آموزشی به ما گفتند به دلیل جنگ دیوانه‌کننده و شرایط سخت و بی‌سابقه، عکس آن را در میدان دیدیم، زیرا هیچ حمایتی از خبرنگاران و خانواده‌های آنها وجود ندارد و هیچ حقوقی ندارند و شرایط مناسبی برای کار ما فراهم نشده‌است.
به گفته النجار، با وجود تیرگی واقعیت پیچیده‌ای که در آن هدف قرار دادن غیرنظامیان فلسطینی به ویژه کودکان، زنان، اصحاب رسانه، کادر آمبولانس و دفاع مدنی در حال افزایش است، پوشش خبری همچنان ادامه دارد تا روایت فلسطینی‌ها را به جهان منتقل کند.
شرایط برای عمرو ابوندی، خبرنگار فلسطینی که از روز اول تجاوز خانه خود را در شمال نوار غزه ترک کرد، بهتر نبوده‌است زیرا شرایط به دلیل حملات هوایی و صداهای عظیم بمباران و انفجارها دشوار است.
ابوندی به سختی شرایط میدانی در جریان پوشش مطبوعاتی در داخل مجتمع الشفا و در لحظه‌ای که اشغالگران ورودی اصلی را هدف قرار دادند و سپس ساختمان قدس را در داخل مجتمع الشفا بمباران کردند، اشاره کرد.
وی گفت که پس از آن مستقیما چادر خبرنگاران هدف قرار گرفت و این امر باعث شد تا او برای پوشش خبری در سفری طاقت فرسا که بیشتر آن را با پای پیاده گذرانده بود، به منطقه مرکزی برود.
ابوندی گفت که از روز اول تجاوز رژیم صهیونیستی، به دلیل صحنه‌های کلی بمباران و تخریب و همچنین صحنه‌های خون، اعضای بدن و وضعیت وخیم غیرنظامیان به ویژه قتل عام خونین در بیمارستان المعمدانی، قتل عام مسجد السوسی در غرب شهر غزه و همچنین قتل عام جبالیا، در معرض انواع فشارهای کاری و روانی قرار گرفت. وی گفت: در آن زمان پاهایم سست شد و اشک از چشمانم فرو ریخت.
وی ادامه می‌دهد: لحظه‌ای که در حین کارم شاهد کشتار یا رویدادی بودم، به ویژه با توجه به درخواست اسرائیل مبنی بر لزوم تخلیه و رفتن به مناطق مرکزی و جنوبی غزه، نگران خودم و خانواده‌ام می‌شدم. وضعیت بسیار بدی داشتم و به دلیل مختل بودن ارتباطات نمی‌توانستم با آنها تماس بگیرم.
وی گفت که این واقعیت دشوار بر کیفیت پوشش میدانی سایه افکنده است، زیرا ذهن خبرنگاران درگیر خانواده، امنیت و در دسترس بودن مواد غذایی است.
یحیی الیعقوبی، خبرنگار فلسطینی، توجه را به وضعیت خطرناکی که خبرنگاران فلسطینی را به دلیل شرایط سخت و ظالمانه کاری احاطه کرده‌است، جلب می‌کند.
الیعقوبی توضیح می‌دهد که هر خبرنگار فلسطینی به دلیل تأثیر شدید کلمات و تصاویری که با آن درد و رنج فلسطینی‌ها را به تصویر می‌کشد، در معرض هدف قرار گرفتن است.
وی گفت: این بحرانی بزرگ و لکه ننگی بر پیشانی قوانین حقوق بشری است که آزادی عمل خبرنگاری و آزادی بیان را تضمین می‌کند.
خوله الخالدی، خبرنگار فلسطینی از آغاز تجاوزات، مجبور به ترک خانه خود در منطقه‌ای در شمال غرب شهر غزه شد.
الخالدی به العربی الجدید گفت: من تمام جنگ‌های قبلی را پوشش دادم. صحنه رویداد را تماشا می‌کردیم و به دفاتر بازمی‌گشتیم. ما همه امکانات لازم را داشتیم. چه اینترنت، چه لوازم اولیه و یا حتی مایحتاج زندگی عادی مانند غذا و آب. نگرانی در این خصوص نداشتیم.
وی افزود: لحظه‌ای که خانه هر خبرنگاری در جنگ‌های قبلی هدف قرار می‌گرفت، می‌توانست به هر جای دیگری برود، اما در این جنگ شدید خانه‌هایمان و مکان‌هایی را که می‌توانستیم به آنجا پناه ببریم، از دست دادیم. ما امنیت شخصی خود را در سایه هدف قرار دادن مستقیم خبرنگاران از دست دادیم. همچنین امنیت خانواده و کودکانمان را که با جنگی هولناک و بی‌سابقه روبه‌رو هستند، از دست دادیم.
وی به رنج اضافی تعداد زیادی از خبرنگارانی اشاره کرد که در چندین جبهه به عنوان متخصصان رسانه می‌جنگند زیرا آنها پس از یک روز کاری سخت برای خوابیدن به اماکن آوارگان بازمی‌گردند که فاقد مهم‌ترین نیازهای زندگی هستند.
اما الخالدی تاکید می‌کند: ما می‌خواهیم به سفر ادامه دهیم، زیرا به پیام خود، عدالت آرمان خود و اجتناب‌ناپذیر بودن این حرفه ایمان داریم که شبیه کار پزشکی است که تا آخرین رمق در زندگی‌اش کار می‌کند. ما تا آخرین نفس، قلم و میکروفون را به دوش می‌کشیم تا پیاممان صدا و انعکاس داشته باشد.
بر اساس آخرین آمار دفتر رسانه‌ای دولت غزه، از آغاز تجاوزات رژیم صهیونیستی تاکنون حدود ۹۷ خبرنگار شهید شده‌اند. این در حالی است که سندیکای خبرنگاران فلسطین از مفقود شدن دو خبرنگار و بازداشت ده‌ها نفر از جمله ضیاء الکحلوت، مدیر شبکه العربی الجدید خبر داده‌است.
همچنین این سندیکا از مجروح شدن بیش از ۸۰ خبرنگار و هدف قرار دادن خانه‌های بیش از ۶۰ خانواده خبرنگاران، تخریب مقر حدود ۶۰ موسسه و دفتر مطبوعاتی و اخلال در روند کار ۲۴ ایستگاه رادیویی محلی خبر داد.
نیروهای اسرائیلی از هفت اکتبر در مرز لبنان، عصام العبدالله، خبرنگار رویترز و فرح عمر و ربیع المعماری، خبرنگاران المیادین را به شهادت رساندند.
انتهای پیام
