امیرمحمد یزدانی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی پایگاه خبری خبرآنی درباره کشتی‌هایش در وزن جدید مسابقات قهرمانی کشور اظهار داشت: یک مقدار وزنم کم بود و یک کیلو زیر وزن بودم. کشتی‌گیران 74 کیلو همه خوب و بچه‌های مازندران هم که در این وزن عالی هستند. هر چهار نفر روی سکوی این وزن مازندرانی بودیم. سطح مسابقات هم خوب بود.
وی در مورد صحنه مشکوک کشتی‌اش با عادل پناهیان که نسبت به آن اعتراض داشت، تأکید کرد: احساس کردم یک صحنه مشکل داوری پیش آمد. نظرات در این مورد متفاوت بود، اما من فکر می‌کنم قانون باید طوری باشد که شک و شبهه‌ای پیش نیاید.
* حاشیه همیشه بیشتر از مسابقه دیده می‌شود
یزدانی که پیش از این گفته بود اعتراضش بعد از کشتی بیشتر از آن صحنه مشکوک در مسابقه دیده شده است، ادامه داد: آنهایی که آنجا حضور دارند کارشان این است بازدید بگیرند، معمولاً حواشی هم بیشتر از خود مسابقه دیده می‌شود. برخی هم صحنه مورد اعتراض من را گذاشتند و هم اعتراضم را، برخی از رسانه‌ها هم فقط فیلم اعتراض من را نمایش دادند. با وجود اعتراضی که به آن صحنه داشتم، کشتی‌ام را گرفتم و بعد به مربی حریف دست دادم و سمت داوران رفتم. در کشتی از این دست اتفاقات زیاد رخ می‌دهد. فکر می‌کنم باید این صحنه باز هم بررسی شود.
* همه 74 کیلوها رفیق و برادرم هستند؛ با کسی دشمنی ندارم
دارنده دو نشان نقره جهانی درباره مبارزه‌اش با پناهیان تصریح کرد: عادل کشتی‌گیر خوبی است، خصوصاً در این دوره مسابقات کشوری. با هیچ کدام‌شان دشمنی ندارم و با همه بیرون از تشک رفیقیم. عادل برادر من است. حسین (ابوذری)، عرفان (الهی)، فریبرز باببایی، حسین محمدآقایی که کشتی سوم پنجمی را با هم گرفتیم. بین ما کَل کَلی نیست، همه با هم رفیقیم. فقط آن 6 دقیقه روی تشک هر کسی برای بردن می‌جنگد. آنجا رقیب هم محسوب می‌شویم. قطعاً باید یکی برنده شود و هیچ کشتی‌گیری دوست ندارد ببازد. نظر من در کشتی با پناهیان این بود که داور اشتباه کرد، حالا شاید حق با من باشد و شاید هم نباشد. ناراحتی من از باخت نبود، باخت جزیی از کشتی است، من به خاطر آن صحنه، ناراحت بودم. به هرحال برای همه پیش می‌آید و گاهی یک مبارزه حساس و نزدیک می‌شود، در این نوع مبارزه‌ها داوری نقشی تعیین کننده دارد.
* آدم رها کردن نیستم
وی درخصوص اینکه بعد از باخت، برخلاف برخی مدعیان که از ادامه دادن مبارزه‌ها کناره‌گیری می‌کنند او در رپه‌شارژ کارش را ادامه داد، گفت: من کشتی‌گیرم و کارم کشتی گرفتن است. باخت هم برای همه هست، در همین سالن سیدرسول حسینی شاهد باخت خیلی از بزرگان کشتی بودم، از آنها که بزرگتر نیستم، آنها هم باختند اما ادامه دادند. من هم باختم و ادامه دادم. من آدمِ به آخر رساندنم، آدمِ ادامه دادن؛ نیمه کاره رها نمی‌کنم.
* شروع بدی در 74 کیلو نبود، اما می‌توانست بهتر هم باشد
نایب‌قهرمان وزن 70 کیلوگرم جهان در سال 2021 درباره اینکه دو سال قبل نیز در چرخه انتخابی تیم ملی در وزن 70 کیلو کارش را با سومی استارت زده بود، خاطرنشان کرد: حضورم در 70 کیلوگرم را هم به همین شکل شروع کردم و بعد توانستم مدال جهانی بگیرم. در مسابقات کشوری که در گرگان برگزار شد، به مهدی یگانه‌جعفری باختم و سوم شدم. بنابراین می‌توانم بگویم شروع بدی نبود، اما می‌توانست بهتر هم باشد. دوست داشتم اول شوم اما نشد. روی سکو بودن خیلی مهم است، اینکه در جمع این همه مدعی در 74 کیلو بتوانم روی سکو باشم، اتفاق مهمی است.
* انجام دادن کار آسان برای من لذت‌بخش نیست؛ مجبور به تغییر وزن بودم
امیرمحمد یزدانی درباره اینکه ملی‌پوش شدن در 74 کیلوگرم در شرایطی که تازه وزنش را تغییر داده کار سختی است، گفت: نمی‌دانم شرایط چرخه به چه شکل پیش خواهد رفت. فکر می‌کنم نفرات اول و دوم این وزن شانس بیشتری دارند، اما باز هم در اردوی تیم ملی مشخص می‌شود وضعیت به چه شکل است. کار آسان انجام دادن برای من خیلی لذت‌بخش نیست، همه همینطورند که وقتی از پسِ کار دشواری برمی‌آیند این برای‌شان لذت بیشتری دارد. به خاطر المپیک مجبور به تغییر وزن بودم، این کار را هم انجام دادم و حالا قسمت هر چه باشد، همان خواهد شد.
* افتخار می‌کنم این مربیان کُچ من باشند
قهرمان سال 2023 وزن 70 کیلوگرم جهان بااشاره به مربیان شاخص مازندرانی که در مسابقات کشوری کنارش بودند، عنوان کرد: بعد از باخت، آقا کمیل (قاسمی) با من صحبت کرد، مراد محمدی، امیر گنجی و... همه اینها دوست‌داشتنی هستند و به من لطف و محبت دارند. از رده سنی نوجوانان تا بزرگسالان زیر نظر هر کدام‌شان حداقل یک بار کشتی گرفتم. سال 2019 در مسابقه انتخابی تیم ملی در شرایطی کشتی گرفتم که کمیل قاسمی هم آنجا کشتی می‌گرفت. در لیگ هم با آنها کار کرده‌ام، قدردان آنها هستم و افتخار می‌کنم که آنها کُچ من باشند.
* وقتی المپیک را از دست دادم می‌پرسیدند چرا اینقدر سنگین تمرین می‌کنی
امیرمحمد یزدانی با تأکید بر اینکه نسبت به آینده وزن المپیکی ناامید نیست گفت: تا آخرین لحظه امیدم را از دست نمی‌دهم و هیچ وقت ناامید نشدم. وقتی سه سال قبل المپیک 2020 توکیو را از دست دادم و به خانه رفتم، یک عده که تمریناتم را می‌دیدند، از من می‌پرسیدند چرا اینقدر سنگین تمرین می‌کنی، آنجا به مسابقات جهانی اوزان غیرالمپیکی فکر می‌کردم که ادامه دادم. نتیجه‌اش را هم در اسلو گرفتم و به مدال نقره جهان رسیدم. من آدم ناامید شدن نیستم، خانواده‌ام به شدت طرفدار و عاشق کشتی هستند و من حالاحالاها باید کشتی بگیرم.
انتهای پیام/
