عباس ابراهیم‌زاده که روز پنجشنبه به عنوان قهرمانی وزن 65 کیلوگرم مسابقات کشوری دست یافت، به خبرنگار ورزشی پایگاه خبری خبرآنی گفت: همه حریفانم خوب و آماده به مسابقات آمده بودند. هر کشتی برای من یک فینال بود. در فینال با علی خرمدل کشتی گرفتم. قبلاً در اردوی جوانان هم‌تیمی بودیم و احترام زیادی برای او قائلم. او هم تازه به 65 کیلو آمده، خوب کشتی گرفت اما خوشبختانه من فینال را بردم.
این کشتی‌گیر 20 ساله در خصوص اینکه آیا در رده‌های سنی پایه عنوانی کسب کرده بود؟، اظهار داشت: در رده سنی نوجوانان، در انتخابی مرحله آخر اول شدم، رحمان عموزاد نفر سوم من بود اما مرا بدون انتخابی کنار گذاشتند و رحمان به مسابقات جهانی رفت. 9 کشتی در دو روز در سیرجان گرفته بودم، مسابقات دوره‌ای بود. بعد هم کرونا آمد، در رده سنی جوانان 1-1 به محمدعلی عموزاد باختم که برادر رحمان به مسابقات آسیایی و شاکری به جوانان جهان رفت. سال گذشته هم محمدعلی عموزاد را در قهرمان کشوری بردم، در لیگ همه را برده بودم، قرار بود به جام‌جهانی آمریکا بروم که صبح روز اردو، آپاندیسم درد گرفت و کارم به جراحی کشید. همه اینها باعث شد مدعی شدنم در سطح کشتی کشور، به تأخیر بیفتد.
این کشتی‌گیر ساروی که شاگرد علی خدایی است، درباره اینکه والدینش چقدر در این مسیر حامی‌اش بوده‌اند، تأکید کرد: مادرم 6 سال پیش فوت کرد، همان سالی که انتخابی تیم ملی نونهالان اول شده بودم. چند سالی با بیماری سرطان جنگید. او خیلی دوست داشت که ورزش کنم. از 3-4 سالگی من را به ژیمناستیک می‌برد. روستای ما فقط 20 دقیقه پیاده‌روی داشت تا به سر جاده و مسیر ماشین‌خور برسیم، او در سرما و گرما، در برف و باران من را به باشگاه می‌برد، بعد از درگذشت او، برای خوشحال کردن روحش همیشه جنگیدم.
ابراهیم‌زاده درباره اینکه چرا نتوانست در جریان مسابقات استانی مازندران سهمیه شرکت در مسابقات کشوری را بگیرد، گفت: در لیگ برای تیم ستارگان کشتی گرفتم، مجبور بودم که هر هفته وزن کم کرده و کشتی بگیرم. زانویم هم آسیب دیده بود، نتوانستم در لیگ خوب کشتی بگیرم و به همین دلیل از نظر ذهنی و بدنی شرایط خوبی نداشتم. با این حال خودم را برای مسابقات استانی آماده کردم و همه حریفانم را هم 10-هیچ بردم، جز کشتی نیمه‌نهایی که با آرمین حبیب‌زاده کار گره خورد. 11-7 جلو بودم، خواستم کشتی را نگه دارم که با همین نتیجه تمام شود، اما ثانیه‌های آخر فن 4 امتیازی خوردم و دیگر فرصت جبران نداشتم. این کشتی را 11-11 باختم.
وی یادآور شد: تعداد مدعیان کشتی مازندران زیاد است، قرار بود سهمیه اضافه بدهند که نشد. خوشبختانه برای اینکه بچه‌ها جا نمانند، سهمیه‌های استان‌ها را جابه‌جا کردند، من هم سهمیه گرفتم تا بتوانم در مسابقات قهرمانی کشور کشتی بگیرم. از چند روز قبل از مسابقات می‌دانستم که می‌توانم با سهمیه، روی تشک بروم.
ابراهیم‌زاده شرایط وزنی‌اش را خوب توصیف کرد و ادامه داد: وزن طبیعی‌ام 68 کیلوست، صبح روز فینال بعد از خواب یک کیلو هم زیر وزن بودم، شرایطم خوب است و می‌توانم چند سالی در 65 کیلو کشتی بگیرم.
کشتی‌گیر 20 ساله مازندرانی درباره اینکه در اغلب کشتی‌ها ابتدا عقب افتاده و سپس نتیجه را جبران می‌کند، گفت: اتفاق علی آقا (علی خدایی، مربی سازنده ساروی) هم همیشه این را می‌گوید که ابتدای کشتی هیجانی پیش نرو و امتیاز از دست نده تا بعد به دنبال جبرانش باشی. حتماً روی این مسئله کار خواهیم کرد، اگر امتیاز ندهم، خیلی راحت‌تر می‌توانم حریفانم را ببرم چون نفسم خوب است، زورم هم به حریفانم می‌رسد. نمی‌خواهم تعریف بی‌جا کنم، اما در باشگاه‌مان همه به دنبال بالا کشیدن همدیگر هستیم؛ من، برادران رضایی، محمدحسین محمدیان و... سعی می‌کنیم کنار هم، همه با هم بالا برویم و بهترین نتایج را بگیریم.
وی درباره اینکه با این قهرمانی چه شرایطی در چرخه المپیک و رویارویی با رحمان عموزاد خواهد داشت؟، عنوان کرد: نمی‌دانم قرار است به تورنمنت بین‌المللی اعزام شویم یا نه، چند روز دیگر که اردوی تیم ملی آغاز شود، معلوم خواهد شد که چه برنامه‌ای داریم. من و برادران عموزاد از بچگی با هم کشتی گرفتیم و برد و باخت داشتیم. همدیگر را خوب می‌شناسیم و کشتی‌های‌مان به هم نزدیک است. برای رحمان و همه حریفانم احترام زیادی قائلم، اما بعد از تأخیری که در مطرح شدنم ایجاد شد، حالا می‌خواهم حقم را بگیرم.
انتهای پیام/
