پایگاه خبری خبر آنی، گروه استان‌ها: ۱۴ سالی از سفر تنهایی امید به تالاب‌های مازندران می‌گذرد و هر ساله امید قبل از نیمه آذر خود را از سرزمین‌های سیبری به تالاب‌های شمالی می‌رساند اما امسال امید تالاب‌ها هنوز نیامد.
آخرین باری که درنای سیبری امید در تالاب‌های مازندران دیده شد به اسفند پارسال برمی‌گردد، آن روزی که امید همراه درنای بلژیکی عزم سفر کرد تا تالاب‌های مازندران را به مقصد سیبری ترک کند.
همه چیز به خوبی پیش می‌رفت پروژه انتقال درنای بلژیکی برای همزیستی با امید که ۱۴ سال به تنهایی پس از مرگ جفتش آرزو به مازندران سفر می‌کرد، به خوبی پیش می‌رفت، این دو درنای فرنگی ۳۴ روز در کنار هم زیست کردند و در نهایت مازندران را به مقصد سیبری ترک کردند.
دو روز از کوچ آنها گذشته بود تا آنکه اهالی بومی از مشاهده یک درنا در اراضی تالابی عباس آباد خبر دادند و پس از چند روز تکذیب و تردید بالاخره تأیید شد درنای بلژیکی از نفس افتاد و از ادامه سفر باز ماند و زندگی ۳۴ روزه این دو یار منجر به جدایی شد.
از آن روز تاکنون درنای بلژیکی در اتاقک لاکچری در اجاکله به تنهایی نگهداری می‌شود تا با آمدن دوباره امید در طبیعت رهاسازی شود. درنای سپید امید ۱۴ سال گذشته همواره تا قبل از نیمه آذر به مازندران سفر می‌کرد و امسال رکورد تأخیر را پشت سرگذرانده است. دیگر نیامدن یک رویداد ساده نیست نگرانی‌ها درباره این پرنده نادر به اوج رسیده است و درنای بلژیکی رؤیا از این تأخیر به دل شوره افتاده است.
برخی نگران از بین رفتن‌ها این گونه نادر هستند، عده‌ای دیگر نیز همچنان امید دارند که تا پایان ماه جاری خود را به تالاب‌های مازندران برساند زیرا عقیده دارند که هنوز سرزمین‌های سیبری چندان سرد نشده است.
عده‌ای دیگر نیز همچنان امید دارند که تا پایان ماه جاری خود را به تالاب‌های مازندران برساند زیرا عقیده دارند که هنوز سرزمین‌های سیبری چندان سرد نشده است
ابراهیمی یکی از دوستداران حیات وحش مازندران با بیان اینکه تأخیر درنا در سال‌های قبل نیز دارای سابقه بوده است، گفت: هرچند امسال دیر کرده اما باز هم طبیعی است.
وی در گفت وگو با سرویس‌خبری مهر اظهار کرد: درنا بر اساس شرایط محیطی و جوی سفر خود را تنظیم می‌کند و هنوز در سرزمین‌های سیبری هوا چندان سرد نشده است.
وی ادامه داد: تغییر اقلیم و شرایط جوی از جمله عواملی است که سفر درنا را با تأخیر روبرو کرده و پیش بینی می‌شود با سرد شدن هوا شاهد آمدن درنا به تالاب‌های منطقه باشیم.
تنوع آبی و تالابی مازندران در فصل‌های مختلف از جمله پاییز و زمستان پرندگان مهاجر زیادی را به خود می‌کشاند و سالانه گونه‌های مختلفی از پرندگان آبزی و کنار آبزی به این استان سفر می‌کنند.
منتظر آمدن امید برای رهاسازی رؤیا هستیم
پارسال بیش از ۲۰۰ هزار بال پرنده در قالب ۱۰۵ گونه به مازندران سفر کردند و امسال نیز گونه‌های زیادی در تالاب‌های مازندران دیده شدند.
رئیس اداره حیات نظارت و حیات بخش محیط زیست مازندران با بیان اینکه هنوز اطلاعاتی در زمینه برگشت درنای امید به مازندران نداریم، گفت: اکنون درنای بلژیکی در محفظه‌ای نگهداری می‌شود و منتظر هستیم تا امید بیاید و در طبیعت رهاسازی شود.
همه ساله در زمستان حدود ۱۵۰ گونه پرنده زمستان گذران با جمعیتی بیش از یک میلیون و ۵۰۰ هزار بال به تالاب و آب‌بندان‌های مازندران از جمله تالاب بین‌المللی میانکاله می‌آیند. «امید» تک درنای سیبری هم از جمله این پرندگان است که ۱۲۰ روز به طور متوسط مهمان ایران است و تغذیه آن از بقایای کشاورزی و به عبارتی از باقی مانده شالی ها است.
امید، تنها بازمانده از جمعیت غربی درنای سیبری است که تا ۱۶ سال قبل با «آرزو» همسرش برای زمستان‌گذرانی به تالاب فریدونکنار در مازندران می‌آمد. پس از شکار یا تلف‌شدن پرنده ماده که هنوز دلیل اصلی ازدست‌رفتن او به‌صورت واضح مشخص نیست، هرساله مسیر چند ۱۰۰ کیلومتری را بال می‌زند و به شمال کشور می‌آید.
از طرفی بعد از انجام اقدامات بین المللی ۶ بهمن ماه پارسال رؤیا جفت جدید امید از بلژیک به ایران آمد و با رعایت پروتکل‌های لازم وارد منطقه فریدونکنار شد ابتدا در سازه رها سازی در محل زمستان گذرانی امید جای گرفت. درناهای «امید» و «رؤیا» روز ۱۴ اسفند ماه پس از ۳۴ روز اقامت به صورت مشترک، تالاب بین المللی فریدونکنار را به سمت سیبری ترک کردند اما درنای بلژیکی مسیر را ادامه نداد.
عطاالله کاویان مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران نیز در گفت وگو با سرویس‌خبری مهر با اشاره به اینکه درنای امید طی ۱۵ سال گذشته در بازه زمانی ۳۰ مهر تا ۱۴ آذر به استان سفر و مهاجرت کرده است، افزود: تغییرات اقلیم و شرایط جوی در مهاجرت این گونه پرنده تأثیر دارد و امیدواریم به استان مهاجرت داشته باشد.
دُرنای سیبری که امید از گونه آنهاست و با نام علمی «گروس لئوکوجرانوس Grus leucogeranus» شناخته می‌شود؛ پرنده‌ای در معرض خطر انقراض از خانواده درناهاست که قدی نزدیک به یک و نیم متر دارد و فاصله دو بال آن بیش از ۲ متر است. این درنا بدنی یکدست سفید با پاهای بلند سرخ رنگ دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمز رنگ آن نشسته است.
