به گزارش پایگاه خبری خبرآنی، فرانچسکو توتی در میان هواداران فوتبال ایتالیا و به ویژه رمی‌ها به‌عنوان سمبلی از وفاداری شناخته می‌شود. کاپیتان محبوب جالوروسی که تمام عمر 24 ساله دوران بازیگری‌اش - از 1993 تا 2017 - را در میان گرگ‌‌ها سپری کرد، در 783 بازی‌اش برای این تیم در تمامی رقابت‌ها 307 گل زد و 208 پاس گل داد. به همین سبب بسیاری از هواداران خواستار بازگشت او به رم برای ایفای نقش مدیریتی شده‌اند و ژوزه مورینیو سرمربی تیم هم به این موضوع اشاره داشت، اما مدیران باشگاه و مالکان آن هنوز به طور جدی قدمی برای استخدام وی برنداشته‌اند. او اما بیشتر از این، از شیوه جدایی‌اش از رمی‌ها ناراحت است.
توتی در مصاحبه‌ای که به تازگی با نشریه کوریره دلواسپورت انجام داده است، گفت: من 30 سال از عمرم را در رم گذراندم. در آن مدت به همه احترام گذاشتم، قید فرصت‌های شغلی دیگری که داشتم را زد و برای هیچ‌کس دردسر نساختم. به رئال مادرید نه گفتم چون پیراهن جالوروسی تنها پیراهنی بود که روی قلبم حک شده بود. با این حال، شیوه پایان داستان حضورم در رم مرا ناراحت می‌کند. واقعیت این است که در فوتبال وقتی تو را نخواهند، دیگر برایت احترامی قائل نیستند. اینکه امثال من، مالدینی، دل‌پیرو و باجو امروزه جایی در فوتبال ندارند، گویای خیلی چیزهاست.
توتی درباره تمایلش برای بازگشت به رم و ایفای نقش در پشت صحنه هم اظهار داشت: البته؛ اگر نقشم مشخص باشد، چرا که نه. از آن استقبال می‌کنم و دلیلش هم همان چیزی است که پیش از این گفتم. من دوست دارم با مورینیو کار کنم. او شماره یک است و برایش احترام فراوانی قائلم. حسرت می‌خورم که چرا در دوران بازیگری‌ام زیر نظرش کار نکردم. البته دیگر نمی‌خواهم به آن دوران اشاره کنم. مدیران رم می‌دانند هر زمانی که برای انجام یک کار جدی به من نیاز داشته باشند، آماده‌ام دست یاری به آنها بدهم. در غیر اینصورت هم قبل دوستی‌مان پابرجا خواهد ماند.
پایان دوران بازیگری توتی در رم تحت‌الشعاع اختلافاتش با لوچانو اسپالتی سرمربی وقت تیم قرار داشت. با این حال او می‌گوید از سرمربی حال حاضر تیم ملی ایتالیا کینه‌ای به دل ندارد و او را در رده سوم مهمترین مربیان دوران بازیگری‌اش قرار داد.
وی تأکید کرد: مهمترین مربی‌ام ماتزونه بود که یادم می‌آید رابطه فوق‌العاده‌ای با هم داشتیم. بعد از او زدنک زمن و بعد هم اسپالتی دوره اول (2005 تا 2009). این را هم بگویم که اگر او را ببینم، با او احوالپرسی گرمی انجام خواهم داد. خوشحال می‌شوم که او را ببینم. تصور می‌کنم که ارتباط عمیقی میان ما دو نفر وجود داشت. در دوره دوم، عوامل بیرونی روی رابطه من و او تأثیر گذاشت به خصوص از سوی مدیران و مشاوران و بعد از آن ما دیگر حرف یکدیگر را متوجه نمی‌شدیم. من هم مرتکب اشتباهاتی شدم که امیدوارم خدا ببخشد. فکر می‌کنم که هر دوی ما به اگر می‌توانستیم به گذشته برگردیم دیگر آن وارد آن اختلاف نمی‌شدیم.
انتهای پیام/
