به گزارش خبرنگار فضا و نجوم پایگاه خبری خبرآنی، یک مطالعه اخیر نشان داده است که ماه ممکن است بسیار قدیمی‌تر از آن چیزی باشد که قبلاً تصور می‌شد. محققانی که بر روی نمونه‌های جمع‌آوری‌شده توسط فضانوردان آپولو 17 در سال 1972 کار می‌کنند، تحقیقی انجام داده‌اند که نشان می‌دهد ماه ممکن است تا 4.46 میلیارد سال سن داشته باشد که 40 میلیون سال از تخمین‌های قبلی قدیمی‌تر است.
این تحقیق بر روی کریستال‌های زیرکون انجام شد که کریستال‌های معدنی کوچکی هستند که با نمونه‌ای از مواد غبارآلود از سطح ماه به نام رگولیت پیدا شده‌اند. یکی از محققان دانشگاه نورث وسترن گفت: این مطالعه گواهی بر پیشرفت تکنولوژیکی عظیمی است که ما از سال 1972، زمانی که آخرین مأموریت ماه سرنشین‌دار به زمین بازگشت، داشته‌ایم. این نمونه‌ها نیم قرن پیش به زمین آورده شده‌اند، اما تنها امروز ابزار‌های لازم برای انجام میکروآنالیز در سطح مورد نیاز، از جمله توموگرافی (تصویربرداری سه‌بعدی) کاوشگر اتمی را داریم.
این تجزیه و تحلیل با شمارش اتم‌های منفرد در یک نمونه کار می‌کند تا ببیند کدام یک از آنها دچار واپاشی رادیواکتیو شده است. مدت زمانی که برای تجزیه عناصر خاص طول می‌کشد کاملاً مشخص شده است، بنابراین با بررسی نسبت‌های فروپاشی و اتم‌های پوسیده نشده، محققان می‌توانند سن یک نمونه را تخمین بزنند.
محققان بلور‌هایی را یافتند که قدمت آنها به 4.46 میلیارد سال می‌رسد که نشان می‌دهد ماه پیرتر از تخمین‌های قبلی و 4.42 میلیارد سال است. تصور می‌شود که ماه زمانی تشکیل شده است که یک شی عظیم به بزرگی مریخ به زمین برخورد کرده و تکه‌ای از مواد را فرستاده که به ماه تبدیل شد. تصور می‌شود که این رویداد برای شکل‌گیری حیات روی زمین مهم بوده است زیرا ماه با تثبیت شیب سیاره ما به تثبیت آب و هوا کمک می‌کند.
انتهای پیام/
