به گزارش خبرنگار ورزشی پایگاه خبری خبرآنی، اسکی یکی از رشته‌هایی است که با وجود گستردگی فضای طبیعی در ایران، توجه زیادی به آن نمی‌شود و همین مسئله باعث شده فعالیت این رشته و البته زیرمجموعه‌های آن در سال‌های گذشته، تحت تأثیر قرار بگیرد. در روزهایی که هزینه‌ها افزایش یافته، بودجه فدراسیون شاید نهایتاً در یک یا دو اعزام کفاف بدهد.
بررسی شرایط فدراسیون اسکی و ورزش‌های زمستانی و رشته‌های زیر مجموعه، باعث شد از عباس نظریان رئیس این فدراسیون برای حضور در پایگاه خبری خبرآنی و گفت‌وگوی تفصیلی پیرامون مسائل مختلف دعوت شود. متن این گفت‌وگو به شرح زیر است.
خبرآنی: در نزدیک به سه سال حضورتان در فدراسیون، چه اقدامات مهمی صورت گرفته و آیا به اهداف خود رسیده‌اید یا خیر؟
روزی که فدراسیون را در دی ماه 1399 تحویل گرفتم، یک فدراسیون اسکی داشتیم که همه در آن منتظر پاییز و زمستان بودند تا برف بیاید و همه نظرات به سمت آن جلب شود. در نزدیک 70 سال فعالیت فقط در دو رشته دو رشته آلپاین و صحرانوردی در المپیک حضور داشتیم. با این وجود وقتی در سال 1399 رئیس شدم، این مطالعه داشتم که نمی‌توانیم در المپیک زمستانی که 330 مدال توزیع می‌شود، بنشینیم و نگاه کنیم و فقط در دو رشته اعزام شویم. به هر حال زیرساخت به روز و تجهیزات نداریم و همچنین محدودیت‌هایی در دانش روز هم داریم.
همه هدف‌مان این بود که نگاه به اسکی را عوض کنیم. در این مدت کمیته المپیک و وزارت ورزش را متقاعد کردم که باید به المپیک زمستانی مثل المپیک تابستانی نگاه شود. در المپیک زمستانی کشورهای طراز اول داریم و حتی کشورهایی با شرایط کویری خودشان را به این المپیک نزدیک می‌کنند؛ چون معتقدند که از این طریق می‌توان دیپلماسی را بهتر پیش برد.
خبرآنی: علاوه بر این تغییر نگاه، باید این فاصله با کشورهای مطرح در اسکی نیز کمتر شود.
در این سه سال چند رشته دیگر اضافه کرده‌ایم که شامل کرلینگ، هاکی روی یخ، اسکیت روی یخ و همچنین پارااسکی می‌شود. یکی از مهمترین مقولات در پُر کردن این فاصله، بحث زیرساخت است. نگاه اصلاح شده و حالا گام بعدی زیرساخت است. یک سال بیشتر نیست که بار این رشته‌های جدید را به دوش می‌کشیم. در همین مدت هاکی روی یخ نتایج خوبی آورده است. ما محصول این رشته را سال گذشته تحویل گرفتیم که بذر آن چند سال قبل ریخته شده بود. پسران و دختران هاکی روی یخ در یک سال اخیر به مقام‌های خوبی رسیده‌اند. در این رشته پتانسیل خوبی داریم، ولی زیرساخت کم است. سالن 12 هزار نفری آزادی که زیرساخت لازم دارد را می‌توان با یک رقمی به‌روز رسانی کرد تا رشته‌های یخی شرایط بهتری داشته باشند.
خبرآنی: پیگیری این موضوع در وزارت قبل به نتیجه رسید؟
خیر، هر چند همه قول دادند بررسی کنند. به هر حال آنها نیز محدودیت‌ها و مسائلی دارند، ولی این کار شدنی است. این سالن در بهترین حالت 60 روز برای برنامه‌ها و مناسبت‌ها و مسابقات های مختلف مورد استفاده است و 300 روز باقیمانده هیچ استفاده‌ای از آن نمی‌شود.
خبرآنی: چقدر زمان و پول برای این به‌روز رسانی نیاز است؟
کمتر از یک فصل نیاز به زمان دارد. در خصوص مبلغ عددی که به من گفته‌اند، 30 تا 50 میلیارد برای به‌روز رسانی نیاز است. البته اگر بخواهیم تغییرات اساسی بدهیم، شاید به 100 میلیارد هم برسد. سالن آزادی زیرساخت دوم ما است و اگر آنجا را به ما بدهند، می‌توانیم امیدوار باشیم که هاکی روی یخ تا 2029 شرایط بهتری داشته باشد. البته که معتقدم می‌توانیم در المپیک زمستانی آسیایی در هاربین چین اتفاقات بزرگی را رقم بزنیم، اما نگاه‌مان به المپیک زمستانی 2030 است. همانطور که اسکیت در بازی‌های آسیایی هانگژو مدال گرفت، بچه‌های اسکیت روی یخ نیز می‌توانند وارد مسابقات جهانی و المپیک شوند.
خبرآنی: با توجه به تعدد رشته‌ها در فدراسیون، آیا برنامه‌ریزی دارید که سرمایه‌گذاری و نظارت بهتر در یکی دو رشته داشته باشید؟
ما نمی‌توانیم آلپاین را کنار بگذاریم، چون حمایت‌های فدراسیون جهانی از بخش آلپاین کشورهاست و اگر کمکی هم می‌گیریم، به خاطر رشته آلپاین است. دومین رشته‌ای هم که در ایران جواب داده، صحرانوردی است، اما اسنوبرد بازان هم توانمند است و خودشان را نشان داده‌اند. فعلاً تمرکز روی آلپاین و صحرانوردی است و نگاهی هم به اسنوبرد داریم. در کنار آن رولر اسکی هم هست که در طول سال برگزار می‌شود. این رشته، اسکی در جاده است و مسابقات قهرمانی دنیا دارد و در حال سرمایه‌گذاری بر روی آن هستیم و قرار است از کمیته المپیک هم برای اعزام به قهرمانی آسیا کمک بگیریم. نباید از هاکی روی یخ نیز غافل شد.
خبرآنی: کرلینگ چطور؟
قرار است زمین آن ماه آینده طراحی شود. برنامه‌ریزی و چیدمان شده و مربی که از خارج کشور بیاید، کار را از آبان و آذر شروع می‌کنیم.
خبرآنی: پیست‌های اسکی چقدر در اختیار فدراسیون هستند و چقدر در این حوزه تعامل می‌شود؟
یک فدراسیون المپیکی با قدمت زیاد یک متر فضا به نامش نیست و هیچ فضایی به آن تعلق ندارد. پیست‌ها با توجه به اینکه ما به آنها مجوز بازگشایی می‌دهیم، تکمین و همکاری می‌کنند و کارمان زمین نمانده است، ولی این فرق دارد با اینکه کلید جایی را در اختیار داشته باشید تا اسکی‌باز هر زمان که مدنظر باشد، برود و اسکی کند.
در بسیاری از پیست‌ها با محدودیت روبه‌رو هستیم. کسی کارمان را زمین نگذاشته، اما زمان تمرین گاهی اوقات به دلخواه خودمان نیست. توچال متعلق به بنیاد مستضعفان و دربندسر ملک شخصی است. شمشک هم که چندین سال تعطیل بوده و امیدواریم امسال باز شود، ولی در آنجا یکسری درگیری‌ها بین شرکت توسعه و مردم محلی وجود دارد. این دعواها باعث شده که دود آن به چشم توسعه اسکی برود. درخصوص دیزین نیز این پیست سال گذشته مجوز استاندارد را نگرفت و تعطیل شد و امسال هم تعطیل است، چون هیچ اتفاقی در آن نیفتاده است. حتی دو سه بار به مزایده گذاشته شد، ولی به نتیجه نرسیدند. دیزین، اشتغال مردم است؛ ما در آنجا هتل و فروشگاه داریم و مردم از آنجا روزی خود را درمی‌آورند. اگر آن اشتغال برقرار شود، اسکی نیز برقرار خواهد شد و قهرمانان ما روی پیست می‌روند. بسته شدن آنجا به معنای تعطیلی اسکی نیست، بلکه اشتغال تعطیل می‌شود.
من گفته‌ام که پیست را به فدراسیون بدهند. البته در آنجا سه ماه کار اسکی می‌کنیم و نمی‌توانیم قرارداد 12 ماهه ببندیم. من وظیفه توسعه اسکی را دارم، اما ایجاد درآمد برای شرکت توسعه جزو وظایف فدراسیون نیست. به هر حال یک مکان ورزشی حق هر فدراسیونی است و اگر درآمدی هم داشت، بتواند برای خودش باشد.
در کشور ترکیه، پیست و هتل و ... در زمان برگزاری یک رویداد برای فدراسیونش است، در حالی که ما در اینجا هیچ چیزی نداریم. حتی کار همگانی هم در فدراسیون نمی‌توانیم انجام دهیم.
خبرآنی: این مشکلات از قبل هم بوده و همچنان نیز ادامه دارد. با این وضعیت، همین شرایط تداوم خواهد داشت؛ مگر اینکه اتفاقاتی در رشته‌ای غیر از پیست رخ دهد.
با این دست فرمان، بدتر می‌شویم. شما تصور کنید که امسال دیزین هم نباشد. دو سال قبل و همچنین سال قبل از آن این پیست را داشتیم. تا زمانی که با این دیدگاه جلو برویم که فدراسیون‌ها باید درآمدی برای شرکت توسعه کسب کنند، شرایط همین‌گونه است. مجموعه ایران مال برای ماست که همه تیم‌های هاکی روی یخ در آنجا است. حالا اگر آنجا از ما پول بخواهد، ما نمی‌توانیم. کار خیلی ساده است؛ آن هم اینکه سالن آزادی را در اختیار ما هم بگذارند.
خبرآنی: شاید چون اسکی را جدی نمی‌گیرند، در اختیار شما نمی‌گذارند...
چرا جدی نمی‌گیرند؟ ما که بعد از چند سال تلاش، تیم دختران‌مان نایب قهرمان آسیا شده، چرا نباید جدی گرفته شویم؟ چه فرقی با فوتبال داریم؟ قهرمانی هاکی با والیبال، فوتبال و کشتی چه تفاوتی دارد؟ اینها هم فرزندان ایران هستند. هدف همه نیز بالا بردن پرچم ایران است و فرقی ندارد این اتفاق در چه رشته‌ای بیفتد.
امسال در پرتغال برای میزبانی دیویژن سه مسابقات هاکی روی یخ چانه‌زنی کردیم، اما باختیم. چون زیرساخت خوبی نداریم. زیرساخت آزادی، زیرساخت هاکی روی یخ است و فقط نیاز است که بازسازی و احیا شود. اگر به دنبال برندسازی کشور در یک رشته ورزشی هستیم، 30،40 میلیارد که عددی نیست.
همانطور که المپیک تابستانی مهم است، المپیک زمستانی هم اهمیت دارد. وقتی که قرار است المپیک زمستانی آسیایی سال آینده در هاربین چین برگزار شود، رسانه‌ها سؤال می‌کنند که وزارت ورزش سال قبل کجا بود؟ ما اگر می‌خواهیم حرفی بزنیم، نمی‌توانیم بی‌توجه باشیم و چشم خودمان را ببندیم. ظرفیت لازم را داریم. وقتی دختران هاکی روی یخ با تیم روسیه شانه به شانه پیش می‌روند، این همان پتانسیل است. این تیم شایسته توجه است؛ این هم مثل کشتی و فوتبال و والیبال و ... است. نمی‌گویم برای آنها هزینه نشود، ولی باید به همه نگاه شود.
خبرآنی: هاکی فدراسیون خودش را دارد و می‌توانست الان زیر نظر آن باشد.
حضور این رشته زیر نظر فدراسیون اسکی و ورزش‌های زمستانی، تفکر من است. چراغ این رشته خاموش نبود، ولی ما می‌توانیم بیشتر به آن بپردازیم. ما گفتیم رشته‌های زمستانی به فدراسیون ملحق شوند. فدراسیون ما امروز سنگین شده، ولی دنبال آن نیستیم که این رشته‌ها را تا آخر زیر نظر خود نگه داریم. به دنبال چابکی آنها هستیم، نه انحصارشان. هاکی روی یخ الان مستقل است و در کارشان دخالتی نداریم، اما کمک‌شان می‌کنیم.
اگر می‌خواهیم در المپیک زمستانی هم موفق شویم، با 4،5 میلیارد هیچ اتفاقی نمی‌افتد، چون دیگر یک رشته نیستیم. گاهی اوقات هزینه اعزام یک تیم 3،4 میلیارد است که بودجه یک سال من است که نصف آن نیز برای حقوق می‌رود.
خبرآنی: پس با این حساب ورزش گرانی هستید.
اینکه گران است، یک بحث است، اما اینکه می‌خواهیم از این فدراسیون چه استفاده بین‌المللی کنیم، بحث دیگری می‌شود. من از گرانی اسکی نمی‌ترسم. اگر به فدراسیون زیرساخت داده شود، چیزی نمی‌خواهیم، چون بخش خصوصی جلو می‌آید.
باید به ما کمک شود، ولی قرار نیست که فدراسیون اسکی، پیست‌ها را زنده کند. حداقل باید دیزین را 5 ساله به ما بدهند و بعد از آن درخواست پول کنند، چون باید برای آن هزینه کنیم. این حق طبیعی فدراسیون است که پیست و حداقل یک زمین یخی داشته باشد. سؤال من این است که این همه سوله و سالن در تهران وجود دارد که می‌توان تبدیل به یخ کرد؛ آیا نمی‌توان آنها را به مزایده گذاشت و بهره‌برداری کرد؟
انتظار از شرکت توسعه، وزارت ورزش و کمیته المپیک این است که فدراسیون ما را فدراسیون زمان بارش برف نبینند. ما الان فدراسیون گسترده‌ای شده‌ایم. اگر قرار است گزارشی از عملکردم بدهم، این عملکرد وابسته به منابع است که یکی از آنها زیرساخت‌ها خواهد بود. سه سال است که می‌دوم، اما نه شمشک و نه دیزین را کاسب شده‌ایم. کارمان روی زمین نمانده، اما این برای یک عملکرد خوب کافی نیست.
خبرآنی: تفکری از قدیم وجود دارد که کسی خارج از یک محدوده خاص در اسکی موفق نشود. این را حس کردید؟
من پدر خانواده هستم و نمی‌توانم خودزنی کنم. در مجموعه‌ای کار می‌کنم که قدمت زیادی دارد. شاید هر چیزی بگویم، خیلی شایسته نباشد. همه جا چالش‌ها و مسائل خاص خودش را دارد، اما همه انتظار حمایت از من را دارند و اینکه صبور باشم و کمک کنم. اتفاقات زیادی در یک خانواده رخ می‌دهد و سعی می‌کنیم از این مسائل عبور و شاید حل کنیم. هیچ جایی نیست که همه یک کاسه باشند و ما هم مستثنی نیستیم. من نمی‌توانم به همه اینها توجه کنم و فقط می‌توانم این کار را انجام بدهم که درها را برای همه باز و همه را برای کمک دعوت کنم. سعی می‌کنم به این مسائل توجه نکنم. همیشه از جامعه اسکی دفاع کرده‌ام، حتی اگر به ضررم باشد و بخواهند چوب لای چرخ بگذارند.
خبرآنی: البته حاشیه‌های فضای مجازی هم کم نیست.
این حاشیه‌ها است و من نمی‌توانم این را کنترل کنم. برخی هستند که حس می‌کنند حقشان بیشتر از این بوده است. به هر حال من هم با انتخابات آمدم و رأی گرفتم. اگر ایرادی هم باشد، مجمع فوق‌العاده وجود دارد و اعضای مجمع می‌توانند از این موضوع استفاده کنند. در فضای مجازی ما را ترور می‌کنند و این مختص همه رؤسای فدراسیون‌ها است. ما آرامش نداریم و اگر بخواهیم این ناآرامی را وارد زندگی شخصی و خانواده خود کنیم، آنها می‌روند. در واقع این مسائل را پشت در می‌گذاریم و وارد خانه می‌شویم. اگر به این حاشیه‌ها توجه کنم، نمی‌توانم به هاربین و ریاض و .. که میزبان‌های بعدی هستند، فکر کنم. در این مدت سعی کرده‌ام واکنشی نشان ندهم. در واقع تلاشم این بوده که اجماعی در خانواده اسکی ایجاد کنم و این رشته را به توسعه برسانم. حاشیه‌ها هست، ولی نمی‌توانم کنترل کنم. خروجی ما در سه سال گذشته بد نبوده است. اقدامات خوبی انجام شده، ولی انتظار این را هم ندارم که در مسابقات اسکی تک رقمی شویم.
انتظار من این است که کمیته المپیک و وزارت برای پاسخگویی آینده ما به این کشور کمک کنند. اسکی دیگر محدود به سوئد و نروژ نیست و الان کشورهایی مثل عربستان و امارات هم وارد شده‌اند. انتظارم از کیومرث هاشمی وزیر ورزش این است که المپیک زمستانی را با نگاه جدید ببیند تا بتوانیم در 2030 موفق شویم. زیرساخت باید امروز در اختیار اسکی قرار بگیرد تا این رشته در 5، 6 سال آینده به نتیجه خوبی برسد.
انتهای پیام/
