به گزارش گروه سیاسی پایگاه خبری خبرآنی، مهدی محمدی کارشناس مسائل بین‌المللی در یادداشتی به شرح زیر به تحلیل عملیات طوفان الاقصی و پیروزی‌های فلسطینیان علیه رژیم صهیونیستی، پرداخته است:
1- این جنگ را طرفی خواهد برد که بتواند غافلگیری تولید کند. حجم خشونت و ویرانی کور ملاک نیست.
2- تولید غافلگیری نیازمند داشتن برنامه‌ای است که از مدت‌ها قبل تدوین و اجزاء آن تمرین شده باشد. حماس و متحدانش از روز اول به خوبی می‌دانستند وارد چه مسیری می‌شوند و چند گام جلوتر را دیده‌اند. تا اینجا اسراییل کاری نکرده که خارج از پیش‌بینی‌ها باشد.
3- جنگ را طرفی می‌برد که هدف داشته باشد. حماقت برخاسته از خشم هدف نظامی تولید نمی‌کند ولو اینکه بتوانید در 5 روز 4000 تن مهمات مصرف کنید. نتیجه می‌شود همین که اکنون نمی‌دانند کجا را بمباران کنند.
4- این جنگ را طرفی می‌برد که بتواند روی زمین بجنگد. تسلط بر محیط شرط پیروزی در نبردی است که در محیط متراکم شهری رخ می‌دهد. اسراییل بیش از یک سال برنامه‌ریزی و تمرین را در غزه ندید، ده‌ها هزار تله و دام را چگونه خواهد دید؟!
5- جنگ را طرفی می‌برد که نترسد. جوانی که از همه خانواده‌اش فقط او باقی مانده چه برای ترسیدن دارد؟! و کدام هدف برای او نیرومندتر از این است که از کشندگان خانواده‌اش انتقام بکشد؟ و از آن سو، سرباز بی‌نوای اسراییلی که بهشت موعودش جهنم از آب درآمده، با چه انگیزه‌ای باید بجنگد؟
6- ضمنا؛ غزه مسطح نشده. گالانت از همان ابتدا هم بی‌خردتر از آن بود که بفهمد غزه را مسطح نمی‌کند بلکه در حال تبدیل آن به خاکریز و سنگر است. حالا سنگرها مهیاست. مردانی لازم است که بجنگد!
7- یک نکته دیگر را هم اجازه بدهید بگویم. می‌گویند هزاران سرباز اسراییلی بر دروازه‌های غزه ایستاده‌اند. خواهیم دید! اما باید بدانند و لابد می‌دانند که ده‌ها هزار مرد جنگی پشت مرزهای سرزمین‌های اشغالی ایستاده‌اند که یا می‌خواهند به قدس بروند یا به بهشت!
8- اگر یک جبهه گشوده شد همه جبهه‌ها گشوده خواهد شد. نوبت و ترتیبی درکار نیست. سد که شکست سیل خواهد آمد. در ساحل باب المندب هم آماده جهادند و آزادی قدس را میسر می‌دانند؛ سوریه و لبنان که جای خود دارد!
انتهای پیام/
