به گزارش سرویسخبری مهر، محمد جواد اینانلو مدیر موزه فرش ایران در نخستین رویداد فرش تهران که با حضور اساتید حوزه فرش ایران در موزه فرش ایران برگزار شد گفت: اگر امروزه فرش ایران توانسته جایگاه ویژهای داشته باشد و هویت فرش ایران پابرجا بماند برگرفته از زحمات بافندگان و علاقمندان و اساتید این حوزه است علاوه بر آن نیز اگر امروزه موزه فرش ایران توانسته در کشور جایگاه ویژهای داشته باشد مرهون زحمات مدیران این موزه است.
وی با اشاره به این که در تلاش بودیم تا علاقمندان فرش ایران را گردهم جمع کنیم، تصریح کرد: مدیران سابق میراث همگی جز پاسبانان میراث فرهنگی بودهاند و امروز نیز ما ادامه دهندگان این مسیر هستیم و قصد داریم تا این امانت را حفظ کنیم.
این مسئول با اشاره به اهمیت رویداد محوری در موزه فرش ایران تصریح کرد: در نظر داریم تا در راستای پویایی موزه، تقویمی را برای موزه تعریف کنیم و با برگزاری رویدادهای متعدد موزه را احیا کنیم.
وی در خصوص گالری موزه نیز خاطرنشان کرد: طی فراخوانی دعوت کردیم تا هنرمندان آثارشان را در گالری به نمایش بگذارند و البته با همکاری موزه قرار است برگزاری این نمایشگاههای جانبی ادامه دار باشد. به دارالکوب معروفند که به دیوار استقرار داشته یا سقف را سوراخ میکردند و دار از آن آویخته میشود.
فرش بافی در تهران به قدمت ۳۰۰۰ سال
تورج ژوله پژوهشگر حوزه فرش تهران در این مراسم با بیان این که جغرافیای فرش و جغرافیای سیاسی کشور متفاوت است، تصریح کرد: وقتی از فرش نام میبریم جغرافیایی را به آن وصل میکنیم و جغرافیایی را که در این حوزه نام میبریم اینگونه است که جغرافیای فرش با جغرافیای سیاسی و مرز بندی کشور تفاوت دارد مثلاً ممکن است قالی در تهران بافته شود اما قالی تهران نباشد پس لزوماً این مسئله نماد تهران با جغرافیای سیاسی نیست علاوه بر آن، مجموعهای از طرح و رنگ و اصالت و فرهنگ در این مسئله اثرگذار است.
وی با بیان این قالی تهران به بحثهای تخصصی زیادی نیاز دارد، گفت: در تهران ابزارهای فرش بافی را پیدا کردیم که قدمت بسیار زیادی دارند و نشان میدهد که در اطراف تهران و تپه قیطریه نزدیک به ۳۵۰۰ سال سابقه فرش بافی ابزارهایی است که پیدا شده است.
وی با اشاره به این که فرهنگ و اصالت فرش تهران به سمت غرب کشیده شده است، تصریح کرد: بر اساس نمونههایی که به ما رسیده اینگونه میشود قضاوت کرد که فرهنگ بافندگی فرش تهران به لحاظ سنت بافندگی به غرب ایران شباهت دارد و به شرق ایران شباهتی ندارد و انواع بافندگیهای دیگر نیز به علت مهاجرت اقوام مختلف به تهران اتفاق افتاده است.
این مسئول با بیان این که همه این موارد سرگذشت و سرنوشت تاریخی منطقه جغرافیایی تهران است که یک مقدار پراکندگی دارد، تصریح کرد: تهران از آن مراکزی بوده است که در برخی از مدارس آن که عمدتاً برای جامعه اقلیت کلیمیان اختصاص داشته رشته قالی بافی تدریس شده است و اساتید مطرحی مانند استاد اصغر قالیباف به آنها آموزش داده است.
تهران شهری ملی
در ادامه، سید احمد محیط طباطبایی رئیس کمیته ملی موزههای ایران در بخشی از سخنان خود، با بیان این که روز تهران را باید گرامی بداریم، تصریح کرد: اینکه چنین روزهایی را گرامی میدارند به همین دلیل است که به آن پدیده فکر کنیم و ویژگیها و وابستگیها و دلایل مرتبط به آن را ببینیم و توجهمان را به آن جلب کنیم.
وی افزود: تهران بعد از پایتختی تبدیل به شهری ملی شد ملی بودن باعث میشود که همه در آن سهیم باشند لذا مانند شهرهای دیگر همچون اصفهان و تبریزی و … نیست در شهرهای ملی همه میتوانند تهرانی باشند نه این که مثل شهرهای دیگر زاده شدن در آن نقش داشته باشند.
این مسئول با بیان این که یکی از ویژگیهای توسعه یافتگی موزهها نگاه موزهای است، گفت: فضای کالبدی صرفاً موزه محسوب نمیشود بلکه موزه به عنوان یک نگاه مطرح میشود یعنی تداوم نگاه موزهای داشته باشد به طوری که گذشته را برای نسلهای بعدی ارتقا دهد لذا یک شهر میتواند موزه باشد.
وی با اشاره به این که میزان توجه دولت و حکومت به موزه نشان توسعه یافتگی است و اهمیت به موزه در آن دیده نشده باشد، گفت: آدمهایی که به آینده فکر میکنند در کشورهایی که اقتصاد سالم دارند به تجارت روز فکر نمیکنند و هیچ وقت کسی در کشوری توسعه یافته بارش را نمیبندد و برود بلکه بارش را پهن میکند که برای بقیه بماند. نوعی رفتار موزهای در شهر داریم و چون صداقت و رفتار و همگی باهم بوده است نه کذب و دروغ و این موارد دیده شود.
این مسئول با بیان اینکه امپراطوری ما از کوچ نشینان بوده است، گفت: یکی از خروجیهایشان فرش و گبه و جاجیم و… است و بر اساس جا و محل و اقلیم و مکان و اقتصاد حوزه فرش نیز متحول میشود.
وی به فرهنگ فرش در ایران اشاره کرد و گفت: در فرهنگ اروپا فرش بر روی دیوار قرار میگیرد و در فرهنگ ایران فرش پا انداز است.
در این مراسم استاد امیر صادقی بنیانگذار سرای فردوسی به نقالی پرداخت و در پایان نیز گالری موزه فرش ایران با موضوع فرش تهران با حضور متولیان این حوزه افتتاح شد.