به گزارش پایگاه خبری خبرآنی و به نقل از سان؛ منچستریونایتد تا قبل از آنکه میان جانشینان سرالکس فرگوسن دست به دست بچرخد، یکی از قدرت‌های بلامنازع فوتبال انگلیس و اروپا بود؛ تیمی کامل که نه خط حمله‌اش ترسناک بود، بلکه خط دفاعی‌اش هم به لطف ستون‌هایی مانند ریو فردیناند و نمانیا ویدیچ نفوذناپذیر شده بود.
شیاطین سرخ برخلاف اکثر خریدهای‌شان در دوران پسافرگوسن، تا زمانی که پیرمرد اسکاتلندی شخصاً مسئول جذب بازیکن بود، بازیکنانی را به خدمت می‌گرفتند که واقعاً به کار تیم می‌آمدند. نمانیا ویدیچ و پاتریس اورا (هر دو در سال 2006) دو نمونه از این بازیکنان بودند که البته ورود آنها به اولدترافورد به مذاق برخی از بازیکنان از جمله برترین گلزن تاریخ تیم وین رونی خوش نیامد. با این حال ویدیچ با انجام 300 بازی با پیراهن من‌یونایتد به یکی از نماد‌های باشگاه تبدیل شد و خیلی طول نکشید که به بازیکن محبوب و قابل اعتماد نزد همه اعضای تیم تبدیل شد.
فردیناند درباره اولین روزهای تمرینات منچستریونایتد پس از ورود نمانیا ویدیچ گفت: یادم هست روزی من و وازا (وین رونی) داشتیم در زمین تمرینی خودمان را گرم می‌کردیم. چشم او به ویدیچ افتاد و از من پرسید: «این لعنتی دیگر از کجا آمد؟ ویدیچ وحشتناک بود. او و اورا در یک پنجره نقل و انتقالاتی به تیم اضافه شدند.»
ویدیچ که این روزهای مغشول سپری کردن کلاس‌های مربیگری برای اخذ مدرک یوفا است، ماه آوریل امسال در گفتوگو با فردیناند اعتراف کرده بود دوست دارد جزو بازیکنان نسل فعلی منچستریونایتد باشد. او که البته محتوی صحبت‌هایش طنزآمیز بود و به حقوق بالای بازیکنان فعلی تیم اشاره داشت، گفت: تنها چیزی که من حسرتش را می‌خورم این است که چرا زمان بازی من اِد وودوارد مدیراجرایی باشگاه نبود.
انتهای پیام/
