حزب‌الله لبنان نقشی اساسی در تمدید قطعنامه ماموریت نیروهای یونیفل در شورای امنیت براساس خواسته‌های بیروت ایفا کرد.
به گزارش خبرآنی، به نقل از روزنامه لبنانی الاخبار، جدای از فخر رژیم صهیونیستی به ساختار قطعنامه تمدید ماموریت نیروهای سازمان ملل در لبنان (یونیفل) در شورای امنیت، بررسی روند پیش از برگزاری جلسه شورای امنیت پیرامون تمدید ماموریت نیروهای یونیفل بیانگر یک نبرد دیپلماتیک نه چندان آسان است مخصوصا که دشمن صهیونیستی و پشت آن آمریکایی‌ها و متحدانش براساس چشم اندازی کار می‌کنند که هدف از آن تبدیل کردن یونیفیل به ابزاری برای رسیدن به هدفی واحد یعنی انجام کار «نظارت و حفاظت» در راستای منافع رژیم صهیونیستی است. دشمن برای رسیدن به این چشم انداز تلاش زیادی کرد تا این قطعنامه بیشتر به ضرر لبنان باشد. دشمن می‌خواست اصلاحات بیشتری را برای آزادی نیروهای یونیفل از هرگونه اصول مرتبط با منافع و حاکمیت لبنان ارائه کند و حال مقامات در بیروت از «موفقیت در ناکامی تل‌آویو، واشنگتن و ابوظبی از تحقق هدف این رژیم» صحبت می‌کنند.
لبنان رسمی تحت حمایت برخی از گروه‌های سیاسی، نسخه فعلی این قطعنامه را بهتر از قطعنامه مصوب سال گذشته می‌داند و موافقان این نظر به افزوده شدن عبارتی استناد می‌کنند که به لزوم هماهنگی میان نیروهای یونیفل و دولت لبنان درباره تحرکات میدانی این نیروها اشاره دارد. آنها می‌گویند، حتی اگر دشمن و حامیانش خوشحال باشند که نیروهای یونیفل در ماموریت خود از کسی اجازه نمی‌گیرند، همه می‌دانند که لبنان هر وقت که بخواهد می‌تواند از موضع خود دفاع کند بخصوص وقتی روی زمینی محکم و استواری به نام مقاومت باشد.
در برابر قطعنامه‌ای که سال گذشته با آن ساختار فاجعه بارش در نتیجه تنبلی امال مدللی، نماینده وقت لبنان در سازمان ملل و بعد هم در نتیجه شکست و بی‌تدبیری دولت رسمی بیروت تصویب شد و نیز برای ممانعت از تکرار این «رسوایی»، مخصوصا پس از اقدامات رژیم صهیونیستی در شورای امنیت و اعمال فشار بر هیئت‌های بین‌المللی برای تصویب حتی قطعنامه‌ای به مراتب بدتر از قطعنامه سال گذشته، حزب‌الله وارد نبرد شد. این حزب روند مذاکرات پیرامون متن قطعنامه تمدید ماموریت را در دو خط موازی دنبال کرد:
خط اول، رایزنی با دولت لبنان بود. براساس اطلاعات به دست آمده، با عبدالله بوحبیب، وزیر خارجه این کشور تماس گرفته شده و پیشنهاد شد که به همراه یک افسر ارتش به نیویورک برود. به وی گفته شده که این نبرد را با دو سلاح رهبری کند؛ اول، تهدید به اینکه لبنان درخواست مجوز اعطا شده به یونیفل را پس می‌گیرد، دوم موضع روسیه است که لبنان از آن خواسته از حق وتو خود استفاده کند و اینکه لبنان با روسها در تماس است و آنها پاسخ مثبت دادند.
بر همین اساس، بوحبیب با نجیب میقاتی، نخست وزیر دولت موقت لبنان تماس گرفت و او هم با حسین الخلیل، معاون سیاسی دبیرکل حزب‌الله لبنان تماس گرفت تا درباره تهدید به پس گرفتن مجوز حضور یونیفل در این کشور جویا شود و اینکه آیا واقعا حزب‌الله این نیروها را نمی‌خواهد؟ پاسخ این بود که «لبنان نامه‌ای به شورای امنیت ارسال کرد و خواستار تمدید قطعنامه بر اساس فرمولی شد که بر هماهنگی با ارتش تاکید می‌کند و در صورت عدم توجه به این درخواست لبنان، ما در پس گرفتن درخواست مجوز جدی هستیم». این تماس و رایزنی منجر به توافق بر سر ارسال نامه‌ای به امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه و نامه‌ای مشابه به آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل شد که در آن آمده بود: «لبنان، قطعنامه‌ای که بر هماهنگی بین یونیفیل و ارتش تاکید نداشته باشد، نمی‌پذیرد و این دشمن صهیونیستی است که قطعنامه ۱۷۰۱ را نقض می‌کند و در صورت عدم توجه به اصلاحات درخواستی لبنان، این کشور درخواست تمدید را پس خواهد گرفت.»
خط دومی که حزب روی آن کار کرد، تماس با تعدادی از کشورهای عضو شورای امنیت، به دلیل روابط سیاسی موجود با آنها به ویژه روسیه، چین، برزیل، ژاپن و سوئیس بود. در نتیجه این تماس‌ها روسیه و چین که حق وتو دارند، برای اولین بار در دفاع از موضع لبنان، رای ندادند. همزمان، به دلیل ارتباط مداوم و پیچیده بین حزب‌الله و فرانسوی‌ها در بسیاری از پرونده‌ها، یک خط مستقیم با پاریس وجود داشت. در جریان این ارتباط، فرانسوی‌ها به نقش بسیار «خبیثانه» امارات در این قطعنامه اشاره کردند. آنها همچنین گزارش دادند که رژیم صهیونیستی «به اعمال فشار زیاد برای رسیدن به آنچه می‌خواهد ادامه می‌دهد» و «آمریکایی‌ها تهدید لبنان مبنی بر پس گرفتن درخواست اعطای مجوز به یونیفل را جدی نگرفتند؛ اما ما جدیت لبنان را در این زمینه برای آنها روشن کردیم.»
بر این اساس، مذاکرات شورای امنیت انجام شد که بارها پیش‌نویس قطعنامه را اصلاح کرد در حالیکه مسؤولیت تدوین آن به فرانسه واگذار شده بود. روند تصویب قطعنامه سه مرحله اساسی را طی کرد: مرحله اول نسخه‌ای بود که حزب‌الله آن را «ناکافی» می‌دانست و فرانسه را از موضع قاطع خود در قبال آن آگاه می‌کرد و اینکه از آنها انتظار بیشتری داشت، به‌ویژه که اصلاحیه‌ای روی قطعنامه مصوب سال گذشته نمی‌دید. در مرحله دوم، فرانسوی‌ها به اصلاح قطعنامه پرداختند مخصوصا پس از آنکه بار دیگر متوجه جدیت لبنان در پس گیری درخواست اعطای مجوز به یونیفل شدند تا جایی که در مورد لزوم اطلاع قبلی صحبت کردند که اگر لبنان تصمیم گرفت این درخواست را پس بگیرد به پاریس اطلاع دهد تا بتواند نیروهای فرانسوی خود را خارج کند. این ساختار قطعنامه پس از افزودن بند مربوط به آزادی رفت و آمد یونیفیل، «هماهنگی با دولت لبنان و در نظر گرفتن حاکمیت لبنان» قابل قبول بود؛ اما این ساختار آمریکایی‌ها و اماراتی‌ها را غافلگیر کرد زیرا فرانسه درباره اضافه کردن این بند با آنها هماهنگ نکرده بود بنابراین آن را رد کردند و برای اصلاح دومین پیش‌نویس فرانسه فشار آوردند، نتیجه این شد که در پیش‌نویس نهایی برخی از اصلاحات درخواستی لبنان مانند نامگذاری منطقه اشغالی شمال شهرک الغجر و «نیروی اشغالگر» خواندن حضور دشمن در این منطقه حذف شد.
انتهای پیام
