به گزارش سرویس‌خبری مهر، امام سید موسی صدر بعنوان یک روحانی شیعه و ایرانی در لبنان تشکیلات رسمی بنام مجلس اعلی شیعیان لبنان را به راه انداخت و رهبری شیعیان لبنان را به عهده داشت، او که در سن ۳۰ سالگی وارد لبنان می‌شود و در مدت زمان کمتر از ۱۰ سال هویت انسانی و دینی و فرهنگی و سیاسی جامعه شیعه لبنان را ارتقا می بخشد. َامام موسی صدر با متفکران و صاحب نظران و مبارزان انقلاب اسلامی از جمله دکتر مفتح، دکتر بهشتی، دکتر علی شریعتی، آیت الله طالقانی، آیت الله سید محمد باقر صدر، آیت الله مطهری و مهندس بازرگان و … ارتباط و همکاری داشت.
امام موسی صدر به راه امام خمینی و مبارزه او اعتقاد داشت و آن را یک حرکت رو به جلو و استثنایی تاریخی می‌دانستند که نباید از دست برود.امام موسی صدر در مقابل نصایحی که امام همواره به مبارزان داشتند با دیده احترام می‌نگریست و امام خمینی هم به امام موسی صدر عنایت داشتند، امام موسی صدر همواره تاکید بر بزرگداشت و تکریم امام داشتند و امام نیز همواره جویای حال ایشان بودند. بعد از ربودن امام موسی صدر در سال ۱۳۵۷ در سفر به لیبی امام همواره پیگیر جدی سرنوشت ایشان بودند. امام خمینی در یکی از سخنرانی هایشان در ۶ شهریور ۱۳۵۹ می‌گویند: «در آن چیزی که همۀ مطالب را آسان می‌کند این است که ما و ملت ما و آقای صدر سلّمه الله تعالی به دنبال مکتب، یک گرفتاری پیدا کردیم. وقتی که مسئله، مسئلۀ وظیفه است، وظیفۀ ما این است که برای اسلام خدمت بکنیم و در این وظیفه، اگر هر مقداری که موفق به اجرای آن اموری که در نظر داریم بشویم، این یک خیری است فوق اصل خیر و اگر موفق نشویم، اصل خیرش که عبارت از این است که ما در راه خدمت به اسلام و مکتب هستیم، آن جایی نمی‌رود. آقای صدر را، که من سالهای طولانی دیده ام، بلکه باید بگویم من بزرگ کردم ایشان را، من فضایلشان را می دانم و خدمتهایی هم که بعد از آنکه به لبنان رفته اند کرده اند، آن را هم می دانم و آنچه که لبنان احتیاج به ایشان دارد، باز آن را هم می دانم. من امیدوارم که ان شاءالله، ایشان برگردند به محلّ خودشان و مسلمین آنجا از ایشان استفاده کنند. همین حالا هم که ایشان می‌گوئید، که شواهد داریم که در لیبی هستند، همین امر، در راه خدمت به مکتب و خدمت به اسلام است. این هم برای ایشان عبادت نوشته می‌شود. برای ماها هم این اموری که واقع می‌شود، باید سهل باشد، از باب اینکه در راه اسلام است.»
امام خمینی و امام موسی صدر در طول سالهای مختلف، با یکدیگر نامه نگاری‌های زیادی داشتند. بازخوانی یکی از آن نامه‌ها که امام خمینی خطاب به سید موسی صدر نوشته است خالی از لطف نیست.
این نامه در ۱۲ آذر ۱۳۵۳ نگاشته شده است و در جلد ۲۱ صحیفه امام آمده است:
بسمه تعالی
خدمت جناب مستطاب سیدالاعلام و حجت‌الاسلام آقای صدر - دامت برکاته
۸ شهر ذی‌القعده ۹۴
به عرض عالی می‌رساند، مرقوم محترم که تتمه مرقوم دیگر بود واصل، ولی اصل مرقوم نرسیده. از سلامت جنابعالی و مجاهدات شما در راه حقوق شیعه و کوتاه کردن دست ستمکاران متشکر شدم.
امید است خداوند تعالی امثال جنابعالی را برای ما حفظ فرماید و ترقیات روزافزون نصیب فرماید که قوای جوانی را در راه واهب العطایا صرف فرمائید و سرمایه‌های فانی را مبدل به سرمایه باقی نمائید.
آنچه پیش ما است از شئون طبیعت از دست خواهیم داد و بُرد با آنها است که زایل را فدای لایزال نمودند و به نعمتهای لایزال نائل شدند؛ قیل ارجعوا ورائکم فالتمسوا نورا «۱» گویا ورای همین عالم طبیعت است که در آن می‌شود تحصیل نورانیت کرد و با رفتن از اینجا رجوع محال و تحصیل ممتنع است.
از خداوند تعالی توفیق برای طبقه جوان که نور فطرت مثل ما پیرها در آنها خاموش نشده، خواهانم و از جنابعالی امید دعای خیر دارم برای حُسن عاقبت که این چند نفس که باقی است صرف لا یعنی نشود مثل آنچه گذشته است. در جواب مرقومات شریفه بعض مطالب گفته‌ام که تذکر داشته. والسلام علیکم و رحمة الله.
روح‌الله الموسوی الخمینی
۱. بخشی از آیه ۱۳ سوره حدید: «گویند: به دنیا بازگردید و از آنجا نور بطلبید.»
