رایانه شخصی آی‌بی‌ام ۴۲ ساله شد

به گزارش خبرآنی، رایانه آی‌بی‌ام پی‌سی که به عنوان رایانه شخصی هم شناخته می‌شود، ۱۲ ماه اوت، ۴۲ ساله شد. درک این مسئله که رایانه چقدر مهم بود، نه فقط در این که چطور بازار رایانش خانگی را تغییر داد، بلکه این که چه پیامدهای تعیین کننده برای توسعه صنعت رایانش داشت، دشوار است. حتی پس از گذشت ۴۲ سال، می‌توانیم همچنان قدردان اثرهای رایانه شخصی باشیم.

پیش از این درباره این که چطور با عرضه دستگاه کامادور پی ئی تی، اپل ۲ و رادیو شَک تی آر اس-۸۰، انقلاب رایانه شخصی در سال ۱۹۷۷ فراگیر شد، صحبت شده است. عرض مدت چند سال، شرکت‌های دیگر هم مانند شرکت بازی ویدئویی آتاری با دستگاه رایانه شخصی "آتاری ۸۰۰ " و شرکت سینکلر ریسرچ با مدل‌های رایانه شخصی "زد ایکس"، به این موج پیوستند.

پیش از همه این رایانه‌های شخصی، اکثر افراد، آی‌بی‌ام را با محصولاتی که به اندازه یک اتاق بودند، به عنوان پرچمدار سخت افزاری رایانه‌ای و تحقیقات می‌شناختند. آی‌بی‌ام چند سال بعد، پس از سال ۱۹۷۷ تصمیم گرفت به ترند رایانه شخصی بپیوندد.

این شرکت ۴۲ سال پیش، در ۱۲ ماه اوت سال ۱۹۸۱، دستگاه آی‌بی‌ام پی‌سی را عرضه کرد. این رایانه به سرعت بازار را تصرف کرد اما رشد دستگاه‌های مشابه آی‌بی‌ام پی‌سی که به عنوان سازگار با آی‌بی‌ام هم شناخته می‌شدند، باعث شد این شرکت در نهایت از بازار رایانه شخصی خارج شود.

آی‌بی‌ام پی‌سی، نخستین تلاش این شرکت برای تولید رایانه شخصی که نیازی به فضای به اندازه یک اتاق داشته باشد، نبود. این شرکت در سال ۱۹۷۵، رایانه قابل حمل ۵۱۰۰ آی‌بی‌ام را عرضه کرد. هرچند این دستگاه در مقایسه با رایانه‌های شخصی که دو سال بعد عرضه شدند، بسیار بزرگ بود اما همچنان کوچکتر از رایانه‌هایی به اندازه یک اتاق بود. با این حال قیمت پی سی ۵۱۰۰ آی‌بی‌ام، بسیار بالا بود و بر اساس ظرفیت ذخیره سازی، بین ۸۹۷۵ دلار تا ۱۹۹۷۵ دلار، قیمت داشت.

آی‌بی‌ام در طول سالیان بعد، به عرضه رایانه‌هایی که کوچکتر از مدل ۵۱۰۰ بودند، ادامه داد. با این حال، این دستگاه‌ها، مشتریان تجاری را هدف گرفته بودند و همچنان بسیار گرانتر از رایانه‌های شخصی بودند که از اواخر دهه ۱۹۷۰ تا اوایل دهه ۱۹۸۰ توسط شرکت‌های دیگر عرضه شدند.

آی‌بی‌ام در سال ۱۹۸۰ سرانجام تصمیم گرفت یک رایانه شخصی واقعی برای استفاده خانگی و اداری عرضه کند. در سایت آرشیو آی‌بی‌ام تاکید شده است که طراحی این رایانه شخصی توسط دفتر این شرکت در بوکا راتون فلوریدا و توسط یک تیم ۱۲ نفره انجام شد.

یکی از دلایلی که باعث شد رایانه شخصی آی‌بی‌ام ظرف مدت یک سال، از هیچ به عرضه برسد، این بود که تیم طراحی، از قطعات شرکت‌های شخص ثالث استفاده کرد. این کاری بود که آی‌بی‌ام هرگز در ساخت رایانه‌های غول پیکر انجام نداده بود.

بیل گیتس و استیو بالمر مایکروسافت، سراغ آی‌بی‌ام رفته و اعلام کردند که برای رایانه شخصی آنها، سیستم عامل خواهند ساخت اما مایکروسافت همچنان مالک این سیستم عامل خواهد بود و حق دارد برای استفاده از آن در رایانه‌های شرکت‌های دیگری بجز آی‌بی‌ام، مجوز دهد.

شرکت آی‌بی‌ام با این پیشنهاد موافقت کرد. مایکروسافتی‌ها تصمیم گرفتند حقوق برنامه QDOS شرکت "سیاتل کامپیوتر پروداکتس" را به قیمت ۵۰ هزار دلار خریداری کند. تیم پاترسون که طراح اصلی این سیستم عامل بود، این شرکت را ترک کرد و به مایکروسافت پیوست. طی چند ماه آینده، او و تیمش در مایکروسافت نرم افزار پی سی-داس را ساختند که ابتدا، با رایانه شخصی آی‌بی‌ام کار کرد. نتیجه نهایی، آی‌بی‌ام پی سی ۵۱۵۰ بود که ۱۵۶۵ دلار قیمت داشت و شامل خود رایانه، یک مونیتیور سیاه و سفید و یک کیبورد بود.

کاربران می توانستند آپشن‌هایی مانند مونیتور رنگی، چاپکر و درایو فلاپی دیسک و موارد دیگر را خریداری کنند. نرم افزاری که در رایانه شخصی قرار داشت، شامل برنامه VisiCalc و بازی مایکروسافت ادنونچر بود.

آی‌بی‌ام پی سی با وجود قیمت بالایی که در مقایسه با رقیبانش داشت، به یک محصول پرفروش تبدیل شد. پیش بینی می‌شد فروش این رایانه شخصی در مدت پنج سال به ۲۵۰ هزار دستگاه برسد اما تا پایان سال ۱۹۸۳، حدود ۷۵۰ هزار دستگاه از آن فروخته شد.

استفاده از قطعات شخص ثالت به خصوص پردازنده و سیستم عامل، به معنای آن بود که پردازنده‌های اینتل و سیستم عامل (ام اس-داس) مایکروسافت می‌توانستند توسط شرکت‌های دیگر برای ساخت رایانه‌های شخصی سازگار با آی‌بی‌ام، استفاده شوند.

بر اساس گزارش وب سایت نئووین، این جریان در سال ۱۹۸۳ آغاز شد و باعث رشد انفجاری در بازار رایانه شخصی داشت. امروزه، مایکروسافت و اینتل همچنان بر صنعت رایانه شخصی، تسلط دارند در حالی که آی‌بی‌ام، مدتی قبل از بازار سخت افزار رایانه شخصی خارج شد.

انتهای پیام