به گزارش پایگاه خبری خبرآنی، مدت زمان نگهداری و رسیدگی به اسناد و دفاتر اشخاص حقیقی و حقوقی در قوانین مختلف: ماده 13 قانون تجارت می گوید: تاجر باید تمام آن دفاتر را از ختم هر سالی حداقل تا 10 سال نگاه دارد.
لازم به ذکر است، بر اساس ماده 34 قانون ارزش افزوده مصوب 1387 کلیه مدارک مزبور ( دفاتر مودیان ) باید به مدت 10 سال بعد از سال مالی مربوط توسط مودیان نگهداری و در صورت مراجعه ماموران مالیاتی به آنان ارائه شود.
این ماده قانونی در قانون جدید مالیات بر ارزش افزوده مصوب 1400 حذف شد و به نظر می‌رسد بر اساس قانون مالیات بر ارزش افزوده مصوب 1400 مهلت قانونی برای نگهداری و ارائه اسناد وجود ندارد و هر زمان سازمان مالیاتی تقاضا کند مودی مکلف به ارائه اسناد و دفاتر است.
از سوی دیگر بر مبنای ماده 157 قانون مالیات‌ها، هرگاه پس از قطعی شدن اظهارنامه مالیاتی یا بعد از رسیدگی و صدور و ابلاغ برگ تشخیص معلوم شود مودی، درآمد یا فعالیت های انتفاعی کتمان شده‌ای داشته و مالیات متعلق به آن نیز مطالبه نشده باشد، فقط مالیات بر درآمد آن فعالیت‌ها با رعایت ماده 157 ( 5 سال از تاریخ سررسید مالیات) این قانون قابل مطالبه خواهد بود. بند (ت) ماده 7 قانون اصلاح قانون مبارزه با پولشویی (مصوب 1397) نگهداری سوابق مربوط به شناسایی ارباب رجوع مالک، سوابق حسابها، عملیات و معاملات داخلی خارجی حداقل به مدت پنج سال پس از پایان رابطه کاری یا انجام معامله مودی است.
بر مبنای ماده 142 آیین‌نامه اجرایی ماده 14 الحاقی قانون مبارزه با پولشویی مدت زمان نگهداری اسناد، مدارک و سوابق مربوط به تعاملات کاری 10 سال تعیین شده است. برابر تبصره ذیل بند (ت) ماده 7 قانون فوق‌الذکر، این بند ناقض سایر قوانینی که نگهداری اسناد را بیش از مدت یادشده الزامی کرده، نخواهد بود.
طبق ماده 143 قانون امور گمرکی و ماده204 آیین نامه اجرایی قانون امور گمرکی صاحبان کالا، شرکتهای حمل و نقل، کارگزاران گمرکی و سایر اشخاص ذیربط که فهرست آنها به وسیله گمرک ایران اعلام خواهد شد، باید دفاتر و سوابق معاملات مربوط به کالاهای خود را به مدت 6 سال از تاریخ صدور سند ترخیص جهت حسابرسی نگهداری و پس از درخواست کتبی در اختیار گمرک قرار دهند.
بر این اساس کمترین زمان نگهداری اسناد و مدت رسیدگی مربوط به حسابرسی پس از ترخیص در گمرک 3 سال است.
رسول کوهستانی پزوه
انتهای پیام/
